Co jest moim powołaniem?   

Czy to, czego uczymy się w szkole, rzeczywiście przyda nam się w życiu? Pewnie nie, ale kiedy nam nie idzie, to bombardowani jesteśmy ze wszystkich stron tekstami w stylu: „Tylko ludzie wykształceni osiągają w życiu to, czego chcą”, „Ucz się, bo od tego zależy twoja przyszłość!”. Ale czy kogoś, kto regularnie uczęszcza na zajęcia i dostaje dobre oceny można nazwać osobą wykształconą? Czy o kimś takim można powiedzieć, że jest panem swojej przyszłości? Ograniczenie pojęcia „nauka” czy „wykształcenie” do murów instytucji edukacyjnych jest moim zdaniem błędem.

Prawdą jest, że jeżeli ktoś nie podejmie trudu kształcenia się, nie będzie miał wpływu na swoje życie. Nie wierzę jednak w to, że zdobycie głębszej wiedzy z matematyki, biologii czy informatyki da mi ten rodzaj władzy nad własnym życiem. Czasem odnoszę nawet wrażenie, że współczesna szkoła oderwana jest od rzeczywistości. W mentalności wielu ludzi dominował u nas przez lata pewien schemat: uczyć się, dostać się na studia, zdobyć dyplom, znaleźć dobrą pracę i być szczęśliwym. Śmieszne, ale taki właśnie schemat wpajany jest nam również dziś. Można by wyciągnąć wniosek, że nic się nie zmieniło i jeśli nie osiągniemy wystarczająco dobrych wyników w szkole, to nie będziemy mieć przyszłego życia. Czy jednak wiedza z biologii pomoże nam w zarządzaniu własnymi finansami, czy nauczy nas podejmowania trafnych decyzji i wykorzystywania nadarzających się okazji? Raczej nie. Ba, powiem więcej, wiedza z żadnego szkolnego przedmiotu nie da mi tych umiejętności, choć jest to wiedza w życiu absolutnie niezbędna.

Jaka forma kształcenia da nam władzę nad naszym życiem? Według mnie samokształcenie, czyli rozwój osobisty. Rozwój na każdym poziomie: fizycznym, mentalnym, emocjonalnym, a nawet duchowym (proszę jednak nie kojarzyć tej formy z jakąkolwiek religią, bo nie o to chodzi). Jim Rohn powiedział kiedyś, że „Standardowa edukacja zapewni ci przetrwanie. Samokształcenie – fortunę”. Te słowa głęboko zapadły mi w pamięć i dziś myślę, że miał rację. Możemy oczywiście uczyć się, możemy zdobywać dobre oceny, dostać się na studia, znaleźć ciekawą i dobrze płatną pracę, ale czy to jedyna możliwa ścieżka rozwoju? A ci wszyscy milionerzy to skąd się wzięli? Pojawili się znikąd? Nie wiedzieć czemu ludzi tych lokujemy zazwyczaj gdzieś na obrzeżach społeczeństwa. Mówimy o nich dużo, ale dla wielu z nas są oni po prostu inni (co nie znaczy lepsi). W poprzednim tekście pisałem o tym, że nasze przekonania mają niesamowity wpływ na naszą rzeczywistość. Zapewne i wy znacie ludzi, którzy pytają dziś, jak to możliwe, że nie dorobili się fortuny, choć w szkole byli najlepsi? Na tak postawione pytanie można by im odpowiedzieć innym pytaniem: No tak, może i zdobyliście wiedzę, ale czy jesteście bogatymi ludźmi? Bo dla wtajemniczonych bogactwo to nieustanny rozwój. A dopiero istota bogata przyciąga wszelkie możliwe bogactwa, bo widzi w świecie nieograniczone perspektywy i możliwości.

Przepis na bogactwo? Bardzo proszę. Trzeba zacząć od postawienia sobie kilku pytań. Na początek warto ustalić, co jest naszym powołaniem? To najważniejsza kwestia, choć pozornie może się wydawać, że trochę oderwana od rzeczywistości. Chodzi o to, aby mieć określony cel. Może to być na przykład udzielenie pomocy konkretnej grupie ludzi z konkretnymi problemami. Tak działa świat biznesu. Są ludzie w potrzebie, więc tworzy się produkt, który tę potrzebę zaspokaja. Sztuką jest natomiast sprecyzowanie, jakiej grupie ludzi i w jaki sposób pomóc. W ostatecznym rozrachunku nie tylko doskonalimy siebie, ale też mnóstwo czasu poświęcamy na szkolenie innych, pomagając im osiągnąć ich własne sukcesy. Im bardziej wartościowe rzeczy mamy do przekazania, tym łatwiej będzie nam osiągnąć własne bogactwo. A rzeczy najbardziej wartościowe, to te, na temat których mamy potężną wiedzę, które robimy świadomie i bez zahamowań. Ale żeby te rzeczy odnaleźć, trzeba zadać sobie wspomniane powyżej pytanie. Potem trzeba poszerzać swoją wiedzę (nie tylko tę szkolną), sprawdzać ją w różnych dziedzinach i na różnych polach i czekać na moment, w którym pojawi się odpowiedź na nasze pytanie. Jak ją odróżnimy od innych? Bardzo łatwo, bo będzie ona zaprzątać nam głowę dopóty, dopóki nie podejmiemy działań w jej kierunku. A kiedy zaczniemy działać, to wszystko okaże się być niesamowicie proste i poukładane.

Absolutnie nie mam zamiaru zachęcać Was do porzucenia szkolnej edukacji, czy też do ignorowania własnych obowiązków. Chcę tylko powiedzieć, że warto popatrzeć na świat z trochę szerszej perspektywy. Myślę, że każdy z nas powinien wziąć odpowiedzialność za siebie i zacząć podejmować świadome decyzje. Szkoła nas tego nie nauczy. Tego musimy nauczyć się sami, najlepiej przez intensywne samokształcenie. Tytuły nadawane nam po ukończeniu konkretnych etapów edukacyjnych dadzą nam pewne możliwości, jeżeli oczywiście wiążemy konkretny etat z celem samym w sobie (niektórzy mogą mieć takie powołanie). Jeżeli jednak takiego celu nie mamy, a naszym celem będzie zdobycie pieniędzy, to naprawdę jest masa innych możliwości. Trzeba jednak zacząć szukać i przede wszystkim zadawać pytania.

Grafika:

• http://www.piotrzarzycki.com/.../wiedza-w-internecie/