Święta – już komercja, czy jeszcze tradycja?   

Heh, o ile mi wiadomo, nie ma żadnych relacji naocznych świadków odnośnie działalności Jezusa. Najstarsze źródła informacji na temat jego postaci powstały najwcześniej w 30 lat po rzekomej śmierci Jezusa. Czy 30 lat to wystarczająco długo, by rozpowszechnić wśród ludzi fikcyjną historię?
Dodatkowo biorąc pod uwagę rozbieżności w treści ewangelii (nie tylko kanonicznych)...
Ale podobno wiara wbrew dowodom jest cnotą.
Akurat istnienie bądź nieistnienie danej istoty jest niezależne od tego, czy w nią wierzysz, czy nie, a fakt, że wychowano Cię w wierze w jakiegoś mitycznego superktosia nie czyni jego istnienia bardziej prawdopodobnym. Kłamstwo nie stanie się prawdą od ciągłego powtarzania.
Einstein raczej istniał; pozostało po nim sporo różnych materiałów, które ogólnie są zgodne co do treści. Można się kłócić, czy Nobla za zjawisko fotoelektryczne odbierał w zielonym, czy niebieskim krawacie, ale fakt, że nagrodę dostał jest bezdyskusyjny, a zjawisko fotoelektryczne stało się podstawą współczesnej elektroniki – dzięki niemu mamy matryce CCD i drzwi na fotokomórkę. De facto każdy działający aparat cyfrowy, każda fotokomórka itd. podnoszą prawdopodobieństwo prawdziwości teorii efektu fotoelektrycznego.
Owszem, zawsze można uznać (i ja w to wierzę) że świat powstał w 2008 roku i został stworzony przez Jego Makaronową Doskonałość Latającego Potwora Spaghetii. Nam się tylko wydaje, że przedtem było cokolwiek, bo Latający Potwór Spaghetti tworząc nas zmodyfikował nam pamięć, a że był wówczas nietrzeźwy, to przy niektórych rzeczach nie za bardzo mu poszło.
Śmieszne co? Tak samo jak chrześcijaństwo, tyle że nieco bardziej spójne logicznie.
Osobiście nie uważam wiary za dobre narzędzie poznawcze – dużo częściej zwodzi na manowce niż rozum. Sęk w tym, że wiara nie wymaga absolutnie żadnego wysiłku poznawczego. Będąc fideistą nie ma potrzeby szukać wiedzy, doskonalić się umysłowo – wystarczy wiara. Kończy się często na tym, że rodzice mordują dzieci, bo wydaje im się, że Bóg im kazał, albo dzieci umierają, a rodzice wierzą, że Bóg je wskrzesi.
Dla mnie więc wiara ogranicza się do tego, że widząc wyniki badań naukowych, wierzę, że jeśli podobne badania wykonano już 5 razy z takim samym wynikiem, to za szóstym razem rezultat będzie ponownie taki sam. I do tego wiara jest w życiu potrzebna.

To że inni nie wierzą w Chrystusa,nie znaczy że nie istniał .Czy jeśli nie wierzę że Albert Einstein żył prawdziwie to znaczy że nie istniał?? a Może inaczej. Nie wierzę że TY istniejesz Moczo Absolwent- czy to znaczy że Ciebie nie ma ?

To ja podsumuję cytatem, który wczoraj znalazłem:

“Nawet Jezus miał tylko 20-procentowe poparcie w swojej miejscowości”
Renata Beger

Ellesar, na pewno książki o Jezusie miały ogromny wpływ na ludzkość, a tak jak pisałeś, są ludzie, uważający jego życie za nieprawdziwe, więc mówmy o książkach. Ale nie to jest/ powinno być tematem dyskusji przy tym artykule.
Święta się komercjalizują, bo… nie mam pojęcia, dlaczego. Pewnie wynika to ze zwyczaju obdarowywania się prezentami, które trzeba KUPIĆ, ze zwyczajowego obżarstwa, a jedzenie trzeba KUPIĆ. Często też w święta występujemy przed rodzinką w nowym sweterku, koszuli, marynarce, które, a jakże trzeba KUPIĆ. Na święta ubieramy celtycką choinkę; u mnie w domu jest sztuczna, ale wiele osób woli naturalną, którą co roku trzeba KUPIĆ. Dodatkowo niszczą się ozdoby choinkowe, a nowe co jakiś czas trzeba KUPIĆ. W trakcie przygotowań do świąt sprzątamy dom; detergenty trzeba KUPIĆ. I co jeszcze trzeba KUPIĆ? Pewnie wiele innych rzeczy. Cały myk polega na tym, że przed świętami jesteśmy nastawieni na kupowanie, a wynika to z samej natury świąt – okresu, w którym chcemy się czuć bezpieczni i szczęśliwi – ma być ciepło, rodzinnie, syto i wygodnie. Człowiek przed świętami jest po prostu gotów wydać naprawdę duże pieniądze dla tej świątecznej wygody, a sprzedawcy to skrzętnie wykorzystują. Dawniej na taką komercję nie pozwalał nam stan zaopatrzenia sklepów (lata 80-te) albo po prostu bieda (lata 90-te). Od kilku lat jesteśmy jednak w miarę zamożnym społeczeństwem i stać nas na więcej, więcej można z nas wydoić, więc sprzedawcy kuszą, kuszą i jeszcze raz kuszą.
Dla mnie osobiście święta nigdy nie były mistycznym przeżyciem. To była dobra okazja żeby usiąść z rodziną, dać sobie prezent, od pewnego momentu wypić kielicha, pokłócić się o jakiś bzdecik, oczywiście nie na poważnie :-)

Panie Absolwencie. Nie podoba mi się stwierdzenie “urodziny jakiegoś Żyda”. Jaki Żyd ? Jesli już, to Jezus nie był jakimś Żydem, który urodził się i umarł, będąc zwykłym Żydem. Każdy: wierzący, nie wierzący, jest w stanie stwierdzić, że Żyd którego życie miało wpływ na miliony, ba miliardy, ludzkich istnień nie jest zwykłą szarą osobą w historii świata. Czy ktoś uważa Jego życie za prawdziwe, czy nie prawdziwe dobrze wie, że jego życie miało wielki wpływ na dalsze losy świata.

Drogi autorze! Treść artykułu wymaga pewnej korekty. Otóż coś takiego jak chrześcijańska tradycja nie istnieje. Jeśli tradycja, to słowiańska, celtycka, itp itd. Nie przypominam sobie zwyczaju świątecznego (pomijając te czysto religijne) o rodowodzie innym niż pogański.
Nawet nazwa Boże Narodzenie jest stosunkowo nowa i w zasadzie mało przystająca do pozostałych elementów święta. Jeszcze sto lat temu około 25 grudnia obchodziło się Gody – po przesileniu zimowym świętowano wydłużanie się dnia – czyli zwycięstwo światła nad ciemnością i żywotnych sił natury nad śmiercią i to był główny motyw świąt, a nie urodziny jakiegoś Żyda.
A jednak przydałby się w polskiej szkole przedmiot pt. Wychowanie patriotyczne. Ta dzisiejsza młodzież nic nie wie o swoich korzeniach. Dobra, idę zażyć tabletkę na osteoporozę :-)

Jak pod koniec listopada w Tesco koło naszą szkołą pojawiły się choinkowe bombki to z kolegą, z którym szliśmy po bułeczki pozdrawialiśmy się głośnym “Wesołych Świąt!” :D

Hmm… Jeśli to jest czysty sarkazm, to zwracam honor. Jednak ostatnimi czasie w internecie roiło się od wypowiedzi ludzi wielce zmartwionych brakiem tego filmu… Może dlatego nie widzę w tym sarkazmu.

Elessar ten fragment o Kevinie to ewidentny sarkazm. Dziwię się że odczytałaś go dosłownie.

Owszem, reklamy świąteczne i wszelkie, jak to nazwałeś zachęty, pojawiają się za wcześnie, jednak na to na pewno nikt nie wpłynie – przedsiębiorcy traktują święta jak darmową reklamę. Jednak w samym tekście nie spodobała mi się pewna rzecz. Piszesz o tym, jak to pięknie i dobrze jest spędzać świąteczny czas wspólnie z rodziną, ciesząc się sobą nawzajem, lecz za chwilę opisujesz, jaką to wielką stratą jest brak Kevina w święta … To w końcu mamy cieszyć się, nieraz rzadką, obecnością rodziny, czy oglądać w telewizji filmy ? Swoja drogą ja nie rozumiem przywiązania do tego filmu. Skoro Polacy nie mogą sobie wyobrazić Bożego Narodzenia bez Kevina, to czym są dla nich święta ? Film można oglądnąć zawsze, święta są raz w roku …