Szatan jest kobietą – lilinizm cz. 2   

Faust

Goethe

W Talmudzie powstałym między II i V wiekiem po Chrystusie, określa się ją wyraźnie jako pierwszą żonę Adama. Według pierwszej relacji stworzenia człowieka, Lilith powstała z ziemi, tak jak Adam, zatem uważała się za równą jemu. Adam natomiast (a to niespodzianka...) zachowuje się jak jej pan. Co robi więc Lilith? No co, zostawia faceta i ucieka. O co poszło? Lilith, jako kobieta silna i dumna, nie chce się podporządkować Adamowi podczas stosunku – nie chce leżeć pod nim, chce być na wierzchu – czym rani okrutnie męskie ego. Inna wersja mówi natomiast o tym, jakoby podczas stosunku Lilith bądź to w gniewie bądź w miłosnym uniesieniu wykrzykuje jedno z zakazanych imion Boga, za co zostaje wygnana z Raju przez samego Stwórcę. Istnieje jeszcze motyw wg którego po wypowiedzeniu Niewypowiedzianego Imienia stwórcy Lilith urosły skrzydła, na których uniosła się w powietrze i nawiała na pustynię.

Dalsze losy Lilith są nieco bardziej zagadkowe. Po ucieczce z Raju, Adam błaga Boga, aby ten sprowadził Lilith do Edenu. Za demonicą zostają wysłane trzy anioły: Senoy, Sansenoy i Semangelof. Mimo ich próśb, gróźb i nalegań Lilith nigdy nie powróci już do Raju. A Bóg robi Adamowi nową żonę, żonę służalczo mu oddaną – Ewę. A Lilith? Błąkając się po pustyni spotyka innego demona, tak jak ona strąconego przez Boga z piedestału – Samaela (Szatana). Niektóre wersje mitu mówią, że Lilith w końcu porzuca i Samaela, bo nawet on nie był w stanie zaspokoić jej nimfomańskiego apetytu. Zatem Lilith jest buntownikiem podwójnym, dominacją w czystej postaci. Odrzuca zwierzchnictwo zarówno Boga jak i Szatana. Wybiera całkowitą niezależność od jednego i drugiego nie poddając się władzy żadnego z nich. Inna wersja natomiast koronuje Lilith na królową podziemia i jako małżonkę Szatana czyni współtwórczynią zła. Niektóre podania mówią też o ludzkim potomstwie, którego doczekała się demonica jeszcze przed wygnaniem z Raju. O kim mowa? O Kainie oczywiście. Kain figuruje tu jako syn Lilith i Adama, a Abel Ewy i Adama. Sami przyznajcie, że to wiele wyjaśnia.

Czym jest zatem Lilith? Lilith jest pragnieniem. Jest zaspokojeniem pragnienia. Totalnie wyzwolonym i nieokiełznanym tworem, demonicą, wampirzycą, morderczynią, buntowniczką. Jest dominacją. Jest matką Ojca wampirów Kaina (słowo wyjaśnienia – gdyby w miejsce brakującego elementu – piętna Kaina – wstawić nieśmiertelność, to czy układanka nie zaczyna nabierać kształtów? Logiki?).

Lilith nie kontroluje siebie, ale kontroluje innych wykorzystując swoją najsilniejszą broń – swoja seksualność. Lilith działa psychologicznie. Samo zdobycie jest nudne. Interesujące robi się natomiast obserwowanie ofiary, która mota się rozpaczliwie pomiędzy swoim pożądaniem, a krepującą ją moralnością. „Ten brak zaspokojenia, jaki Lilith wytwarza, może przemienić jej ofiarę w kopię, odpowiednik jej samej, gdy po przekroczeniu pewnej granicy wytrzymałości ofiara porzuca krępujące ją zasady i ograniczenia, poddając się swoim pożądaniom, staje się Lilith istotą biorącą dla siebie to, czego pragnie, bez oporów i zahamowań jakiegokolwiek rodzaju, agresywnie, bez miejsca na sprzeciw ofiary. (…) Lilith jest niezwyciężona zarówno w swojej dominacji, jak i w swej uległości. Krąży po świecie, fascynując sobą i znajdując ofiary, dręcząc je, lecz w rzeczywistości pragnąc nie tego zwycięstwa nad nimi, które wyraża się w jej dominacji, lecz tego, by sprowokowane jej dominacją same w pełni przejawiły swoją dominację stając się zarówno zwycięzcami jej samej, jak i jej dziećmi, które będą dalej rozpowszechniać archetyp, działając jak ona."

Fenomen jej archetypu przejawia się w jej wszechobecności. Mit o niej występuje w większości znanych nam religii. Krąży od Sumeru i Babilonu, poprzez islam i chrześcijaństwo aż po judaizm. Jest ponadczasową femme fatale, uniwersalną modliszką, wieczną kusicielką.

Może to ona była wężem, który zwiódł Ewę.

Może to ona namówiła Kaina do morderstwa.

Może to ona włada Piekłem.

Może to ona tak naprawdę jest Szatanem.