Jan Paweł II - Papież Polak   

O życiu Jana Pawła II przeczytaliście już zapewne bardzo wiele. W każdej gazecie można znaleźć chociażby krótką wzmiankę na Jego temat. Pomimo to, postanowiłam i ja coś napisać, gdyż w niedzielę – 16 października obchodziliśmy kolejną – 27 już rocznicę Jego pontyfikatu.
16 X 1978r. na zawsze zapisze się jako jedna z najważniejszych i najbardziej radosnych dat w historii Polski. Wszystko zaczęło się, gdy z ust kardynała Felici padły znamienne słowa: „Habemus Papam”. W ten sposób po raz pierwszy głową kościoła został ktoś spoza Włoch – POLAK, kardynał Karol Wojtyla.
Niewielu papieży wywarło tak silny wpływ zarówno na Kościół, jak i na czasy, w których żyli. Jego słowa: „Nie lękajcie się”, wstrząsnęły światem. Nic nie mogło być już takie jak kiedyś. I nie było. Nikt nie ma najmniejszej wątpliwości, ze Jan Paweł II był najwspanialszym ambasadorem swej ojczyzny. Dzięki niemu wielu ludzi na świecie, dowiedziało się, ze istnieje taki kraj jak Polska. Nawet w najodleglejszych zakątkach świata z dumą mówił o naszej polskiej historii, kulturze, o głębokiej wierze Polaków. „Ojczyzno moja kochana Polsko, Bóg Cię wywyższa i wyszczególnia, ale umiej być wdzięczna!”
Była w papieżu jakaś niezwykła siła przyciągania. Garnęły się do niego tlumy spragione dotyku Jego dloni, uśmiechu, błogosławieństwa. Jan Pawel II przez swoje gesty dawał radość i wzruszenie, przez słowo umacniał wiarę, nadzieję i milość. Zapewne nikt przed Nim – żaden papiez, żaden wodz, żaden prezydent, nie przyjal tak wielu osób. Do tego należy dodać niezliczone spotkania, kiedy Jan Pawel II – łamiąc reguły bezpieczeństwa – podchodził do ludzi, rozmawiał.
Tego faktu nie można pominąć w żadnych opracowaniach opisujących dzieje świata. Cala ludzkość na chwile zatrzymała się, obserwując jak Biały Pielgrzym dochodzi do kresu swej Drogi Krzyżowej. Watykan, 2 IV 2005 roku, godzina 21:37- przestało bić serce papieża Jana Pawła II. Potem przeżył On triumf na ziemi, bo tak trzeba nazwać Jego pogrzeb, z udziałem milionów ludzi. Nikogo w dziejach świata tak nie opłakiwano, nikt nie zjednoczył wokół siebie tylu ludzi. Minęło już ponad pół roku od Jego śmierci, a on wciąż żyje w naszych sercach. Patrzy na nas z góry i błogosławi nam. Jego słowa: „nie bój się, nie lękaj się, Chrystus jest z Tobą, wypłyń na Głębię!’ Dają nam siłę do walki, walki o lepsze jutro. Jan Pawel II pokładał w młodzieży wielkie nadzieje. Mówił o nas:”Jesteście solą Tej ziemi!”. Dlatego powinniśmy pamiętać o Nim, tak jak on – JAN PAWEŁ WIELKI zawsze pamiętał o nas. Być może już nigdy w dziejach świata, nie wydarzy się nic podobnego, dlatego dziękujmy Bogu, że pozwolił nam żyć w czasach, kiedy Jan Paweł II był papieżem.