Słowa tną jak żyletki   

Masz świadomość, że słowa wypowiedziane w gniewie, z pogardą w spojrzeniu, są w stanie zniszczyć drugiego człowieka? Że takie słowa mogą pozostawić w jego psychice ślad już na zawsze? A może sam znalazłeś się już kiedyś w takiej sytuacji, gdy poczułeś, że twoje dalsze istnienie nie ma sensu, i że gdybyś zniknął tak z dnia na dzień, to nic by się takiego nie stało?

Każdy świadomie lub podświadomie boi się odrzucenia. To naturalne. Człowiek jest istotą stadną, potrzebującą bliskości. Wie to chyba każdy, ale dlaczego tak mało osób to rozumie?

Koledzy z klasy, sąsiedzi, ludzie mijani na chodniku w drodze do parku. Ta cała społeczność jest częścią naszego życia. Wszędzie można znaleźć osoby o wielkim sercu, ludzi, którzy nie odmówią pomocy, doradzą, pozwolą się wypłakać na ramieniu, ale nierzadko zdarzają się też tacy, których twoje porażki ucieszą. Ci żywią się nimi jak pszczoły nektarem, bez którego nie mogą się obejść. Pędzą za rytmem pracy i obowiązków, nie dając ci czasu na podążanie we własnym tempie.

Kilka lat temu, na własnej skórze doświadczyłam tego, czym jest szkolny bullying. Do dziś zastanawiam się, czym był on spowodowany i nadal nie znam odpowiedzi. Uświadomiłam sobie jednak wtedy, że problem jest znacznie większy, niż mi się na początku wydawało.

Cała masa osób powie ci w takiej sytuacji, żebyś się nie przejmował. Że twoi prześladowcy dadzą sobie przecież spokój, bo musi im się kiedyś znudzi.

Poradzą ci, żebyś udawał, że to cię nie rusza, że jesteś ponad to, to wtedy szybciej ci odpuszczą. No cóż, łatwiej powiedzieć, niż zrobić. W życiu jest bowiem często tak, że cios wymierzony słowem boli bardziej, niż ten wymierzony pięścią…

Wiele definicji mówi, że bullying to tyranizowanie innych przez osoby pozbawione empatii, impulsywne, dominujące, postrzegające przemoc pozytywnie, łaknące społecznego prestiżu i z wysoką samooceną. To prawda, ale psychologowie dodają jeszcze, że owi prześladowcy również cierpią z powodu kompleksów i w obawie przed ośmieszeniem, zaczynają właśnie wytykać różne braki, niedoskonałości lub odmienności innym. To taki rodzaj mechanizmu obronnego.

„Bullies” stawiają sobie za cel zastraszenie i upokorzenie obranej ofiary. Czują ogromną satysfakcję, gdy prześladowana przez nich osoba traci dotychczasową reputację, pewność siebie i staje się pośmiewiskiem dla innych. Na swoje ofiary wybierają zazwyczaj ludzi cichych, nieśmiałych, trzymających się na uboczu, którzy stanowią ich przeciwieństwo, a przy tym takich, którzy nie będą mieli ani siły, ani odwagi, by się im przeciwstawić. Ludzi, którzy często czymś się wyróżniają, choć nie zawsze dostosowują się do oczekiwań innych. Dobrym przykładem mogą tu być chociażby osoby o innym kolorze skóry, innej orientacji seksualnej, czy też wyznające inne religie.

Media pokazują nam wzorce idealnych ciał i twarzy, dopracowanych w photoshopie, chcąc nas przekonać, iż taki jest obecnie kanon piękna, do którego powinniśmy dążyć. Coraz więcej ludzi, w wyniku takich praktyk popada jednak w kompleksy, które prowadzą w konsekwencji do tego, że czują się bezwartościowi i dochodzą do wniosku, że ich życie jest bez sensu. Ale to bzdura! Każdy człowiek jest wartością i każdy istnieje po coś. Razem tworzymy społeczność, która bez nas nie byłaby taka sama. Bez względu na wagę, figurę czy kolor włosów, każdy człowiek jest w danym momencie najlepszą wersją siebie. Jesteśmy tacy, jacy jesteśmy i nie musimy się zmieniać tylko dlatego, że kogoś innego drażni nasza osobowość, powierzchowność lub przeszkadza mu nasz styl bycia.

Zawsze znajdzie się niezliczona ilość powodów, za które możemy zostać wyśmiani. Sztuką jednak jest jednak to, by nie bać się walczyć o swoje. Być pewnym siebie, mimo trudności i nieżyczliwych nam ludzi, którzy będą starali się nas na różne sposoby powstrzymać przed osiągnięciem obranych celów. Pamiętajmy, że każdy człowiek ma swoją wartość, każdemu należy się szacunek, a jego życie droższe jest od wszystkich diamentów na Ziemi.

Jesteśmy darami dla świata. Gdyby nie my, nie mógłby on istnieć. Tak samo jak słońce bez nieba, deszcz bez chmur, czy las bez drzew. Nie dajmy sobie wmówić, że jest inaczej!

Jeśli więc znalazłeś się w takiej patowej sytuacji, czujesz się nękany, nie zamykaj się w sobie. Jeśli nie chcesz z różnych powodów prosić o pomoc rodziców lub nauczycieli, to skontaktuj się z ludźmi, którzy na pewno postarają się ci pomóc. Polecam infolinię telefonu zaufania 11611. Tam zawsze dyżuruje ktoś, kto nie zignoruje twojego problemu i postara się ci pomóc.

Grafika:

• bejsment.com
• upload.wikimedia.org
• olivelifestyle.com