Mordercza zupa
Pierś kurczaka, grzyby mun, mięso z kraba, skrobia kukurydziana, białka jaj, przyprawy… Składniki, wydawać by się mogło, zwykłej, raczej obcej Polakom potrawy. Lecz w momencie, w którym do ingrediencji tej dodamy jeszcze płetwę rekina, otrzymamy coś więcej niż tylko zwykły przepis kulinarny. 
Konkretnie, w zasięgu naszych rąk znajdzie się spis składników niezbędnych do ugotowania potrawy mającej znaczenie nie tylko kulturowe, ale przede wszystkim ekologiczne.
Od kilku lat wiele organizacji (takich jak Greenpeace) stara się nagłośnić problem połowów rekinów. Zwierzęta te, choć niewątpliwie budzą wśród ludzi przerażenie, zasługują jednak na życie albo przynajmniej na godne się z nim rozstanie. Niestety coraz częściej są one brutalnie wyławiane i pozbawiane płetw (przeważnie grzbietowej i piersiowej), a następnie z powrotem wrzucane do wody, gdyż reszta ciała tych drapieżników nie przedstawia większej wartości. Pozbawione płetw zwierzęta dryfują więc w wodzie, aż do całkowitego wykrwawienia i śmierci. Mimo zakazów i konkretnych przewidzianych prawem kar, niewiele można z tym fantem zrobić, gdyż kontrolowanie wszystkich kutrów rybackich na otwartym morzu graniczy wręcz z cudem. Problem jednak istnieje i staje się coraz bardziej poważny, gdyż populacje gatunków takich jak żarłacz biały lub żarłacz tygrysi maleją z roku na rok. Sprawę pogarsza jeszcze fakt, iż dojrzewanie tych zwierząt trwa bardzo długo i większość z nich nie zdąży przedłużyć swego gatunku.
Powodem dla którego człowiek zabija te drapieżniki jest właśnie zupa, na którą przepis czytaliście powyżej. W pewnym programie telewizyjnym dowodzono, iż obecność mięsa z płetwy rekina nie wnosi zbyt wiele do smaku samej potrawy. 
Jednak to właśnie ten składnik świadczy, szczególnie w chińskiej kulturze, o statusie społecznym spożywającej go osoby. Zanim wynaleziono szereg maszyn mających na celu usprawnienie połowu ryb, rekiny łapane były sporadycznie. Dlatego takie danie mogło się pojawić jedynie na stole cesarskim. Jednak wieki późniejsze przyniosły wiele istotnych odkryć w dziecinie rybołówstwa, czyniąc tym samym połów rekinów bardziej realnym. Z czasem żadna uroczystość (typu ślub) nie mogła się odbyć bez spożycia tej potrawy. Oczywiście nie każdy mógł sobie na to pozwolić, gdyż cena tego dania sięga często powyżej 100 funtów. Szacuje się, że około 100 milionów rekinów rocznie ginie właśnie z powodu zupy.
Dla niektórych tekst ten może być kolejnym artykułem z serii „przywiążmy się do drzew”, ale nie zmieni to faktu, iż rekiny mogą się niebawem stać jedynie atrakcją rodem z akwarium lub z ekranu telewizora, gdy TV Polsat po raz tysięczny wyemituje film „Szczęki”. Skoro człowiek na morzu jest bezsilny, to pozostają bardziej radykalne sposoby radzenie sobie z problem. Środki takie podjęła już gubernator Hawajów Linda Lingle, która to podpisała w tym roku ustawę o zakazie posiadania, dystrybucji i sprzedaży płetw rekinów, uniemożliwiając tym samym nie tylko połów tych zwierząt, ale także spożywanie ich mięsa. Wiadomym jest, że zakaz obejmujący jedynie obszar Hawajów niewiele zmieni, lecz jest to już jakiś początek. Być możne inne stany USA oraz inne państwa pójdą śladem Lindy Lingle i rozpoczną zdecydowaną walkę o to, by świat nie stracił jednych z najstarszych stworzeń żyjących obecnie na naszej planecie.
Grafika:
Komentarze [0]
Jeszcze nikt nie skomentował. Chcesz być pierwszy?
