10 powodów, dla których nie znoszę dzieci   

Taa. Już widzę te wykrzywione w grymasie złości i niedowierzania twarze. Prawda w oczy kole, ale niestety - w tym miejscu odbiegam całkowicie od ogólnie przyjętego stereotypu młodej kobiety, której największym marzeniem (zaraz po owocnej karierze prawnika) jest założenie rodziny. Trójka dzieci, inteligentny mąż i ogromny dom. Niezbyt kuszące. Nie znaczy to wcale, że pozbawiono mnie predyspozycji do rodzenia dzieci. Nazwałabym to raczej pewnym genetyczno - psychologicznym defektem. Wybrakowaniem. Urodziłam się bowiem bez instynktu macierzyńskiego i (o zgrozo) wcale mi go nie żal.

Żadnych uśmiechów proszę. Moje racje nie biorą się z powietrza, tylko z doświadczenia. Los pokarał mnie o kilkanaście lat młodszą siostrą (która powinna urodzić się chłopcem), a na deser dołożył dwuletniego sąsiada i kilku brzdąców - kuzynów. Nie wiem. Może i na świecie istnieją grzeczne dzieci. W takim razie mam niezłego pecha, bo jak tylko rozpoczyna się jakiś rodzinny zjazd, dla mnie oznacza to armaggedon. Jeśli to, co mówię, wydaje się wam niesprawiedliwe, bądź okrutne, to radzę przerwać czytanie w tym miejscu. Ja się dopiero rozgrzewam. Na szczęście/nieszczęście ludzi o podobnych przekonaniach jest raczej niewielu. Natura poskąpiła mi pewnej cechy, będącej podobno atrybutem kobiecości. Mówię podobno, bo nieco irytującym wydaje mi się być stwierdzenie, że kobieta bez dzieci, kobietą nie jest. Drogą dedukcji otrzymujemy ciekawe wnioski. Atrybutem męskości jest bowiem siła. W takim razie chudzielcy bez mięśni, nie są mężczyznami. Może i śmieszne, ale podobny szablon przykłada się do kobiet.

Przejdźmy zatem do konkretów. Wcale się nie zmartwię, jeśli nikt z was się ze mną nie zgodzi. Naprawdę ani trochę

1. Naukowo udowodniono, że po brodzie dziecka, w pierwszych trzech latach życia, spływa około 500 litrów śliny. (No i jak tu nie kochać takiej małej chodzącej hodowli bakterii)

2. Choćby myło się je kilka razy dziennie, zawsze są brudne.

3. Z powodu muchy siedzącej im na nosie potrafią się tak wydzierać, jakby obdzierano je ze skóry.

4. Uważają się za pępek świata.

5. Są okrutne i bezlitosne. (Przykład? - Władca much - potwierdzam - widziałam na własne oczy)

6. Lubią znęcać się nad słabszymi i bezbronnymi.

7. Z łatwością wynajdują i z premedytacją wykorzystują słabości dorosłych (mały terrorysta w supermarkecie. Kiedyś słyszałam jak w supersamie babcia rozmawiała z wnuczkiem. Wnuczek: babciu kup mi to! Babcia: a co to jest? Wnuczek: nie wiem, ale kupisz mi?)

8. Są rozpieszczone przez nadopiekuńczych, troskliwych rodziców, albo w drugą stronę, nie posiadają autorytetów i wyrastają na 13-letnich morderców.

9. Zajmują naszą uwagę 24 godz. na dobę. Spróbujcie nieupilnować czterolatka, a będziecie mieć cudowny wyraz dziecięcej ekspresji w postaci fresku na ścianie gościnnego pokoju.

10. W większości przypadków wyrastają na trzydziestokilkuletnich niewdzięczników, oddających swoich rodziców do domów opieki.