Życzeń moc – czyli wigilijna opowieść   

Akurat

Za oknem prószył śnieg. Delikatne płatki smagane wiatrem szukały najkrótszej drogi by dostać się na ziemię. Jedne tańczyły w chocholim rytmie, niespokojnie, jak ludzie pełni namiętności i wewnętrznej chęci życia. Inne powoli i dostojnie, niczym ludzie pełni wewnętrznej harmonii i poczucia niesamowitego spokoju - tak mawiał zawsze ojciec Agaty. Co roku siedzieli oboje w wigilię przy oknie i wpatrywali się w te płatki śniegu. Ojciec opowiadał jej wówczas o matce, która umarła przy porodzie Agaty, o jej dzieciństwie, o tych wszystkich niezapomnianych chwilach, które teraz stanęły jej przed oczyma. Agata nakreśliła na zamarzniętej szybie wielkie koło. Po policzku popłynęła jej łza. Te chwile już nie wrócą. Dobrze o tym wiedziała, że nie podzieli się już z tatą opłatkiem. Chociaż nie... odwiedzi jego grób po pasterce, zapali znicz... Będzie boleć, to zaledwie dwa tygodnie. Ale przynajmniej będzie mogła się wygadać. O tym co czuje, o Darku. Jak mógł ją opuścić w takim momencie?

Z tego zadumania wydarł ją wydobywający się z kuchni swąd przypalającego się karpia. Pobiegła do kuchni, ale nie mogła porzucić myśli. Tak, postanowiła, że na wigilijnym stole postawi trzy talerze. Tradycyjne puste nakrycie oraz talerze dla taty i dla niej. Przecież on tu na pewno z nią będzie. Właściwie to wszystko już gotowe. Pachnie jodła i świeży chleb. Teraz trzeba tylko poczekać na pierwszą gwiazdkę. Czekać samotnie... Postanowiła, że nie będzie już dziś płakać. Tata byłby z niej dumny. Przecież są jeszcze ludzie dla których musi żyć. Jej przyjaciele - Ewa, Kordian i Jemioła. To dla nich, przede wszystkim. Po raz pierwszy tego dnia uśmiechnęła się. Ciekawe jakie życzenia otrzyma od nich w tym roku? To niby kilka słów, a tak potężna dawka optymizmu. W końcu to jedyne słowa, które w tym roku usłyszy. Słowa, z których emanuje zwykle szczerość, bezinteresowność i serdeczna miłość.

Śnieg przestał padać, a na niebie pojawiła się pierwsza gwiazdka, gwiazda nadziei. Wstała od okna i zasiadła do wieczerzy. Obok położyła opłatek. Jadła w ciszy, którą przerwał przeraźliwy dzwonek przychodzącego SMS-a. To była Ewa.

Agatko, zdrowia, szczęścia, pomyślności, spełnienia marzeń i żebyś mogła wreszcie wyrzucić te kulę. Ewa

SMS taki sam, jak w ubiegłych latach... ale... kula. Przecież już nie chodzi o kuli od trzech miesięcy. Przez głowę przebiegło jej tysiąc myśli. Spojrzała w kąt, gdzie stała jej stara i znienawidzona towarzyszka. Kiedyś ją przeklinała, teraz poczuła, że chce mieć ją znowu. Chce by stała się częścią jej życia, tak jak kiedyś. Drugi SMS... Jemioła

Zdrowia, spełnienia marzeń, a w szczególności rozpoczęcia nowej drogi życia z Darkiem

SMS taki sam jak roku temu. Tylko teraz nie ma już Darka - Jemioło! Trzeci SMS Kordian.

Wesołych i pogodnych Świąt Bożego Narodzenia i szczęśliwego Nowego Roku, a także wymarzonego wyjazdu wraz z tatą do USA

Straciła wszystko. A przede wszystkim straciła swój ,,optymizm”, ,,szczerość” i ,,bezinteresowność”. W jednej chwili zgasła dla niej nadzieja. Nie miała nawet siły płakać. Za oknem szalała śnieżyca. Podeszła do okna, wyjęła z szuflady garść tabletek. Tak, to nic nie boli. Połknęła garść ,, nowej nadziei” i położyła się na łóżku...

***

Na pogrzeb Agaty przyszło wiele osób. Wśród nich byli też Ewa, Jemioła i Kordian. Nikt nie mógł sobie wytłumaczyć, czemu miała służyć śmierć tej młodej dziewczyny. Stawiano wiele pytań, na które nikt nie potrafił odpowiedzieć. Zabobonny lud pochował Agatę daleko poza ludzkimi osadami, pod wielkim dębem, by nie zakłócała spokoju żyjącym. Parę lat później, na korze dębu, ktoś wyrył napis:

Gdy słowa uderzają zbyt słabo, uderzają śmiertelnie