Na jego animacjach wychowały się pokolenia
Gdy napisałam tekst o moich ulubionych filmach wytwórni Pixar i Dreamworks, dotarło do mnie, że nie są to jedyne wytwórnie filmów animowanych, które tworzą tak niezapomniane produkcje. Zapewne zdziwiło was, że wcześniej nie wspomniałam choćby o wytwórni The Walt Disney Company, założonej w 1923 roku (za dwa lata będzie jak widzicie obchodzić stulecie swego istnienia), dlatego dziś postanowiłam to nadrobić. Szybko jednak dotarło do mnie, że nie będzie to takie proste zadanie, bo wytwórnia ta ma w swoim dorobku masę fantastycznych filmów animowanych, a każdy z nich z wciągającą fabułą, świetną animacją oraz mądrym morałem. Na koniec dodam tylko, że pierwsza pełnometrażowa animacja tej wytwórni „Królewna Śnieżka i siedmiu krasnoludków” powstała w grudniu 1937 roku i nie znam nikogo, kto by tego filmu nie widział. Mimo wszystko udało mi się jakoś przygotować moją listę TOP 5. A oto i ona.
5. Moana: Skarb oceanu
To jedno z nowszych dzieł tej wytwórni, ponieważ premierę miało dokładnie w 2016 roku. W wersji wyświetlanej w Europie zarówno tytuł tego filmu, jak i imię głównej bohaterki zostały zmienione na Vaiana. Powody tego były dwa, choć oficjalnie mówi się tylko o jednym - Walt Disney nie uzyskał zgody na wykorzystywania tego imienia w Europie („Moana” jest bowiem zarejestrowana w Hiszpanii i wielu innych krajach europejskich jako znak towarowy – chodzi o lody). Ale ten drugi powód, nieoficjalny, przekonuje mnie bardziej. Otóż producenci tego filmu przestraszyli się, że gdy dzieci zaczną szukać w sieci informacji na jego temat, to jak nic natkną się na materiały filmowe z bardzo popularną, choć nieżyjącą już, włoską gwiazdką filmów porno (Moana Pozzi). Biorąc pod uwagę fakt, że vai po polinezyjsku oznacza wodę, a moana ocean, imiona na bazie tych słów utworzone wydają mi się na tyle bliskie, że nie ma o co kruszyć kopii. Film opowiada historię szesnastoletniej księżniczki, mieszkającej ze swoim nadopiekuńczym ojcem (wodzem) i babcią na jednej z wysp Południowego Pacyfiku Babcia często opowiada jej fascynujące historie o mitycznym bogu Maui, epickich wyprawach ludzi z jej wioski na pewną tajemniczą wyspę. Vaiana jako dziecko uwielbiała słuchać opowieści babci, a zainspirowana nimi postanawia po jej śmierci dowiedzieć się, dlaczego mieszkańcy ich wyspy zaprzestali w pewnym momencie wypływać poza rafę. Jako osoba bardzo śmiała, uparta, odważna, pewna siebie i silna fizycznie, opuszcza pewnego dnia wioskę, by poznać tajemnice swego dziedzictwa. Za radą babci postanawia odszukać półboga Maui’ego i prosić go o pomoc. Film został cieszył się dużym zainteresowaniem na całym świecie i został także doceniony za pokazanie silnej i niezależnej postaci kobiecej. Był też nominowany do Oscara w dwóch kategoriach, ale niestety w żadnej nie wygrał. Film ten wyróżniają bardzo ciekawe postacie, zarówno główne jak i poboczne, piękne piosenki, które wpadają w ucho i naprawdę zabawne żarty. Mnie urzekło także to stopniowe poznawanie sekretów mieszkańców wyspy oraz wspomnianego powyżej półboga. Uważam, że zdecydowanie
warto obejrzeć ten film.
Ta przepiękna animacja z 1995 roku opowiada nieco podobną historię do poprzedniej. Tym razem jednak główną bohaterką jest Indianka Pocahontas. W przeciwieństwie do większości bohaterek Disneya, ta jest już dorosłą kobietą, która doskonale rozumie otaczający ją świat i podejmuje ważne i dojrzałe decyzje. Fabuła porusza temat przybyciu Anglików do „Nowego Świata” w poszukiwaniu złota. Na jednej z wysp mieszka właśnie piękna i ciekawa świata Pocahontas (córka wodza) razem ze swym ojcem. Jednym z kolonizatorów jest John Smith, który przypływa tu z negatywnym nastawieniem do, jak ich sam często nazywa, dzikusów. Jak łatwo się domyślić, John poznaje Pocahontas i zakochuje się w niej, choć doskonale wie, że oboje pochodzą z innych światów. Czy to gorące uczucie będzie mieć szansę przetrwania i spełnienia? Naprawdę warto to zobaczyć. Dodam tylko, że animacja jest tu pierwszorzędna, a piosenki bardzo melodyjne ii wpadające w ucho. Produkcja ma niezwykle przyjemny klimat, pełen majestatycznego piękna, choć i wszechogarniającego smutku. Twórcy zdecydowali się poruszyć tu również trudne kwestie (choćby problem rasowy), który dla dzieci mogą nie być zrozumiałe. Niektórzy dorośli widzowie twierdzą natomiast, że irytują nieco śpiewane przez Pocahontas pouczające pieśni na temat ekologii i szacunku dla natury.
3. ZwierzogródKolejna pełnometrażowa komputerowa animacja z roku 2016. Film ten dostał też Oscara w kategorii najlepszy długometrażowy film animowany, wygrywając ze wspomnianą powyżej „Moaną”. To opowieść o niezwykłym antropomorfi
cznym świecie, świecie w którym żyją wyłącznie zwierzęta. Główną bohaterką jest tu króliczka Judy, która marzy o tym, by zostać policjantką. Mimo wielu przeszkód, nie traci jednak entuzjazmu i uparcie dąży do celu. Jest bardzo energiczna, ma poczucie humoru i jest też sprytna, dzięki czemu radzi sobie nawet z najtrudniejszymi sytuacjami. W końcu udaje się i zostaje pierwszą króliczką zatrudnioną w lokalnej policji, choć nie ma tam łatwego życia. Chce jednak szybko dowieść swej wartość i zdobyć awans, ale na jej drodze staje gadatliwy i chytry lis, Nick Bajer. Wtedy to otrzymuje ważną sprawę, zaginięcie zwierząt. W rozwikłaniu tej zagadki pomaga jej właśnie Nick. Jego podejście do świata i charyzma, połączone z niezwykłym poczuciem humoru, sprawiają, że choć widzimy, że robi coś źle, to i tak mu kibicujemy. Ten niezwykły duet ma oczywiście 48 godzin na rozwiązanie zagadki i uratowanie miasta. Kontrast charakterów i często wyglądu zewnętrznego sprawia, że dochodzi między nimi do wielu zabawnych spięć, które posuwają do przodu fabułę i zbliżają ich do rozwiązania zagadki. Mówiąc krótko, oglądamy na ekranie klasyczną relację między królikiem i lisem w formacie policyjnego kina akcji. Nie zabraknie wam tutaj pościgów i ucieczek, ale możecie też liczyć na momenty dramatyczne i bardzo, ale to bardzo wzruszające. To kolejna animacja, przy której świetnie bawią się zarówno dzieci jak i dorośli.
W 1998 roku miała miejsce premiera wspaniałego, pełnometrażowego, animowanego filmu, którego autorzy dokonali adaptacji starej chińskiej legendy. Fabuła opowiada historię dzielnej dziewczyny, która przywdziewa męską zbroję i staje do walki w obronie ukochanego cesarza. Tytułowa Mulan mie
szka wraz z najbliższymi w małej wiosce, gdzieś w Chinach. Jej rodzice próbują wydać córkę za mąż, ale nie udaje im się znaleźć odpowiedniego kandydata na męża. Pewnego dnia do wioski trafiają wysłannicy cesarza, którzy ogłaszają powszechny pobór do wojska. Każda rodzina zostaje zobowiązana do wysłania jednego mężczyzny w szeregi armii. Jedynym mężczyzną w jej rodzinie jest jej ojciec - stary, schorowany człowiek. Dziewczyny nie chce skazywać go na pewną śmierć, dlatego pod osłoną nocy wykrada jego zbroję i miecz, obcina sobie włosy i konno wyrusza do wojskowego obozu, gdzie podaje się za mężczyznę i wstępuje do wojska. Ma naturalnie spore problemy ze znalezieniem się w tym prawdziwie męskim świecie. Jest wyraźnie słabsza fizycznie i nie ma także odpowiednich umiejętności. Wydarzy się naprawdę wiele. Będzie walka na śmierć i życie, wielka miłość, rosnące z każdą chwilą napięcie i zaskakujący finał. Podobało mi się również to, jak pokazano tu wojnę i cały dramat, jaki się z nią wiąże. Czuć owe brzemię, ale warto też zauważyć, że twórcy zadbali i o to, by kwestie te pokazać możliwie delikatnie. „Mulan” jest filmem dla każdego, kto oprócz akcji i wzruszeń szuka też w kinie głębszych przesłań. Przesłanie filmu jest ponadczasowe, dla mnie brzmi ono tak: trzeba być sobą ale działać tak, by zawsze z dumą móc patrzeć w lustro. Doskonała muzyka i oryginalny scenariusz zapewnią i w tym przypadku rozrywkę dla całej rodziny.
To jak na razie ostatnia od kilku laty klasyczna animacja 2D D
isney'a (2009). Czyżby z tym tytułem nastał koniec filmów 2D Disney'a, które tak bardzo kochamy i do których tak chętnie wracamy? Mam jednak nadzieję, iż Disney nie raz zaskoczy nas jeszcze klasycznym stylem, do czego skłonić go może sukces tego filmu. Film opowiada historię młodej czarnoskórej kelnerki, Tiany, która żyje w Nowym Orleanie w czasach narodzin muzyki jazzowej. Pewnego dnia poznaje żabę, która twierdzi, iż w rzeczywistości jest księciem Naveen, zaklętym w to stworzenie przez złego doktora Faciliera i prosi dziewczynę, by ta go pocałowała, co pozwoli mu wrócić do swej prawdziwej postaci (dwa skrajne przeciwieństwa - biedna dziewczyna z marzeniami oraz bogaty i próżny książę). Dziewczyna po krótkim namyślę spełnia jego prośbę, ale ku swemu zdziwieniu sama zamienia się w zielonego płaza. Teraz oboje muszą wyruszyć w drogę, by znaleźć kogoś, kto ich odczaruje. Czy i ta historia zakończy się klasycznym happy endem? Cóż, sprawdzicie!
Podziwiam twórców tego filmu za to, że zrealizowali ten film odręcznie bez wsparcia techniki komputerowej i tych wszystkich trików. Morał w przeciwieństwie do wcześniejszych pozycji nie jest tak oczywisty, choć już na pierwszy rzut oka widać, że i tu chodzi o to, że dobro jest dobre, a zło złe. W końcu prawie wszystkie filmy dla dzieci taki mają. Młodsze dzieci, które wychowywały się w epoce Cartoon Network i animacji 3D mogą filmu nie polubić, ale starsi widzowie, wychowani na "Królu Lwie", na pewno i "żabę" pokochają. Polecam go więc tym, którzy wychowali się na klasykach Walta Disneya. Ten film to w pewnym sensie arcydzieło, a szczególnie już ujęło mnie to, że twórcy zwrócili tu baczną uwagę na aspekt wychowawczy, odpowiedniego "zachowywania się" i to właśnie teraz, gdy już prawie nikt takich filmów nie robi.
Grafika:
Komentarze [0]
Jeszcze nikt nie skomentował. Chcesz być pierwszy?
