Miniprzewodnik po stylach - cz. 2   

Jak zapewne zauważyliście, w pierwszej części mojego miniprzewodnika po stylach dotarłam jedynie do literki „h”, dlatego dzisiaj proponuję wam drodzy czytelnicy część drugą, w której zamierzam dokończyć moją podróż po najbardziej oryginalnych stylizacjach.

Dla nikogo nie jest chyba tajemnicą, że ubiór dla żołnierza musi być wygodny , uniwersalny i odpowiedni na wszystkie możliwe warunki atmosferyczne, dający mu też możliwość ukrycia się na polu walki. Stąd styl militarny ma kojarzyć się przede wszystkim z siłą i męskością, a inspiracje czerpie z wojskowej garderoby, którą charakteryzuje ciężki fason i brak dodatków lub absolutny minimalizm w tej kwestii. I tak właśnie wyglądają ubrania w stylu militarnym – wyrazisty, surowy męski styl i mocno przeskalowany krój. Tu zdecydowanie nie ma miejsca na zwiewne materiały i kobiece dodatki (biżuterię, torebki), za to jest na ciężkie sznurowane buty, cargo spodnie z wielkimi kieszeniami po bokach lub spódnice ołówek, kurtki, wełniane swetry o grubym splocie, długie płaszcze z wielkimi guzikami (z dwurzędowych zapięciem). Dodatki, jeśli już, muszą być skromne ale wyraziste (np. skórzane bransoletki czy łańcuchy). Warto również pamiętać że w kolorystyce stylizacja militarna, to stonowana paleta ziemi, a więc wszelkie odmiany khaki, oliwkowej zieleni, beży, brązów i rudości. Dopuszczalny jest też granat czerń oraz elementy bieli. Mocno kontrastowe zestawienie kolorystyczne zupełnie nie wchodzą w grę. Mimo to wielu ludzi kojarzy jednak ten styl głównie z okularami Ray-Ban, oficerskimi butami, czy też kurtkami bomberami, co jak widzicie nie do końca okazuje się być prawdą. Pamiętajcie jednak, że idealna stylizacja militarna nie może mimo wszystko wyglądać jak mundur galowy lub codzienny ubiór zawodowego żołnierza. Łączenie ze sobą różnych wojskowych ubrań w jeden outfit też nie stworzy fantastycznej stylizacji. Znacznie lepiej jest taki look przełamać kolorami, ubraniami casualowymi albo bardziej eleganckimi, co zdecydowanie doradzają styliści.

Początki tego stylu są bardzo odległe. Osobom, których pamięć jest co prawda świetna, ale krótka, przypominam, że była taka epoka w szeroko rozumianej sztuce jak romantyzm. Tak więc styl ten jest znany już od dawna, choć niektórym kojarzy się tylko z romantycznymi filmami. Oczywiście stylizacje z tamtego okresu różnią się od obecnych, ale zarówno wtedy jak i dziś dominuje w nich podkreślanie kobiecości, subtelności i kobiecego piękna. Suknie w stylu empire, czyli z odciętym biustem, są kwintesencją mody z tamtego okresu. Czy oznacza to jednak, że stylu romantyczny dziś jest wielkim powrotem do wieku XIX? Niekoniecznie. To, czym dzisiaj charakteryzuje się styl romantyczny, to przede wszystkim zwiewne fasony, transparentne materiały, bufiaste rękawy, zdobione guziczki pokryte materiałem, dziewczęce kroje i wstążki.W latach osiemdziesiątych ubiegłego wieku księżna Diana, David Bowie oraz Boy George zachwycali świat takimi właśnie stylizacjami, kreując absolutnie nową estetykę w modzie. Ich stylizacje pełne były wyrafinowanej zmysłowości (panowie nie stronili też od kolorowych makijaży). Od tamtej pory trend ten nie tylko nie minął, ale wręcz zyskał jeszcze na rozpoznawalności i popularności. W każdym markowym, odzieżowym sklepie na pewno uda się i dzisiaj kupić taką właśnie garderobę: zwiewne sukienki, półprzezroczyste bluzeczki, koszule z ażurowymi zdobieniami, czy też jasne szerokie spodnie typu culottes. Niezwykle istotne są w tym stylu także materiały, z których wykonywane są te ubrania. Najczęściej są to: delikatny len, bawełna, miękka wełna, jedwab, satyna, tiul oraz szyfon. Nie mniej ważne są także subtelne dodatki: falbany, kokardy, koronki, żaboty, czy kamienie szlachetne. Styl ten ma w założeniu kreatorów przywodzić na myśl eteryczną, młodą dziewczynę, która czuje się swobodnie i świeżo w swojej stylizacji. Ma być po prostu bardzo delikatnie (choć z odrobiną pazura), wdzięcznie i elegancko. Naturalnie makijaż musi być adekwatny, czyli delikatny, subtelny, podkreślający kobiece piękno. A do tego ładna i schludnie zrobiona fryzura (mile widziane są loki czy też warkocze).

Street Styl to przede wszystkim miejska i sportowa moda. To sposób na wyrażenie siebie i podkreślenie swojej indywidualności. To również bawienie się modą, łączenie tendencji i miksowanie rzeczy tanich z drogimi, a nowych ze starymi. Tak więc miksowanie surowego minimalizmu z ekstrawagancką nonszalancją, kolorów ziemi z intensywnymi odcieniami pomarańczowego oraz różu, a prostych formy z najbardziej wyrazistymi projektami sezonu, nikogo raczej nie powinno w tym stylu dziwić. Dodatki muszą być w jak najlepszym guście (często robione są ręcznie). Styl Street nie polega jednak na wyjmowaniu z szafy byle czego i zakładaniu tego na siebie, lecz na świadome komponowaniu swoich stylizacji z tego, co nam akurat pasuje i w czym jest nam wygodnie, gdyż w stylu tym akceptowalne jest wszystko, za wyjątkiem dyskomfortu i kiczu. Po II wojnie światowej pojawiło się na świecie cały szereg najróżniejszych subkultur, których członkowie wyrażali strojem swój stosunek do otaczającej rzeczywistości. Ulice wielkich miast świata stały się w pewnym sensie wybiegami modowymi. Rację mają również ci, którzy mówią, że ten styl to odpowiedź na zmieniający się wokół świat. Historia tego trendu w modzie sięga swymi korzeniami lat 80. XX wieku i pojawiła się od razu w wielu krajach Ameryki, Europy i Azji, w których zwykli ludzie chcieli ubierać się tak, aby wyglądało to interesująco, nadzwyczajnie, ale też niezbyt szokująco, gdyż uważali, że prawdziwa moda jest dla elit. I okazało się, że jest to możliwe. Każdy mógł się bowiem ubierać wygodnie, będąc jednocześnie trendy. Co więcej każdy mógł sobie na to pozwolić. 

Proszę jednak tych dwóch stylów nie mylić. Są w jednym podpunkcie ze względu na swoje podobieństwo, a nie dlatego, że są identyczne. Nie są to bynajmniej nie są synonimy. Styl retro, to inspirowanie się dawną modą. Często nie chodzi także o cała stylizację, a jedynie o pojedyncze elementy, które wplata się do współczesnej stylizacji. Znani projektanci i styliści potrafią bardzo zręcznie połączyć nowoczesne szpilki i staromodną sukienkę w groszki, czy inne podobne kombinacje, gdyż chodzi o połączenie tego co było, z tym co jest. A czym jest w takim razie styl vintage? To nic innego jak zamiłowanie do klasycznego designu, a przede wszystkim historii z nim związanej. Vintage to styl, który polega na noszeniu rzeczy z innej epoki, albo stylizowanych na takie, a w retro były to jedynie stylizowane, które nie musiały wyglądać na w pewnym sensie „wyjęte prosto z epoki”. Samo słowo "vintage" ma angielski rodowód i jest związane z winem. Oznacza dobry rocznik, szlachetne wino z owoców jednego sezonu. Słowo vintage pojmowane jest jako coś klasycznego, ponadczasowego, ale nie odnosi się do żadnej konkretnej epoki czy okresu we wzornictwie i modzie, choć warto zauważyć, ze miłośnicy tego stylu nie sięgają dalej niż do czasów wiktoriańskich, a najchętniej odnoszą się do wzornictwa XX wieku od jego początku po lata 70.

Oto i mój cały miniprzewodnik. Nie pisałam go z zamiarem namawiania was do dokonania wyboru i ubierania się wyłącznie w określonym stylu, a zdecydowanie bardziej chciałam się z wami podzielić wiedzą na temat różnych sposobów ubierania się, co powinno wam moim zdaniem ułatwić wyrażanie siebie strojem. Czy nie taki cel ma moda?

Grafika:

• fashionetka.pl
• www.stylowamoda.pl
• www.vogue.pl
• slownikmody.domodi.pl
• www.selfieroom.pl