Wiara czyni cuda   

Cóż... Nikt z nas nie jest doskonały. Każdy ma swoje talenty, które w mniejszym lub większym stopniu wykorzystuje. Często się właśnie mówi o tych naszych zdolnościach. Rzadziej o naszych słabych stronach. Ile razy zdarzyło się Wam, że mimo usilnych starań, nic nie wychodziło?... Tak myślałem. Ale czy z góry jesteśmy skazani na klęskę w walce z naszymi ułomnościami? Tu dobra wiadomość. Niekoniecznie.

Jeśli założymy z góry, że nie wykonamy postawionego sobie zadania, to zapewne tak się stanie. A co zrobić, żeby się udało? To proste. Podejść do sprawy z optymizmem, bez zbędnych negatywnych emocji i przede wszystkim uwierzyć w siebie. To wiara czyni cuda! Pewien młody człowiek chciał koniecznie zostać marynarzem. Zdał pomyślnie egzaminy i został przyjęty do szkoły. Problemy zaczęły się na koniec semestru, kiedy wszystko miał zaliczone, oprócz egzaminu z języka angielskiego. Ach, ten potworny angielski. Przez cały okres swojej nauki, nie nauczył się ani słowa. Słówka, wyjątki, regułki i szyki zdaniowe. To wszystko było dla niego czymś niemożliwym do ogarnięcia. Koledzy mówili mu: "Daj spokój, nie dasz rady". Ale on uparcie im powtarzał: "Na pewno zdam. Wierzę w to." Egzaminy zbliżały się nieubłaganie wielkimi krokami. Godziny spędzone nad książkami nie przynosiły efektów. Jak nic nie umiał, tak nic nie umiał. Gdy był już bliski rezygnacji, odwiedził go przyjaciel, który napisał mu przykładowe wypracowanie na egzamin pisemny. Przeczytał je, ale nic nie rozumiał. Postanowił przepisywać tekst, w nadziei, że coś mu do głowy wpadanie. Przepisywał je tak długo, aż w końcu pisał je z pamięci. Nadszedł czas egzaminu pisemnego. Gdy pojawił się na Sali, zdziwił się nawet jego nauczyciel. Nikt nie wierzył, że zda. Odpowiadając na pytania, które znalazły się na kartce, napisał owe wypracowanie, które wyuczył się na pamięć. Na drugi dzień ogłaszono wyniki. Gdy wszedł do sali, nauczyciel egzaminujący uśmiechnął się. Powiedział: "Co prawda pisał Pan niezupełnie na temat, ale praca napisana nieźle, więc otrzymuje pan ocenę dostateczną." No to pisemny miał już za sobą. Teraz tylko ustny. Czyż miał się poddać? Nie, postanowił przecież zostać marynarzem. Wybrał się na egzamin ustny. Tym razem jego wiedza opierała się na znajomości alfabetu i słów "was born". Przewodniczącym komisji był nauczyciel j. angielskiego, a pomagali mu nauczyciele j. niemieckiego i j. francuskiego. Wylosował pytania i przeczytał je. Zrozumiał z nich tylko słowa: George Washington. Zmierzył komisję wzrokiem i zaczął mówić szybko: "George Washington was born a, b, c, d, e, born was Washington George f, g, h, i, j...". Przewodniczącemu aż włosy posiwiały ze śmiechu. Chciał od razu oblać nieszczęśnika, ale powstrzymali go inni członkowie komisji. Chwalili jego akcent, biegłość i szybkość reakcji. Dla nich oczywistym był fakt, że student zasługuje na pozytywną ocenę. Po długich protestach i namowach współczłonków komisji egzaminacyjnej, przewodniczący wystawił drżącą ręką ocenę dostateczną.

Ten ewidentny przykład wskazuje, że tak naprawdę jesteśmy w stanie niemal wszystko. Przy sprzyjających okolicznościach można wywalczyć realny byt spełnienia naszych planów, marzeń i nadziei. Stawka jest wysoka, więc dlaczego tak często poddajemy się już na samym początku? Kiedy będzie Ci się wydawało, że wszystko stracone, to uwierz w siebie i wpatruj się w tę iskierkę nadziei, która świeci gdzieś tam w ciemnej otchłani strachu...