Miniprzewodnik po stylach - cz. 1
Zazwyczaj, gdy wybieram sobie ciuchy, kieruję się tym, co mi się podoba, jest wygodne i co wydaje mi się odpowiednie na daną okazję. Na co dzień nie zastanawiam się jednak specjalnie nad tym, co jest akurat trendy i w jakim stylu powinnam się ubrać, lecz kieruję się w doborze stroju wymienionymi czynnikami. Jednak wieczorami, tuż przed zaśnięciem albo też w szkole podczas przerw lubię sobie pooglądać różne kreacje. Właśnie dlatego postanowiłam dziś przedstawić wam moje ulubione style, a jako że nie mogłam zdecydować się, które z nich cenię sobie najbardziej, postanowiłam przedstawić je wam w kolejności alfabetycznej.
1. Styl Boho
Gdy słyszymy to słowo, od razu przychodzi nam na myśl jakiś lekki, zwiewny strój kojarzący się z wygodą, latem i wakacyjnym luzem. 5 głównych zasad tego stylu: zwiewnie, etnicznie, kwieciście, naturalnie i swobodnie. Jego początki sięgają lat 70. XX wieku, kiedy to swoje 5 minut w lansowaniu trendów mieli hippisi. Jego nazwa nawiązuje do słowa „bohema”, które oznacza środowisko artystów żyjących w duchu wolności, nieustannej zabawy, luzu, a często też ekscentryczności. Styl życia tych właśnie ludzi przekładał się zawsze na oryginalny styl ubierania się, w którym dominowały: luz, swobodne fasony, zwiewne tkaniny i lekko przydymione kolory połączone ze sobą w najróżniejszych kombinacjach. Jak twierdzą styliści styl boho, który to ewaluował ze stylu Etno, wyzwala u użytkowników znacznie większe pokłady kreatywności. Wystarczy tylko sięgnąć po charakterystyczne elementy, które go wyróżniają. Co cechuje ten styl? Zwiewne, długie suknie lub spódnice w kwiatowe bądź też etniczne wzory z koronkami, duże słomkowe kapelusze, wiklinowe koszyki, torebki, szerokie paski, wisiory z zawieszkami w kształcie piór oraz oryginalne, najlepiej duże kolczyki i bransoletki, a wszystko to musi być obowiązkowo wykonane z naturalnych zwiewnych i delikatnych niczym mgiełka materiałów: zamszu, skór, drewna, piór, koralików i innych. Znaczenie mają też odpowiednie barwy - od bieli, przez kolory ziemi, po delikatnie zgaszone tonacje kojarzące się z dalekimi podróżami. Wszystko to sprawia, że styl ten nieustannie kojarzy się mi z naturalnością i delikatnością. Ja uwielbiam ten styl i to nie tylko w modzie, ale i w aranżacji wnętrz, gdyż kojarzy mi się z tęsknotą za czymś prawdziwym, ale i egzotycznym (np. dalekimi podróżami), umiłowaniem botaniki i spokojnym, nieśpiesznym życiem. To według mnie styl, który jest fantastyczną odskocznią od migoczącego światełkami świata.
2. Styl Glamour
Angielskie słowo „glamour”, oznaczające „przepych”, „splendor” w pełni oddaje założenia tego stylu. Początki tego stylu odnaleźć można w pięknych i pełnych przepychu kreacjach hollywoodzkich gwiazd Złotej Ery Hollywood. W latach 70. XX wieku wszędzie obecny był styl sportowy. Projektanci postanowili to zmienić, dodając blasku, przepychu i najróżniejszej biżuterii. Wysokie szpilki, długie, eleganckie suknie pokryty brokatem, pastelowe szminki i lakierowane kopertówki z dnia na dzień stały się szczytem marzeń wielu kobiet (jedną z tych, które w tym trendzie się po prostu zakochały, była Marilyn Monroe). W kolorystyce zaczęła dominować czerń, złoto, srebro, brąz, beż ale i fiolet (znany już od średniowiecza jako kolor symbolizujący bogactwo). Estetycznym dopełnieniem kreacji musiały być także różne piękne dodatki, które nie pełniły bynajmniej funkcji użytkowych. Gdy wspomniałam o cekinach, od razu przyszła mi do głowy moda na disco. Rzeczywiście, kultura disco w znaczącym stopniu przyczyniła się do rozwinięcia tego luksusowego stylu, czerpiąc z niego pełnymi garściami. Gdy przeglądam te piękne kreacje wyobrażam sobie, że jestem w jakimś eleganckim miejscu razem z wszystkimi tymi postaciami i mam na sobie właśnie taki strój, który powala blaskiem i przepychem. W końcu od czego jest wyobraźnia.
3. Styl Grunge
Ten styl jest nierozłączny ze stylem punk, gdyż oba pozwalały wyrażać swój bunt przeciwko zastanemu światu i brak przywiązania do rzeczy materialnych, a poza tym style te w modzie powiązane były ze stylami w alternatywnej muzyce młodzieżowej o tych samych nazwach. Styl narodził się w latach 80. XX wieku, a jego szczyt popularności przypadł chyba na lata 90. Styl grunge to wystudiowana niedbałość, nonszalancja i pewna niechlujność, która miała podkreślać buntowniczość i nonkonformizm. 
Wyciągnięte do granic możliwości wełniane swetry, flanelowe koszule w kratę, skórzane kurtki (np. ramoneski), ciężkie skórzane buty i wytarte, najlepiej wysokie trampki oraz jeansy (naturalnie mocno znoszone z widocznymi przetarciami i dziurami) i gotowe. Fryzura w stylu grunge to zazwyczaj kucyk, a jeśli nie, to włosy musiały wyglądać tak, jakby dawno nie widziały fryzjera. Panowie musieli pamiętać, że uzupełnieniem ich stylizacji musi być także kilkudniowy zarost. Biżuteria w stylu grunge w zasadzie nie występowała, co najwyżej wąskie rzemyki na nadgarstek lub płaskie, srebrne pierścionki. Mówiąc krótko w stylu tym dominował oversize. Grunge’owcy stawiali bowiem na odzież prostą, trwałą i wytrzymałą, wykonaną z naturalnych materiałów (bawełna, dżins, flanela, wełna, etc). W kolorystyce strojów dawał się ewidentnie zauważyć brak jaskrawych i kontrastowych zestawień, gdyż w tym stylu dominowały raczej barwy zgaszone. Dowodem na uniwersalność tego stylu jest fakt, że choć narodził się przed ponad czterdziestu laty, to i dziś fascynuje kolejne młode pokolenie.
4. Styl Hippie
Pisząc wcześniej o stylu boho wspomniałam, że był on zainspirowany stylem hippie. Ten styl również narodził się w USA w latach 70. XX wieku, a powstał na bazie bardzo popularnego w tamtym czasie ruchu społecznego, którego członkowie sprzeciwiali się ogólnie przyjętym normom, konserwatywnym zasadom i patrzeniu na świat wyłącznie przez pryzmat pieniędzy. To właśnie w duchu równości, wolności i tolerancji hipisi wykreowali ten swój wyjątkowy styl. Tak więc młodzi ludzie zaczęli wówczas ubierać się wygodnie, kolorowo i zwiewnie. Styl ten stawiał od początku na indywidualność i miał podkreślać osobowość każdego, kto pragnął celebrację życia zaakcentować elementami ubioru. 
Wzory roślinne (głównie jednak kwiatowe), etniczne (najlepiej hinduskie), akcenty, printy, koronki, hafty i wzór paisley. Len i bawełna, ale też zamsz i jeans, to najbardziej charakterystyczne materiały. Szerokie sukienki boho lub luźne bluzki z szerokimi rękawami bądź koszulki na ramiączkach to podstawa. Do tego można było założyć też lekkie jeansowe szorty, katany i spódnice. Funkcję elementów zdobiących pełniły tu najczęściej frędzle, rzemyki, muszelki, przeróżne piórka i koraliki oraz biżuteria, najlepiej z dużymi kamieniami. Z dodatków można jeszcze wymienić specyficzne okulary (tzw. lenonki), opaski lub chusty we włosach oraz ogromne słomkowe kapelusze. Na koniec dodam jeszcze, że ten styl inspiruje projektantów mody już od 5 dekad, szczególnie gdy przygotowują kolekcje letnie.
To moje ulubione style. Temat mody dawno już nie był poruszony w naszej gazecie, a jako iż to temat wielu młodym ludziom bardzo bliski (nie tylko dziewczynom), dlatego charakterystykę każdego z nich wsparłam o krótki rys historyczny. Powiem, że tekst ten sprawił mi wiele frajdy. Nie uważam, że każdy musi być specem od mody, ale chyba nikomu nie zaszkodzi odrobina wiedzy i w tym temacie.
Grafika:
Komentarze [0]
Jeszcze nikt nie skomentował. Chcesz być pierwszy?
