Odkryj w sobie psychopatę   

Określenie psychopata kojarzy nam się zazwyczaj z seryjnym mordercą bądź gwałcicielem pozbawionym zasad moralnych i empatii. W społeczeństwie utwierdziło się przekonanie, że psychopata to osoba charyzmatyczna, czarująca, pewna siebie, nieustraszona, bezwzględna, z niezwykłym darem perswazji i skupiona na celu, z czym zgadza się prof. psychologii Kevin Dutton, autor książki „Mądrość psychopatów”, która wpadła mi ostatnio w ręce, dodając przy tym, że już niekoniecznie musi być to człowiek hołdujący przemocy. Bo z jego badań wynika, że psychopaci, wbrew stereotypom, nie zawsze się do niej uciekają. W końcu ww. cechy mają także ludzie sukcesu i szanowani członkowie społeczeństwa (przedstawiciele świata polityki, światowi przywódcy, maklerzy giełdowi, policjanci, wojskowi czy chirurdzy). Wynika z tego, że wśród nas żyje tak naprawdę wielu psychopatów, ale na szczęście nie wszyscy z nich są dysfunkcjonalni, czyli niebezpieczni dla otoczenia.

Autor rozpatruje zjawisko psychopatii z różnych perspektyw: medycznej, psychologicznej, ewolucyjnej, socjologicznej, lingwistycznej, prawnej, a nawet filozoficznej. Obala również stereotypowe, nacechowane pejoratywnie znaczenie słowa psychopata i prezentuje przekrój teorii, odkryć i swoich własnych konstatacji, rzucając absolutnie nowe światło na rozumienie osobowości psychopatycznej. Poprzez liczne badania przytoczone w książce, pokazuje, że cechy, które charakteryzują najbardziej niebezpiecznych "szaleńców", ma tak naprawdę wielu zwyczajnych ludzi, bo są one niezwykle przydatne w zwykłym życiu. Z książki Duttona dowiadujemy się, że spędził on wiele lat na badaniu osób, które społeczeństwo napiętnowało mianem psychopatów i odbył z nimi setki rozmów.

Niewątpliwie autor jest błyskotliwym obserwatorem i ma dar opowiadania. Chociaż temat jego książki wydaje się śmiertelnie poważny, to nie brakuje tu humoru. Podczas lektury dowiemy się na przykład, czym różni się człowiek dobry od złego, mądry od głupiego, czy funkcjonalny od dysfunkcjonalnego. A co chyba nie mniej ważne, zaglądamy też w głąb siebie. Wszystkie te spostrzeżenia Duttona zmuszają czytelnika do niemałego wysiłku, który jednak warto podjąć, by zrozumieć, o co autorowi chodzi. Jesteśmy poddawani wielu testom, podczas których nie raz zaskoczą nas własne myśli. Książka odkrywa to, o co nikt z nas się nie podejrzewa. To, co tkwi w nas głęboko ukryte. Autor w przystępny sposób opisuje każdą z cech przypisywaną psychopatom, którą - jak się szybko przekonamy - posiada wielu z nas. Pokazuje przy tym, jak wiele zależy od intencji, uczuć i impulsów. Mówi, jak łatwo wszystko może ulec zmianie, gdy nie ma się do pewnych spraw określonego dystansu. Reasumując, według autora, w każdym z nas tkwi uśpiony psychopata.

Książka nie należy do lekkich i łatwych, nie robi też prania mózgu, za to wciąga jak dobra powieść. Autor pokazuje nam w niej swoje liczne przemyślenia i stara się też jak najbardziej przystępnie nam je przekazać. Na pewno nie nadaje się jednak ona do czytania przed snem. Żeby zrozumieć jej przesłanie, trzeba być przez cały czas do granic skupionym i otwartym. Lektura tej pozycji nie raz przyprawia o ból głowy, ale warto jej poświecić trochę czasu, bo bardzo poszerzy nam nasze horyzonty, udzielając niekiedy nieoczywistych odpowiedzi na oczywiste pytania.

A jeśli chcecie przekonać się już teraz, czy macie w sobie coś z psychopatycznej osobowości, to odpowiedzcie sobie tylko na jedno pytanie: co wybralibyście, gdybyście mieli zawieźć do szpitala schorowaną staruszkę, wyjść ze starym kumplem, którego nie widzieliście od lat, na miasto albo też spotkać się z miłością swego życia, która grozi wam, że was porzuci, jeśli tego nie zrobicie?

Grafika:

• ppstatic.pl/...
• warszawa.naszemiasto.pl/...