Niewinność i zło w najczystszej postaci   

Zapewne wielu z was oglądało już przeróżne filmy poruszające tematykę drugiej wojny światowej. Najczęściej ukazują one okrucieństwo hitlerowców i piętnują holokaust jako symbol zagłady ludzkości. Obrazy te zawsze mocno oddziałują na ludzi i zmuszają ich do głębszej refleksji nad sobą i nad granicami ludzkiego okrucieństwa. Wielu z nas zadaje sobie potem pytanie, dlaczego Niemcy zgotowali Żydom i innym nacjom taki los?

W takich właśnie realiach osadził swój film „Chłopiec w pasiastej piżamie” (zrealizowany w 2008 roku na podstawie bestsellerowej powieści Johna Boyna) znany angielski reżyser Mark Herman. Opowiada on w nim historię Bruna, ośmioletniego chłopca, syna komendanta jednego z niemieckich obozów koncentracyjnych. Główny bohater opuszcza pewnego dnia Berlin, gdzie miał swój mały świat i wiernych kolegów, by wraz z rodzicami oraz siostrą Gretel przeprowadzić się do rezydencji, mieszczącej się w pobliżu obozu. Bruno próbuje tam zrozumieć i na swój dziecięcy sposób wytłumaczyć sobie dziwność otaczającego go świata, podzielonego na dwie części ogrodzeniem z kolczastego drutu. Otrzymuje oczywiście od ojca zakaz opuszczania domu, ale łamie ten zakaz i wyrusza przed siebie, aby poznać okolicę. Szybko natrafia na ogrodzenie z drutu kolczastego. Bez wahania wyrusza wzdłuż niego i tak zauważa niebawem po drugiej stronie Szmula, rówieśnika, który mieszka w tym nieznanym mu świecie za kolczastym ogrodzeniem. Chłopcy zaprzyjaźniają się, choć dzieli ich kolczasty drut.

Bruno nie rozumie, dlaczego jego przyjaciel musi codziennie chodzić w pasiastej koszuli, która przypomina mu piżamę. Jest zdecydowanie zbyt młody by mieć świadomość ideologii, której „wykonawcą” jest jego ojciec. Nie jest w stanie wyobrazić sobie nawet tego, co dzieje się za tym kolczastym drutem. Karmiony w domu nazistowską propagandą jest przekonany, że życie Szmula jest usłane różami. Rytuał ich spotkań, prowadzi nieuchronnie do niezwykłego splotu wydarzeń i nieprzewidywalnego finału. Gdy pewnego dnia Bruno udaje się z pomocą swego przyjaciela wkraść na teren obozu, przekonuje się naocznie, jak wygląda prawdziwe oblicze nazizmu. Film kończy chwytająca za serce scena…

Fabuła tego filmu konfrontuje ze sobą niezwykłe okrucieństwo świata dorosłych i dziecięcej niewinności. Świetnie wyraża to jedna z sentencji, która pada w tym filmie - ”Miarą dzieciństwa są dźwięki, zapachy i widoki, dopóki nie nadejdzie mroczna epoka rozsądku”. Rozmowy Bruno ze Szmulem nie są rozmowami Żyda z Niemcem, ale rozmowami dwóch chłopców, którzy chcą się ze sobą bawić. Przedzieleni kolczastym drutem poznają się i w pewien sposób pokazują dorosłym, jak powinny wyglądać międzyludzkie relacje. Nie ma w nich pogardy dla innych ludzi, bo obaj nie są jeszcze skażeni poglądami, które żądałyby od nich okazywania nienawiści innej rasie ludzkiej.

Mnie najbardziej w tym filmie urzekło naturalne i niewymuszone dobro Bruno. Gdy jego ojciec wysyła Żydów na śmierć i nazywa ich podludźmi, on wspiera swojego przyjaciela, przynosząc mu smakołyki z domowej spiżarni. Jako jedyny z członków swojej rodziny rozmawia ze służbą (Żydami), gdyż dla niego są to normalni ludzie, którzy nie różnią się od innych. Mimo bardzo młodego wieku pokazuje już ogromną dojrzałość i niezwykłą wrażliwość na ludzką krzywdę.

Film doskonale obrazuje hitlerowskie Niemcy i szerzącą się tam propagandę, według której wszyscy obcy są wrogami Rzeszy, bo chcą rzekomo zniszczyć niemieckie dziedzictwo narodowe. Naród karmiony jest faszystowską propagandą, która przedstawia fikcyjny obraz życia w obozach koncentracyjnych. Bruno dowiaduje się jednak, jak jest naprawdę. Widzi więc hipokryzję i bezduszność swojego ojca.

Piękne jest przesłanie tego obrazu, w którym niewinność i zło w najczystszej postaci pozostają w nieustannym zwarciu. Reżyser próbuje uświadomić nam, że nawet w czasach prawdziwej niegodziwości i podłości, może narodzić się coś pięknego, może zakwitnąć prawdziwa przyjaźń. To nadzwyczajne i niezwykle inspirujące kino, traktujące o potędze człowieczeństwa. Po obejrzeniu tego filmu na pewno trudno wam będzie znaleźć sobie miejsce, a w głowie będą pojawiały się coraz to nowe pytania, na które nie łatwo będzie znaleźć odpowiedź.

Grafika:

• http://www.filmweb.pl/...
• http://www.alekinoplus.pl/...