Impuls   

Ja to czuje, że marnuje
Dużo śliny pluje, wypluje
namaluje…

Wam nowe światy, piękne kwiaty
Czekacie na wzniosłe domy, fantazyjnie zdobione korony-
drzew, wyrósł krzew.
Niespodziewanie zdjął Ci ubranie,

z uśmiechem zaproponował śniadanie
obiad i kolacje
czujesz te atrakcje.
On ma racje!

Nikt żywy nie wyjdzie gdy czujesz że mył Cię
sam duch zły i jego kły, masz sny-koszmary, wciąż pełna wiary.
Gdy Twój światowy pogląd się psuje, ja w tym czasie nowe
strzykawki szykuje, by krwi Ci dodać,

krew spływa, marnuje się, kręcę Cię.
Wiruje.

Myśli koniec następuje z kolejnym słowem, bezmyślnie wypowiedzianym w Twą stronę.
Zjadasz koronę i pierścień królewski.
Nic Cię nie ruszy, dzban pełen katuszy. Za oknem dom, przy domu koń- koniec-konasz-Jonasz.

Judasz cudak, jak ptak skrzydła rozkłada, na masce Twego auta siada
i wypadek.
Po Tobie spadek. Wystawny obiadek, wciąż żywy Twój dziadek. Tadek:
wie co bieda
nic ci nie da
cię okradnie
zgnije na dnie.
Rodzina.