Z tej dzisiejszej młodzieży, to nic dobrego nie będzie!
Ta dzisiejsza młodzież, to taka jakaś niewychowana, starszemu człowiekowi to nawet miejsca w autobusie nie ustąpi. Jest coraz gorsza, całkowicie zdemoralizowana, my tacy nie byliśmy. Ci młodzi ludzie, to tylko piją, palą, ćpają i nawet Boga się nie boją!
Nie wiem jak Wy, drodzy Czytelnicy, ale ja nie raz, nie dwa i nie siedem razy spotkałam się z takimi właśnie mocno niesprawiedliwymi ocenami naszego pokolenia wypowiadanymi przez ludzi zwanych dojrzałymi. Nic mnie tak nie oburza, jak takie czcze gadanie ludzi, których młodzież bynajmniej nie interesuje. Łatwiej przecież osądzić ogół na podstawie zachowania jednego czy drugiego typka spod bloku.
Tego rodzaju patrzenie to jeden z największych błędów, jaki popełnia pokolenie ludzi dorosłych. Nie dość, że takie słowa krzywdzą nas, młodych, to nieświadomie oczerniają też ich autorów. Ilu z nich daje nam choćby dobry przykład? Oo, już ich trochę odpadło. Ilu z nich w czasach swej „świetności” zachowywało się dojrzale, rozważnie i tak, jak chcieli tego ich rodzice? Ha, znowu jakby mniej, ale jeszcze ich kilku zostało. A ilu z nich robi dziś cokolwiek, aby pomóc młodym ludziom i zapobiec wszechobecnemu gorszeniu młodzieży? No, no, niebywałe, a gdzież to się wszyscy państwo podziali?
Skupmy się może przez chwilę na tym, skąd bierze się właściwie taka a nie inna opinia o nas, młodych ludziach. Proponuję na początek włączyć telewizor. Ja zbyt często tego nie robię, ale gdy słyszę głos prezentera wiadomości dobiegający mnie z odległego pokoju, to zastanawiam się, dlaczego ludzie wierzą w te wszystkie bzdury.
A co mówią o nas media? X.Y, lat naście, ukradł; zabił, jadąc po pijanemu; pobił; został skazany za posiadanie… i tak dalej, i tak dalej… Ahh, ta dzisiejsza młodzież! Wejdźmy jednak krok dalej w to nasze ciepłe bagienko zafałszowanego obrazu kreowanego przez środki masowego przekazu. Przyjrzyjmy się serialom telewizyjnym, filmom, książkom czy gazetom dla nastolatków. Nie chcę tutaj deprecjonować wszystkich tych seriali, gazet itp., w których pojawiają się postacie młodych ludzi, ale myślę, że w większości z nich odnajdziecie to, o czym mówię. Do rzeczy… Według tych pseudo odzwierciedleń rzeczywistości, nieustannie wplątujemy się w kłopoty, uwielbiamy stan całkowitego 
upojenia alkoholowego, a gdy nie panujemy nad sobą to na pewno palimy trawkę, albo bierzemy jakieś prochy. Nie mamy także żadnych zasad ani hamulców moralnych (dziewczyny są łatwe, szczególnie, gdy są zakochane, a chłopcy tylko czekają, by to wykorzystać). Nie macie wrażenia, że scenarzyści tych obrazów oraz dziennikarze skupiają się generalnie na wytykaniu nam wad i podkreślaniu naszej niedojrzałości, czyli czynników, które doprowadzają zazwyczaj do tragedii?
Zapewne są wśród dorosłych i takie osoby, które powiedzą, że ten obraz młodych ludzi jest nieprawdziwy, ale jak wszyscy wiemy wyjątki potwierdzają regułę. Dorośli mówią zazwyczaj tak: „Moje dziecko jest w porządku, ale za to ci jego koledzy, to…” Wyznaczmy pewien schemat takiego rozumowania. Primo: moje dziecko jest najlepsze, bo jest moje, ja je wychowałem/am i zrobiłem/am to dobrze. Secundo: nie interesują mnie inne dzieci, ale jak już mam coś o nich powiedzieć, to mogę tylko rzec, że na pewno są gorsze od mojego. Tertio: a dzieje się tak dlatego, że inni ludzie nie potrafią po prostu wychowywać dzieci. Voilà!
Na szczęście jest naprawdę wielu ludzi, którzy kochają młodzież. Uwielbiają z nią pracować, bo właśnie w niej widzą potencjał i nadzieję na lepsze jutro. Do takich ludzi należą na pewno nauczyciele z powołaniem, którzy z pasją i oddaniem wykonują swój zawód, czerpiąc pracy ze swoimi uczniami niezwykłą przyjemność. Takich ludzi doceniamy i szanujemy. Ilu z nas, kochani licealiści, wybierając taki a nie innych profil w tej szkoły, kierowało się wyłącznie sympatią dla przedmiotu? Myślę, że większość z nas wybrała tak, jak wybrała, ponieważ to właśnie nasi nauczyciele w gimnazjum potrafili nie tylko przekazać nam wiedzę, ale także rozwinąć zamiłowanie i talent w danej dziedzinie. Ale jest również druga strona medalu, gdyż są i tacy nauczyciele, którzy minęli się z powołaniem i gorzkniejąc w pracy, która nie daje im spełnienia, uprzykrzali nam życie. Nie inaczej jest i teraz...
Warto także wspomnieć o organizacjach młodzieżowych. To właśnie w nich pojawiają się młodzi ludzie, którzy chcą robić coś pożytecznego w swoim życiu i budować dorosłość opartą na mocnych, trwałych fundamentach. W tym pomagają nam także dorośli, którzy, bardzo często pracują w tych organizacjach społecznie, bo lubią pracę z młodzieżą. Nawet nie wyobrażamy sobie, jak wielu z nas podąża szlakami przetartymi przez pokolenia wcześniejszych wędrowców, którzy wspierają nas dziś swym doświadczeniem, pomagają podnosić się z upadków i naprawiać błędy, które przecież popełnia każdy.
Dlaczego tak niewielu to zauważa? Dlaczego zdecydowana większość dorosłych mówi o nas, że jesteśmy źle wychowani, że nic z nas nie będzie, i że Polska, którą my będziemy budować będzie gorsza…?
A jacy tak naprawdę jesteśmy?
Trzeba przyznać obiektywnie, że mamy swoje wady, grzeszki i niekiedy coś tam na sumieniu. Ale kto ich nie ma? Jesteśmy ludźmi, na dodatek młodymi, niedoświadczonymi, często święcie przekonanymi, że świat jest nasz. To ostatnie z pewnością jest prawdą, bo czyj będzie on za kilkanaście, kilkadziesiąt lat jak nie nasz? Nasz! I to od nas zależeć będzie, jak to przyszłe nasze życie będzie wyglądało. To od nas zależy, jak będą nas postrzegali inni. I wreszcie – to od nas zależy, jak będzie wyglądało następne pokolenie, bo to my je urodzimy i wychowamy, choć dziwnie tak o tym dziś myśleć.
Grafika:
Komentarze [6]
2012-06-14 23:47
Gosia nie jest najlepsza w pisaniu artykułów :/ Są sztywne jak prześcieradło po dodaniu zbyt dużej ilości krochmalu :P Ale ma przed sobą jeszcze 2 lata,więc może wyprowadzi nas czytelników z błędu i pokaże,że jednak tak nie jest?
2012-06-14 17:54
Wybacz Gosiu, ale temat oklepany został już dawno i Twój artykuł niczego do sprawy nie wniósł. Nudziłem się, z przykrością daję 2.
2012-06-13 23:43
nie ustępują miejsca w autobusie, bo im też na starość nikt nie ustąpi
2012-06-13 15:58
pod poprzednimi komentarzami podpisuje sie rekami i nogami.
2012-06-12 19:52
Niestety, muszę się zgodzić z poprzednim komentarzem.. Nie podoba mi się to, że niby walczysz o to, by nie wkładać całej młodzieży do jednego worka, a potem piszesz “jednego czy drugiego typka spod bloku”. Dziwny paradoks, jesteś przeciwko krzywdzącym komentarzom starszych, a sama oceniasz ich, wytykasz, że nie dają nam przykładu, że “ZDECYDOWANA WIĘKSZOŚĆ dorosłych” mówi o nas źle. Tak samo nie rozumiem, co z głównym tematem Twojego felietonu mają “zgorzkniali nauczyciele, uprzykrzający życie”. Nie chciałaś, by dorośli mieli o nas złe zdanie, a jedyne co zrobiłaś, to zamieniłaś “dzieci są beeee” na “dorośli są beeee”.
2012-06-12 18:57
Paradoksalnie w pierwszym akapicie robisz to co chcesz napiętnować. Oceniasz ogół na podstawie przypadków, które spotykasz. Brzydzisz się tym szufladkowaniem, a zaraz potem piszesz cytuje “Zapewne są wśród dorosłych i takie osoby, które powiedzą, że ten obraz młodych ludzi jest nieprawdziwy, ale jak wszyscy wiemy wyjątki potwierdzają regułę.” więc o co chodzi?! Masz pretensje o coś co działa w Twojej głowie. Myślę, że nie dokońca to wszystko przemyślałaś i strasznie emocjonalnie podeszłaś do tematu.
;) Bez urazy 2
- 1
