Zapomniany rock?   

W ostatnich latach na światowych estradach pojawiają się co raz to nowe zespoły, które robią dosłownie wszystko, aby przypodobać się publiczności. Wiele z nich nie wartych jest jednak uwagi i pozostaje nam tylko żałować, że w mediach tak rzadko gra się obecnie utwory tych artystów, którzy faktycznie mieli coś do powiedzenia. Lubię posłuchać muzyki, pewnie tak samo jak i wielu z was, ale ja zastanawiam się zawsze nad przekazem utworu i jego sensem, a gdy słucham niektórych współczesnych zespołów, czuję się po prostu zdruzgotany.

Nie tak dawno w jednej ze stacji radiowych pewna słuchaczka próbowała przekonać mnie do posłuchania piosenek Justina Biebera. Twierdziła przy tym z pełnym przekonaniem, że jego piosenki są niezwykle prawdziwe i niosą naprawdę głęboki przekaz… Jasne, szczególnie takie jak „Babe”. Przeraził mnie także poziom identyfikowania się fanek z tym wokalistą. Przypominam sobie, jak ktoś kiedyś dla kawału (notabene idiotycznego i prawdziwie niesmacznego) puścił plotkę, że Bieber ma raka i w wyniku chemioterapii stracił włosy. Fanki zamarły z przerażenia, ale natychmiast dla okazania jedności ze swoim ulubionym artystą i wsparcia go w walce o życie zaproponowały na jego fanpagu symboliczną akcję golenia się na łyso. I rzeczywiście wiele dziewczyn to uczyniło, wrzucając potem swoje zdjęcia na wspomnianej stronie. Ciekaw jestem, jak się czuły, gdy sprawę sprostowano i gdy oficjalnie dowiedziały się, że był to tylko głupi żart?

No to jakie utwory dominują dziś w popularnych programach muzycznych? Prawdziwe szaleństwo przeżyliśmy w związku z utworem „Gangnam Style”, zaproponowanym przez południowokoreańskiego artystę PSY, „Baladą” Gustavo Limy oraz „Umbrellą” Rihanny. Jak miło było pośpiewać sobie: cie cie recie albo parasol, parasol, parasol. Przeraża mnie ta tendencja. Im bardziej idiotyczny tekst, tym utwór zyskuje więcej fanów. Czyżbyśmy nie słuchali już słów, a kierowali się w swoich wyborach - na wzór ludzi pierwotnych - wyłącznie rytmem i melodią? Nie potrafię zrozumieć, dlaczego znani muzyczni prezenterzy zaczęli w swoich programach grać takie właśnie utwory, odchodząc od tego, co naprawdę wartościowe? Dlaczego tak rzadko sięgają po utwory fantastycznych kapel sprzed lat, które mówiły o sprawach ważnych, zachęcały do refleksji nad sobą i swoim życiem? Dziś nie chcemy już chyba słuchać utworów mówiących o trudnościach, problemach i meandrach życia. Dziś wolimy słuchać utworów lekkich, mówiących o beztrosce, przyjemnościach, seksie bądź robieniu kasy.

Moja wiara w ludzkość podupada. Na szczęście spotkam jeszcze na swojej drodze takich ludzi, którzy słuchają prawdziwie szlachetnej nuty. Niejednokrotnie muza ta nie podchodzi pod moje klimaty, ale szanuje ją, ponieważ ma sens i niesie jakiś przekaz.

Chciałbym Wam dziś opowiedzieć o kilku moich ulubionych zespołach i ich muzyce. Mam nadzieję, że nie tylko ja ich jeszcze słucham, a jeśli nawet tak jest, to chciałbym niniejszym zachęcić was do sięgnięcia po te krążki i przesłuchania ich.

Naszą podróż proponuję zacząć od klasyka, jakim jest bez wątpienia australijski zespół hardrockowy AC/DC. Na pewno znacie takie ich przeboje jak: „Back in black”, ”Highway to hell”, ”T.N.T” czy „Ride on”. Jeśli nie, to koniecznie powinniście ich posłuchać, bo oni poruszają w swoich piosenkach problemy, które dotyczą nas wszystkich. Mówią o pragnieniu bycia wolnym, o lęku przed światem, który nas otacza albo o tym, że trzeba cieszyć się chwilą. Ich muzyka porusza zmyły, wzbudza prawdziwe emocje i fascynuje.

Na trwałe w historii światowej muzyki zapisał się także amerykański zespół heavymetalowy Metallica. Z ogromną przyjemnością sięgam zawsze po ich utwory, takie jak choćby: „Until it sleeps”, „Master of puppets” czy ”Nothing else matters”. Ich muzyka, to esencja uczuć i emocji, które potrafią poruszyć nawet najbardziej zatwardziałe serca, a ich piosenki opowiadają o bólu, zwykłym, szarym życiu, o pozornej wolności oraz o miłości i wierze w siebie.

Zespołem, który także bardzo mocno poruszał problemy ludzkiej egzystencji, ale nie zrobił już tak oszałamiającej kariery, jest System of a down. Ich najbardziej znanym utworem jest chyba „ Chop suei”, w którym muzycy opowiadają o myślach i emocjach, jakie towarzyszyły im po samobójczej śmierci ich przyjaciela. Warto zauważyć, jak świetnie w tym utworze muzyka wspiera i uzupełnia tekst. Zachęcam także do przesłuchania „Fuck the system”, w którym artyści mówią o koniecznej walce ze stereotypami oraz panującym systemem.

Niektóre grupy poruszają natomiast w swoich utworach wątki historyczne. Takim zespołem jest na przykład szwedzka grupa Sabaton (muzyka z pogranicza power i heavy metalu), która w swoich utworach nawiązuje do wielu ważnych wydarzeń historycznych. Fascynujące jest w tym przypadku dla nas Polaków głównie to, że artyści ci sięgają również do naszej, polskiej historii. Ich teksty mówią o poświęceniu i ofiarności warszawskich powstańców, pilotów Dywizjonu 303 czy też żołnierzy kampanii wrześniowej. Musze przyznać, że mnie osobiście napawają za każdym razem dumą z mojego kraju i narodu.

A co możemy powiedzieć o polskiej scenie muzycznej? Zawiedziony nie jestem, ale i nie jakoś specjalnie szczęśliwy. Tak jak na całym świecie popularność zdobywają u nas ostatnio artyści, których utwory nie wnoszą nic nowego, nic wartościowego, a ich jedynym atutem jest prosty tekst, mocny rytm i łatwość wpadania w ucho. No bo cóż więcej można powiedzieć o takim utworze jak „Cztery osiemnastki” Tomasza Niecika czy „Ona tańczy dla mnie” zespołu Weekend. Na szczęście nadal grają u nas także zespoły warte zauważenia i docenienia. Zaliczyłbym do nich np. Happysad, Strachy na lachy, Farben lehre czy też Luxtorpedę (17. lutego odwiedzi Tarnobrzeg). Zachęcam do odsłuchania utworów tych zespołów. Zawarte w nich przesłania, emocje i muzyka skradną serca wielu z was, a pytania o sens życia, o istnienie Boga czy też o sens miłości, która przemija i jest nietrwała, nie pozostawią was obojętnymi.

Grafika:

• http://www.fanpop.com/...
• http://www.fanpop.com/...
• http://rockblog.pinger.pl/...
• http://www.myspace.com/sabaton