Seria, którą zna każdy

Dodano 2021-03-07, w dziale inne - archiwum

Wydaje mi się, że każdemu nastolatkowi, który zobaczy tytuł tej książki, od razu przychodzi na myśl cała siedmiotomowa seria. Premiera pierwszej części miała miejsce 26 czerwca 1997 roku, czyli dwadzieścia cztery lata temu i natychmiast stała się czytelniczym hitem na całym świecie, dlatego jestem przekonana, że również każdy polski nastolatek zna niezwykłą historię przygód młodego czarodzieja, Harry’ego Pottera. A jeśli nawet któryś nie przeczytał całej serii książek, bo po prostu nie lubi czytać, to z pewnością obejrzał ich ekranizacje, bo te pojawiały się w kinach stosunkowo szybko. Tak czy inaczej fandom Harrego Pottera urósł w tzw. międzyczasie znacząco w siłę. Dziś zamierzam przyjrzeć się temu fenomenowi, ale uprzedzam, że wypowiem się na ten temat jako potterhead.

/pliki/zdjecia/har1.jpg Nie należę do osób, które z wypiekami na twarzy wyczekiwały kolejnych tomów powieści ani też nie wystawałam godzinami w kolejkach przed księgarnią, by móc kupić kolejny tom. Nie szukałam też każdej, choćby najdrobniejszej informacji o kolejnym tomie. Chcecie wiedzieć dlaczego? No cóż, podczas premier pierwszych tomów serii nie było mnie jeszcze na świecie, a jak pojawiła się ostatnia, miałam zaledwie dwa lata. Gdy byłam już w szkole podstawowej, słyszałam jednak mnóstwo opowieści o ludziach, którzy tak właśnie reagowali i zaczęło mnie nawet zastanawiać, co nimi kierowało, że decydowali się na aż tak ogromne poświęcenie, by zdobyć kolejny tom. A gdy urosłam już na tyle, by móc pochłonąć całą serię, fandom był już mocno rozbudowany, a większość zagadek została rozwiązana.

Po przeczytaniu pierwszej książki od razu zakochałam się w świecie stworzonym przez J.K. Rowling, której udało się niewątpliwie wykreować bardzo rozbudowane, ale też i niezwykle spójne uniwersum. Fabuła intrygowała i wciągała od pierwszych stron, a opisy (szczególnie magicznych stworzeń i roślin) mocno działały na moją wyobraźnię. Wyobrażałam sobie nie raz i nie dwa, że oto magiczna sowa i mnie dostarczy taki sam list jak Hermionie, otwierając przede mną ten niezwykły, magiczny świat. Hogwart był dla mnie wówczas ideałem szkoły, a przedmioty, jakich uczyli się tam młodzi adepci magii, stały się także moimi wymarzonymi. Autorce udało się nie tylko interesująco wykreować rzeczywistość świata czarodziejów, ale też dorzucić do niej intrygującą, zagmatwaną i tajemniczą przeszłość głównych bohaterów, tworząc na tej bazie szalenie wciągającą historię, w którą zaiste nietrudno było uwierzyć, szczególnie dla tych, którzy mieli kilkanaście lat. Wszystkie tajemnice autorka odkrywała jednak przed czytelnikami stopniowo, co tylko budowało napięcie i podsycało ciekawość, a wydarzenia opisywała z takim polotem oraz taką precyzją i wyczuciem, że ten kreowany przez nią świat mógł się im wydawać w zasięgu ręki, być wręcz namacalny.

/pliki/zdjecia/har2.jpg Myślę, że do popularności serii o młodym czarodzieju przyczyniła się również uniwersalność tej historii. Okazało się bowiem, że zaciekawiła ona czytelników w każdym wieku. Dlaczego? To proste. Pierwsze tomy opowiadały o przygodach jedenastolatków i właśnie dla odbiorców w tym wieku były skierowane. Gdy główni bohaterowie zaczęli dorastać, pojawiły się w jej książkach problemy wieku dojrzewania, miłosne rozterki, a zatem podniósł się również wiek grupy docelowej. Wtedy mogliśmy poczytać o rodzinnych konfliktach, kwestiach lojalności i przyjaźni oraz konsekwencjach wynikających z podejmowanych przez bohaterów decyzji. A zjawisko śmierć ukazywane już było znacznie częściej i przedstawiane w różny sposób. Tak więc tematyka oraz poruszane problemy, ewidentnie przeznaczone były do jeszcze starszej grupy wiekowej. Co ciekawe, choć fabuła jest wielowątkowa, to przez cały czas nie tracimy z oczu głównych bohaterów, czyli Harry’ego i jego przyjaciół, którzy nieustannie wikłani są w różne niesamowite historie. Myślę, że równie ważny jak wątek przygodowy było dla autorki wskazywanie młodym czytelnikom znaczenia wartości, bez których trudno funkcjonować w świecie i tworzyć społeczność. Pisze więc o przyjaźni, lojalności, odpowiedzialności, a także o konieczności nieustannego mierzenie się z przeciwnościami, jakie przynosi los i ponoszeniu odpowiedzialności za swoje czyny. We wszystkich książkach można też znaleźć fragmenty, które traktują o wykorzystywaniu słabszych lub innych i pokazują stosunek autorki do tego zagadnienia. Mówiąc krótko, Rowling pod płaszczykiem tej wymyślonej przez siebie historii ukryła też przekaz, dzięki któremu młody czytelnik powinien z lektury tej serii oprócz dobrej zabawy wynieść również coś więcej, lekcję życia.

Na pewno wpływ na ogromną popularność serii mieli jej główni bohaterowie, z tytułowym Harrym na czele. Zarówno te dobre jak i te złe postaci zostały bardzo realistycznie napisane, /pliki/zdjecia/har3.jpg co pozwalało czytelnikom w nie uwierzyć, a nawet się z nimi utożsamić. Gdy Ron kłócił się z Harrym, Hermiona z Ronem albo pani Wesley stawiała do pionu swoich synów, trudno było stanąć tylko po jednej stronie tego sporu, ponieważ odnosiliśmy wrażenie, że każdy po części miał swoje racje. Ci z natury źli także zostali bardzo przekonująco wykreowani, a naczelny antagonista Harry’ego, największy z czarowników, którego imienia wszyscy pozostali bali się wymawiać, wcale nie został przedstawiony jednostronnie, co tylko bardzo go uwiarygodniło. Z jednej strony widzimy, że ma potężną moc i jasno określony mroczny cel, do którego dąży, ale z drugiej strony, widzimy też, że niekiedy bywa słaby i bardzo pogubiony.

Harry Potter wywarł bez wątpienia ogromny wpływ na popkulturę. Fandom Harry’ego ciągle rośnie, a ludzie, którzy mają prawa do tej sagi robią naprawdę wiele, aby historia o młodym czarodzieju nie poszła w zapomnienie. Wydaje mi się jednak, że ma ona wystarczającą moc, by ją zapamiętano i uwielbiano jeszcze przez wiele lat. Dodam jeszcze, że do chwili obecnej powstało już wiele wspaniałych dzieł bazujących na świecie Harry’ego Pottera (również tych mniej wspaniałych), a nadal powstają kolejne, które w mniejszym bądź większym stopniu odnoszą się do tego czarodzieja lub jego uniwersum.

Prawdziwi fani Harrego zauważyli zapewne, że choć wspomniałam o rozbudowanym świecie, nie wspomniałam ani słowem o magii i zaklęciach, co, jak wiadomo, jest nieodłączną częścią takiego uniwersum. Już w pierwszej części sagi udajemy się z Harrym do sklepikarza, który sprzedaje różdżki i uczymy się pierwszych zaklęć jak wingardium leviosa czy alohomora. Z czasem poznajemy ich znacznie więcej.

Nie poruszyłam tu również prywatnych opinii, ponieważ wiem, że nie wszystkich przekonują do sagi na przykład twisty fabularne ze Snapem w roli głównej, /pliki/zdjecia/har4.jpg ponieważ bohater ten nie jest według niektórych (włącznie ze mną) uznawany za dobry wzór, ale na pewno znajdą się także osoby, które będą kochały tę postać ze względu na niepowtarzalną aurę tajemniczości.

Podsumowując, książki o młodym czarodzieju są, były i będą moim zdaniem jeszcze przez lata rozchwytywane, przede wszystkim ze względu na typ głównego bohatera, który dorasta wraz z czytelnikami, jak również dzięki bogatej w szczegóły, pozbawionej niespójności oraz wciągającej fabule osadzonej w fascynującym świecie pełnym magii i świetnie nakreśleniom postaciom zarówno protagonistów jak i antagonistów głównego bohatera. Właśnie to sprawia, że Harry Potter stał się światowym fenomenem i zapewne zostanie z nami na lata.

Grafika: