Czy gej może być zbawiony?   

Czy w Kościele jest miejsce dla homoseksualistów? Jakie jest stanowisko gejów i lesbijek wobec Kościoła? Czy homoseksualista może przyjąć Komunię Świętą? Czy może otrzymać rozgrzeszenie? I w końcu kwestia chyba najważniejsza - czy lesbijka i gej mogą zostać zbawieni?

Dialog na linii Kościół - homoseksualiści sprowadza się najczęściej właśnie do takich tabloidowych pytań. Jednym z głęboko zakorzenionych stereotypów w głowach polskich katolików jest ten dotyczący seksualności człowieka, ponieważ wielu z nas myśli, że w Kościele katolickim nie ma miejsca dla homoseksualistów. Czy orientacja seksualna ma naprawdę najważniejsze znaczenie dla Boga? Najciekawsze w tym pytaniu jest to, że z odpowiedzią na nie spieszą przede wszystkim heteroseksualiści. Później głos zabierają jeszcze ewentualnie duchowni. A sami zainteresowani mają odpowiedź gdzieś, bo doskonale znają stanowisko drugiej strony. Stop! Czas na dialog.

Zacznijmy od początku. Czy uważacie, że Jezusowi naprawdę zależy na tym, z kim idziemy do łóżka? Jasne, że zależy, ponieważ nas kocha i chce żebyśmy też potrafili kochać. Bardzo często zainteresowani tematem używają słów Jezusa do słownych przepychanek. On sam nie mówi zbyt wiele na temat homoseksualizmu. Może dlatego, że sam stworzył seksualność i wie, jak ona działa. A mówi w zasadzie tylko to, że niszcząc tę sferę życia popełniamy grzech. Trzeba podkreślić jedno - to grzech jest złem.

Na szczęście Chrystus coś jednak w tej materii powiedział. W ewangelii wg św. Marka przypomniał o biblijnym wzorcu kontaktów seksualnych. „Lecz na początku stworzenia Bóg stworzył ich jako mężczyznę i kobietę: dlatego opuści człowiek ojca swego i matkę, i złączy się ze swoją żoną, i oboje będą jednym ciałem” (Mk 10,6-8). Natomiast św. Łukasz przypomina ostrzeżenie Jezusa dotyczące Sodomy i Gomory. „Podobnie jak działo się za czasów Lota: jedli i pili, kupowali i sprzedawali, sadzili i budowali, lecz w dniu, kiedy Lot wyszedł z Sodomy, spadł z nieba deszcz ognia i siarki i wygubił wszystkich” (Łk 17,28–29). W tych dwóch miastach nie chodziło tylko o kontakty homoseksualne. Chodziło głównie o nierząd. Jezus potępia bowiem grzech, a nie człowieka.

Zdaniem Sławomira Starosty, redaktora naczelnego portalu gej.pl, przeciwnicy homoseksualizmu wykorzystują Pismo Święte do walki z homoseksualizmem. Natomiast Dawid Wawrzyniak, duchowny protestancki, w programie Dzień Dobry TVN, podkreślił, że w Starym Testamencie jasno jest napisane, że homoseksualizm jest grzechem, jednak geje tak samo jak inni ludzie mają potrzebę miłości i duchowości. W tej samej śniadaniowej telewizji Agnieszka Wiciak, z grupy polskich chrześcijan „Wiara i Tęcza”, pisze listy do Papieża Franciszka, by kościół ich nie wykluczał. Zaś Ojciec Święty inicjuje spotkania. A wszystko po to, żeby zacząć wreszcie sobie ufać.

Co na to wszystko nauczanie Kościoła? Warta uwagi jest definicja Katechizmu Kościoła Katolickiego. „Homoseksualizm oznacza relacje między mężczyznami lub kobietami odczuwającymi pociąg płciowy, wyłączny lub dominujący, do osób tej samej płci”. Kościół kładzie nacisk na czyny, a nie na samą skłonność. To niewątpliwie wyraz troski Kościoła, by nigdy nie stygmatyzować osoby. Miejmy nadzieję, że miną czasy, gdy w encyklopedii PWN-u określono homoseksualizm jako zaburzenie. Kościół chce generalnie zwrócić uwagę na to, czy człowiek jest wtedy szczęśliwy. „Skłonność taka, obiektywnie nieuporządkowana, dla większości z nich stanowi trudne doświadczenie” (KKK).

Osób homoseksualnych z mojego środowiska mało obchodzą sprawy duchowe. Bardziej myślą o codziennym balowaniu w klubach. Ale to już sprawa wyborów człowieka. Każdy szuka swojej drogi do szczęścia. Wielu jednak chce kroczyć nią z Bogiem. Oferta tego wyboru jest nawet szeroka. Skupmy się jednak na tych, którzy chcą żyć w Kościele katolickim. Wielu chciałoby w nim żyć. Mówią, że są Polakami, a Jezus jest wpisany w ich tożsamość i wychowanie. Zostali ochrzczeni, a później ktoś chce im wmówić, że won z kościoła, bo to nie jest miejsce dla was. Bzdura. Niekiedy drobna sytuacja przekreśla bycie osoby w Kościele. Za taki głos należy bić się w piersi.

Jakie jest naprawdę stanowisko gejów i lesbijek w stosunku do Kościoła? Często bardzo mądre. Po pierwsze mówią, że Pan Bóg przede wszystkim kocha ludzi. Wiedzą, że Jezus jest Miłością. Zaś duchowość, katechizm i argumenty rozpatrują według swojego sumienia. Dużo osób przychodzi z wewnętrznymi rozterkami do spowiedzi. Niektórzy nie spowiadają się z tego, że współżyją, ponieważ nie uznają tego za grzech. Drudzy mówią o tym spowiednikom. Nieustannie słyszę o tym, że osoby o takiej orientacji nie powinny otrzymać rozgrzeszenia. Na szczęście księża zwracają uwagę na człowieka, rozeznając z penitentem czy tak naprawdę chodzi tylko o sex, czy też może wpisuje się on w prawdziwą miłość. Wtedy grzechem nie jest. Te prawa dotyczą każdego człowieka.

A inne praktyki chrześcijańskie? Czy homoseksualista może np. przyjąć Komunię Świętą? Nigdy nie dowiemy się, jak Jezus widzi tych ludzi. Oni sami często przyjmują Eucharystię. Nie patrzmy więc może i my na nich od razu z oburzeniem. Kwestia seksualności nie jest najważniejszą kwestią w życiu człowieka. Ważne są przede wszystkim same wartości chrześcijańskie. Obowiązuje to samo prawo Miłości Jezusa. Dlatego również duszpasterze wychodzą temu na przeciw. Ale nie może być tak, że taki kapłan ma później problemy w Kurii. Dlatego Chrystus ustanowił sakrament kapłaństwa, żeby niosąc Jego naukę, służył on ludziom.

Puentując. Czy lesbijka i gej mogą być zbawieni? Moim zdaniem zdecydowanie tak. Jezus właśnie po to przyszedł na świat, bo chce dla każdego z nas wiecznego szczęścia. Musimy wyjść z myślenia - grzech, nie grzech, a może grzech. Homoseksualiści to przede wszystkim ludzie. Mają prawo być w Kościele. Mogą uczestniczyć w normalnych Mszach, spotkaniach duszpasterskich, rekolekcjach i mogą prawdziwie kochać. Myślę, że grzech zaczyna się zupełnie gdzie indziej. On tkwi w złamaniu miłości Chrystusa. A do konfesjonału wysyłam na początek tych, którzy sprawili, że homoseksualiści muszą się jeszcze ukrywać (jak pierwsi chrześcijanie po katakumbach).

Chciałbym aby ten artykuł był początkiem prawdziwej debaty na temat homoseksualistów w Kościele katolickim. Chciałbym, żeby każdy z nas potrafił tolerować fakt ich istnienia w Polsce. Nie mówię o akceptacji, bo to jest trudne i najpierw trzeba zaakceptować samego siebie, rozeznając we własnym sumieniu, jak czują się te osoby. Może wtedy coś w tym kierunku się zmieni. Każdy powinien podejść do tego tematu pamiętając o Miłości, niezbywalnym prawie, jakie pozostawił nam Chrystus.

PS.: Więcej tekstów możecie przeczytać na moim blogu.

Grafika:

• http://www.dw.de/…
• http://fakty.interia.pl/…