Cześć wszystkim! Jestem uczennicą klasy biologiczno - chemiczno - matematycznej. Jaka jestem? Poukładana. Śmieję się, kiedy nie powinnam i nie ma dnia, w którym by ta moja naturalna „gracja" nie doprowadziła do jakiegoś bliskiego spotkania ze ścianą czy podłogą. W wolnych chwilach czytam mnóstwo książek (molem książkowym nie jestem, ale niewiele mi brakuje). Najważniejsza jest jednak dla mnie muzyka. Śpiewam kiedy tylko mogę, a kiedy nie mogę… też śpiewam. Muzyka dodaje mi odwagi w życiu, by przekazać to, czego nie potrafię powiedzieć. Z nią wiąże swoją przyszłość i mam nadzieję, że mi się to uda. „Wierzę w to", jak mówią słowa pewnego musicalowego utworu… A jeśli już o musicalu mowa, to jest to moja ulubiona forma teatralna, gdyż łączy ona w sobie muzykę, dialogi, taniec i śpiew. A musicalowa muzyka jest po prostu genialna! Przygodę ze śpiewem zaczęłam już w przedszkolu. Przez te wszystkie lata brałam udział w wielu konkursach z lepszym bądź gorszym skutkiem. Aczkolwiek dziś uważam, że każdy sukces i każda przegrana były dla mnie bardzo ważne i wiele mnie nauczyły. Dopiero w gimnazjum zainteresowałam się teatrem i tańcem na poważnie i zapisałam się wtedy na dodatkowe zajęcia. Teraz próbuję ujarzmić moją grację w tańcu, a emocje na scenie. To świetna zabawa! Ukończyłam także I stopień szkoły muzycznej w klasie fortepianu. Próbowałam swoich sił również na klarnecie, ale ostatecznie jako „mój” instrument wybrałam fortepian. Niedawno zakończyła się moja wielka przygoda z musicalem „Przebudzenie wiosny”, w którym dane mi było zagrać główną rolę żeńską. Myślę, że do tej pory był to chyba najlepszy i najbardziej udany projekt w moim życiu, ale przecież wiele lat życia jeszcze przede mną!

Never enough A Song For You

Serwus! Jak się nazywam, każdy widzi, a uprzedzając wasze pytania dodam, że nie występuję w produkcjach TVP. Rozszerzam matematykę, historię, wos, j. angielski i j. niemiecki. Wiem, że to trochę dużo, ale cóż, taki już chyba jestem. Muzyką zacząłem fascynować się na dobrą sprawę wtedy, gdy mój mózg nauczył się rozróżniać dźwięki i dostrzegać harmonię. Pierwsze występy publiczne, to czasy przedszkola i szkoły podstawowej. Wtedy zachęcono mnie do doskonalenia się w sztuce deklamacji i recytacji, co muszę przyznać przyniosło nawet pewne owoce, bo kilkakrotnie zostałem finalistą, a nawet laureatem miejskich i gminnych konkursów recytatorskich. Moja przygoda z muzyką rozpoczęła się natomiast w chwili, gdy rodzice z jakiejś okazji podarowali mi keyboard. Przez rok uczyłem się gry na tym instrumencie samodzielnie, ale w końcu dojrzałem do decyzji, by zacząć to robić profesjonalnie i zapisałem się do Studia Muzyki Rozrywkowej "eMKa" w Nowej Dębie, prowadzonego przez pana Kamila Wójtowicza. W tamtej chwili poczułem się już artystą pełną gębą, gdyż mogłem brać udział w koncertach organizowanych przez "eMKę". Gdy pojawiłem się w tarnobrzeskim "Koperniku", postanowiłem wykorzystać te swoje umiejętności i zaangażować się w życie szkolnej sceny muzycznej. Dzięki tej decyzji brałem potem udział w wielu koncertach okazjonalnych i charytatywnych (np. z Marcelem Kucharskim i Mikołajem Dudą zorganizowaliśmy koncert charytatywny dla rodziny z Miechocina, która znalazła się w trudnej sytuacji materialnej). Podczas tych muzycznych wydarzeń wykonywałem utwory samodzielnie, akompaniowałem wokalistom i wspierałem szkolne zespoły muzyczne. Za całokształt mojej działalności na szkolnej scenie muzycznej wyróżniono mnie podczas XXV Szkolnego Przeglądu Talentów nagrodą Grand Prix, z czego jestem ogromnie dumny. W ostatnim okresie, ze wzgledu na intensywne przygotowania do matury, odpuściłem nieco grę na keyboardzie, pianinie i fortepianie, ale możecie mi wierzyć, że nie mam zamiaru porzucać tej pasji.

Cześć! Mam na imię Wojtek, uczęszczam do klasy o profilu mat-fiz-ang. Moja przygoda z muzyką rozpoczęła się w wieku siedmiu lat i od początku związana była z grą na fortepianie. W moim domu muzyka była obecna od zawsze. Moja starsza siostra codziennie ćwiczyła po kilka godzin grę na instrumencie, więc nie było innej możliwości. Rok później znalazłem się w szkole muzycznej. Pomimo mojej ówczesnej niechęci do żmudnych, codziennych ćwiczeń, z perspektywy czasu miło wspominam te sześć lat, które tam spędziłem. Z czasem moja gra na pianinie przemieniła się z obowiązku w pasję i choć nigdy nie byłem na tyle gorliwy, by ćwiczyć po kilka godzin dziennie, to szybko przekonałem się, że gra na instrumencie działa na mnie odprężająco. Na początku liceum zafascynowała mnie muzyka jazzowa, zwłaszcza wirtuozeria pianistów jazzowych z lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych. Niezwykłym odkryciem było dla mnie poznanie muzyki Krzysztofa Komedy, którego utwór "Rosemary’s Lullaby" zaprezentowałem na XXIII Szkolnym Przeglądzie Talentów w naszym "Koperniku". Od tego czasu bardzo często udzielałem się w różnych szkolnych i pozaszkolnych przedsięwzięciach artystycznych, w tym w koncertach charytatywnych i okolicznościowych (np. w koncercie „Dla Niepodległej”). Wykonywałem podczas tych wydarzeń muzycznych utwory w bardzo różnych klimatach, akompaniując wielu szkolnym solistkom i solistom, a niekiedy wspierałem też szkolne zespoły. Teraz często zdarza mi się pod wpływem jakiejś muzycznej myśli, usiąść do pianina i improwizować. Z tych improwizacji powstają potem moje własne kompozycje. Jedną z nich "Poranną etiudę" zaprezentowałem z towarzyszeniem Zuzanny Trzaski (skrzypce) podczas XXV Szkolnego Przeglądu Talentów. Za całokształt mojej działalności na szkolnej scenie muzycznej zostałem również wyróżniony podczas tej imprezy nagrodą Grand Prix. Nie wiążę swojej przyszłości z muzyką, tzn. nie zamierzam zajmować się nią zawodowo, ale myślę, że nie raz nie dwa usiądę jeszcze przed instrumentem i zagram coś dla własnej przyjemności lub dla najbliższych.

Rosemary’s Lullaby (32.15')