My nigdy nie śpimy
Słońce w zenicie. Cisza i senne miasteczko, w którym dwójka mężczyzn postanawia sprawdzić swój refleks stając do pojedynku. Chyba właśnie tak absolutnej większości z nas kojarzą się westerny. Dynamiczna, choć przewidywalna raczej akcja, napady na pociągi, no i ci "źli", którym często wszystko uchodzi na sucho. Życie na przełomie XIX i XX wieku na terenach Zachodniej Ameryki było dla wielu wyrzutków, żądnych bogactwa i sławy, jak marzenie. Rozróby z coltem w dłoni, popijanie mocnych alkoholi w saloonach, zabawiania się z pannami lekkich obyczajów, przemierzanie konno bezkresnych prerii i biwakowanie pod gołym niebem, ale też napady na banki, dyliżanse i pociągi. Cieniem takiego życia była jednak ciągła ucieczka przed stróżami prawa. Szeryfowie, choć mieli dobre intencje, nie dawali sobie rady z bandami, które przemierzały tam i z powrotem Dziki Zachód. 
Koniecznością było powstanie jakiejś organizacji, która położyłaby kres bezprawiu i bandyckiemu stylowi życia. I tak też się stało. W 1850 roku powstała pierwsza taka agencja, która zajęła się ochroną mienia i osób oraz usługami o charakterze detektywistycznym.
Agencja Pinkertona, a właściwie Pinkerton National Detective Agency, została założona w 1850 roku przez szkockiego imigranta, syna policjanta - Allana Pinkertona. Ten, zniechęcony porażką po lobbowaniu na rzecz uzyskania powszechnego prawa wyborczego w swoim kraju, postanowił opuścić Szkocję i wyjechał do Stanów Zjednoczonych w 1842 roku, w wieku 23 lat. Amerykański wymiar sprawiedliwości szybko docenił wrodzony instynkt, kreatwność i niebywałą inteligencję Szkota, mianując go naczelnym detektywem śledczym Chicago. Tam też wspólnie z prawnikiem Edwardem Ruckerem założył Północno-Zachodnią Agencję Policyjną (ang. North-Western Police Agency), którą przemianowano później na Agencję Pinkertona. Jej dewiza brzmiała „My nigdy nie śpimy”, a jej symbolem było otwarte oko. Amerykanie nazywali więc agencję Pinkertona "The Eye". Siłą Pinkertona była nieprawdopodobna inwencja detektywistyczna, nieprzekupność i wytrwałość. On nie odpuszczał, zanim nie doprowadził sprawy do końca.
Wraz z rozwojem Stanów Zjednoczonych rozkwit przeżywały przedsiębiorstwa kolejowe, które w niezwykle szybkim tempie budowały swoje linie kolejowe nawet w najbardziej odległych rejonach tego rozległego kraju. Naturalnie wiązało się to ze zmasowanych przewozem różnych towarów, a to z kolei stwarzała szansę różnej maści bandziorom na szybką poprawę swojego statusu. Ataki na pociągi stały się codziennością. Dzięki żmudnej, efektywnej pracy ludzi zatrudnionych w Agencji Pinkertona udało się jednak rozwiązać wiele takich spraw i doprowadzić do osądzenia sprawców. Pinkerton stał się bardzo znany, dzięki czemu zaczęli zainteresowali się nim bardzo znani ludzie, wśród których był choćby 16 prezydent USA Abraham Lincoln (Pinkertonowi udało się udaremnić próbę zamachu na tego prezydenta). Znawcy tematu twierdzą również z pełnym 
przekonaniem, że Pinkerton był również prekursorem wprowadzania wielu nowinek, powszechnie używanych dziś technik detektywistycznych np. inwigilacji czy infiltracji środowisk przestępczych poprzez "pracę pod przykrywką". Po wybuchu Wojny Secesyjnej stanął natomiast na czele służby wywiadowczej Union Intelligence Service.
Najlepszy czas w dziejach agencji przypadł na lata 80. XIX wieku, gdy liczba agentów tej agencji zaczęła podobno przewyższać liczbę aktywnego personelu armii amerykańskiej. To doprowadziło z kolei do tego, że zaczęto się w Ameryce nieco obawiać agencji Pinkertona, dlatego w niektórych stanach (np. w Ohio) zabroniono jej działalności. Fascynujące jest to, że mimo licznego aktywnego personelu zasady zdeklarowane w piśmie założycielskim agencji przez samego Pinkertona musiały być obligatoryjnie przestrzegane przez wszystkich jego agentów. Zgodnie z nimi agent zmuszony był w każdej sytuacji zachowywać kulturę wypowiedzi, nie wolno mu było brać łapówek, układać się z przestępcami bądź podnosić opłat bez uprzedzenia o tym klienta (musiał natomiast na bieżąco informować go o postępach śledztwa). W kodeksie zasad, które musiał przestrzegać każdy agent Pinkertona zapisano także wyraźnie, że pracownikami agencji nie mogą zostać ludzie wykazujący skłonności do picia alkoholu, palenia tytoniu, gry w karty, zapuszczania rąk w cudze kieszenie oraz wulgarnego języka.
Na Dzikim Zachodzie agenci Pinkertona tropili głównie banitów i chwytali bandytów, takich jak Jesse James, bracia Reno czy gang „Wild Bunch”, do którego należeli: Butch Cassidy i Sundance Kid. Konkurencyjną działalność dla agencji Pinkertona prowadziła na tym samym obszarze także firma byłego pracownika Pinkertona 
G. H. Thiel'a, która przyjęła nazwę Thiel Detective Service Company.
Działania Agencji Pinkertona stały się inspiracją do napisania wielu książek. Najpopularniejszym dziełem, była bez wątpienia 4 część powieści Arthura Conana Doyle’a "Sherlock Holmes – Dolina trwogi", w której możemy poczytać o incydencie pomiędzy prezesem Kolei Philadelphia Railroad, a organizacją Molly Maguiers.
W 1999 roku Agencja Pinkertona została przejęta przez szwedzką Grupę Securitas AB i wraz z innymi amerykańskimi firmami ochroniarskimi tworzy obecnie północnoamerykańską platformę. W lipcu 2003 roku połączone amerykańskie przedsiębiorstwa przyjęły nazwę Securitas Security Services USA, Inc. Jest to jedno z największych przedsiębiorstw tego typu na świecie. Od 2016 roku Pinkerton Inc. działa także na polskim rynku usług z zakresu bezpieczeństwa, a pierwszym dyrektorem firmy w Polsce został Bartosz Pastuszka.
Pomimo upływu lat wiedza w zakresie kryminologii Allana Pinkertona oraz ponadczasowość jego pomysłów (np. stworzenie jednej wspólnej bazy informacji kryminalnych), budzi w środowisku agentów i detektywów na świecie ogromne uznanie i szacunek. Jego dzieło kontynuują obecnie agencje rządowe, takie jak FBI, CIA czy Secret Service.
Grafika:
Komentarze [0]
Jeszcze nikt nie skomentował. Chcesz być pierwszy?
