Od małpy? A może od banana?
Według Biblii pierwszych ludzi stworzył na swoje podobieństwo Bóg i to właśnie od Adama i Ewy wywodzi się cała nasza rasa. Z tym poglądem nie zgodził się Karol Darwin i rzesza popierających go naukowców, którzy doszli do wniosku, że nasz gatunek pochodzi od małp. Od kilkuset lat trwają więc spory pomiędzy zwolennikami jednej i drugiej teorii, a żadna ze stron nie zamierza ustąpić. Naukowcy jednak nie odpuszczają i nieustannie poszukują odpowiedzi na pytanie, skąd się wziął człowiek. Obecnie szukają jej najczęściej za pomocą inżynierii genetycznej. Badania te prowadzą jednak do zaskakujących niekiedy wniosków, które zmuszają do refleksji i postawienia sobie kolejnego pytania. A może zarówno Biblia jak i Darwin się mylą?
Dziesięć lat temu zdawało się, że badacze schwytali Pana Boga za nogi. Rozszyfrowali ludzki genom. Zapisali chemiczny skład i kolejność ponad trzech miliardów części ludzkiego zapisu genetycznego. Dzięki setkom badaczy w kilkunastu krajach świata powstała nawet mapa ludzkiego genomu. Wydawało się, że teraz wszystko będzie możliwe i zrozumiemy, co nas różni od świata zwierząt i dlaczego jesteśmy koroną stworzenia.
Każdy człowiek na pierwszy rzut oka jest inny. Nie ma dwóch takich samych twarzy, ciał, czy charakterów. Nawet bliźniacy różnią się od siebie pod wieloma względami. Ale tak jak już wspomniałam, to tylko złudzenie, bo tak naprawdę każdy człowieka ma ten sam szkielet, te same organy, jest zbudowany z takich samych tkanek i komórek, a wszystkie procesy w jego ciele przebiegają w identyczny sposób. Powiecie zatem, że tym, co nas od siebie odróżnia, jest nasze DNA? Otóż niekoniecznie. Pod względem genetycznym ludzie są podobni do siebie w 99,9%. Oznacza to, że unikatowi jesteśmy tylko w 0,01%. I jak tu wcisnąć komuś bajkę o tym, że każdy człowiek jest inny, wyjątkowy? Z ludźmi, których drogi czytelniku spotykasz się na co dzień, dzielisz w końcu 99,9% DNA. A ta pozostała, niewielka cząstka naszego genomu odpowiada za takie cechy jak kolor włosów czy kształt nosa. Naukowcy poszli w swych badaniach dalej i ustalili, że nie tylko inni ludzie mają większość tych samych co my genów.
Jeśli chodzi o te nieszczęsne małpy (dokładniej mówiąc szympansy), ustalono, że jesteśmy do nich podobni genetycznie w 96%. A co z innymi zwierzętami? Badania dowodzą, że prócz człekokształtnych najbliższe genetycznie są nam koty. Nasi mali, futrzani, czworonożni 
przyjaciele dzielą z nami aż 90% wspólnych genów. Jeśli mam być precyzyjna to najbliższa jest nam rasa kotów abisyńskich. No cóż, skoro te kochane „pchlarze” mają z nami aż tyle wspólnego, to kto wie, czy w mitach mówiących o dążeniu kotów do zapanowania nad światem nie ma trochę prawdy?
Myślę, że rozbudziłam waszą ciekawość na tyle, że zapewne stawiacie sobie teraz pytanie, kto jest nam najbliższy po kotach? Może was to zdziwi, ale na kolejnej pozycji w hierarchii genetycznego podobieństwa znalazły się myszy. Tutaj podobieństwo według różnych źródeł waha się w granicach 85-98%. I choć te urocze gryzonie są małe, pokryte futerkiem i uchodzą za szkodniki, to pracownicy National Human Genome Research Institute twierdzą, że jakieś 80 milionów lat temu żył na Ziemi nasz wspólny przodek. Czy nadal będzie więc dziwić was fakt, że większość medycznych i farmaceutycznych eksperymentów przeprowadza się właśnie na tych gryzoniach? Mnie już nie dziwi.
Zwierzęta, zwierzętami, one przynajmniej mają podobne do nas funkcje życiowe. A co powiecie o roślinkach? Na pewno są wśród was miłośnicy bananów. Owoce te są podstawą diety w wielu krajach tropikalnych i wyśmienitą przekąska, ale chyba mało kto z was wie, że nie produkują one nasion niezbędnych do rozmnażania płciowego, przez co są bardzo podatne na choroby i inne szkodliwe czynniki, no i grozi im wyginięcie. Kilka lat temu naukowcy postanowili temu zaradzić i na początek zbadali ich DNA. Zajęło im to dwa lata, ale udało im się zidentyfikować 36 542 genów kodujących białka (ludzki genom ma ich ok. 18 tys). Innymi słowy okazało się, że ten niepozorny owoc ma prawie dwa razy tyle genów co człowiek. 
Ale jeszcze bardziej zaskoczyło naukowców to, że genetyczne podobieństwo między bananem a człowiekiem wynosi aż 60%. Czy nie przeraża was, że jesteśmy w połowie tacy sami jak te słodkie, orientalne owoce?
Prócz wyżej wymienionych zwierząt i roślin, jesteśmy ponoć najbardziej podobni genetycznie do kur, krów, muszek owocówek i świń (do tych ostatnich w niektórych przypadkach chyba nie tylko pod względem ilości wspólnych genów). Nauka, nauką, ale wszystko to należy chyba wziąć w wielki cudzysłów. Chociaż, czy my, pół ludzie, pół owoce, możemy się równać z wiedzą amerykańskich naukowców?
Grafika:
Komentarze [0]
Jeszcze nikt nie skomentował. Chcesz być pierwszy?
