Jak zostać pisarzem fantasy   

Po przewertowaniu setek stron książek opisujących przygody w magicznym świecie, niektórzy wpadają na ciekawy pomysł – popuszczają wodze fantazji i rozpoczynają snuć własne historie. Dla nich to powstaje poniższy poradnik, aby nie zbłądzili wśród krętych ścieżek fabuły i głębokich lochów akcji.

1. Kreacja świata:

Tłem dla przygód bohaterów musi być świat, a skoro to fantasy, musi to być zatem świat pełen magii, walk na miecze, królestw i mitycznych stworzeń. Tworzenie najlepiej zacząć od narysowania mapy. Bierzemy największą kartkę, jaką znajdziemy w domu, chwytamy ołówek i rozpoczynamy naszą zabawę w Boga.

a) Wschód:

Po zdecydowaniu czy rysujemy w pionie, czy też w poziomie, wpisujemy z prawej strony jakąś ciekawą nazwę dla niezamieszkanych przez ludzi krain. To tam czyhają najróżniejsze potwory. To tam dokonano najznamienitszych czynów. Tam też rodzą się bohaterowie i legendy. Bardzo ważne – o wydarzeniach, które miały tam miejsce, opowiemy czytelnikowi w dialogach, bo przygody naszych bohaterów nie mogą się tam dziać. To daje nam to pole do popisu przy ewentualnej kontynuacji. Proponowane nazwy: wszystko, co zawiera słowa niebezpieczny, niezbadany, itp.

b) Południe:

Dolną krawędź naszej mapy pokrywamy mniejszymi i większymi trójkątami, pamiętając, by zostawić miejsce na wpisanie nazwy. Tutaj będą znajdować się góry stanowiące siedzibę krasnoludów. Krasnoludowie są bowiem niezbędną częścią każdego świata fantasy, więc i u nas nie może ich zabraknąć. Wschodnie krańce gór giną gdzieś w naszych niezbadanych krainach i są miejscem, do którego nie dotarli nawet krasnoludowie. Nazwa oczywiście musi brzmieć w miarę krasnoludzko, więc koniecznie musi zawierać dużo głosek twardych, może być dwuczłonowa, np. Góry Dizwg.

c) Północ:

Na północy naszej krainy rysujemy drzewka, które będą symbolizować las elfów, ponieważ elfowie są kolejnym składnikiem, bez którego nie może się obejść dobre fantasy. Mniej więcej na środku lasu rysujemy największe z drzew i pod nim wpisujemy nazwę tej części świata. Koniecznie powinna brzmieć elficko, więc najlepiej postawić na zlepek miękkich głosek, np. Las Ulfef.

d) Zachód:

Na zachodzie kończy się ten kontynent, więc tworzymy skomplikowaną linię brzegową, pamiętając o archipelagu wysp, który posłuży za siedzibę jakichś wilków morskich. Wpisujemy nazwę morza / oceanu i zaznaczamy najważniejszy ludzki port, by móc przywołać go w opowieściach weteranów. Dobrym pomysłem jest naniesienie na mapę rysunku przedstawiającego jakiegoś potwora morskiego – wielką kałamarnicę lub jakiegoś gada z rzędu łuskonośnych.

e) Część centralna:

Na środku naszej kartki wpisujemy nazwę królestwa ludzi, które cierpi pod władaniem tyrana - uzurpatora. Nanosimy kilka rzek (największa niech przepływa przez stolicę i wpływa do morza w największym porcie).

Pozostaje nam tylko nadać nazwę naszej krainie i, w którymś z wolnych rogów, wrysować różę wiatrów.

2. Bohaterowie:

Główny bohater - początkowo musi być niepozorny i posiadać niejasną przeszłość. Najlepiej młodzieniec, który wychowuje się u wujostwa. Wskutek przeznaczenia zostaje wplątany w walkę o władzę i przeistacza się w największego wojownika swoich czasów. Warto dorzucić mu do biografii motyw zemsty. Oczywiście jest człowiekiem.

Mentor – postać niezbędna, nauczyciel i doradca głównego bohatera; po jakimś czasie okazuje się być największym magiem swoich czasów.

Główna postać żeńska – ciekawy efekt „zakazanego owocu” uzyskamy poprzez uczynienie z niej elfki. Koniecznie musi być piękna, mądra i znakomicie walczyć. Początkowo odczuwa niechęć do głównego bohatera, podsycaną rasizmem, ale z czasem uczucie okazuje się silniejsze i poddaje mu się. Dobrym pomysłem jest wstawienie jej wyznania przed finałową walką głównego bohatera – Chcę, żebyś wiedział... itd.

Para bohaterów pobocznych – dwóch cwaniaczków stroniących od walki, którzy myślą tylko o napchaniu brzucha i kiesy, przez co często pakują się w kłopoty; poznajemy ich na chwilę przed tym, jak mają zostać powieszeni, co pozwala nam wprowadzić opis walki. W gruncie rzeczy nieudacznicy, przez co, gdy już główny bohater staje się największym wojownikiem swoich czasów, stają się najbliżsi czytelnikowi. Jeden z nich jest krasnoludem, a drugi półelfem, co daje możliwość utworzenia niezliczonej ilości scen komicznych opartych na stereotypach dotyczących różnic pomiędzy krasnoludami i elfami.

3. Historia:

Na wstępie pokrótce opisujemy losy naszej krainy, mówimy o czasach dobrobytu i harmonii, które zakończyły się z chwilą objęcia władzy przez tyrana-uzurpatora. Główny wątek będzie oczywiście dotyczył próby obalenia okrutnego władcy przez głównego bohatera. Pamiętajmy, że musi być patetycznie, niezbędne są też intrygi, walka o stołki, próba zjednoczenia wszystkich ras, smoki i magia, koniecznie dużo magii, bo będzie to potem fajnie w kinie wyglądać.

Schemat wydarzeń w wątku głównym:

sielanka => koniec sielanki / chęć zemsty / początek podróży => zebranie drużyny => śmierć mentora => jeszcze gorliwsza chęć zemsty => finał => zakończenie sugerujące kontynuację.

Oczywiście w międzyczasie wplatamy MNÓSTWO wątków pobocznych: tajemniczą rasę istot pochodzących z nieba, wojny na tle religijnym, sekciarzy zajmujących się odpłatnym zwalczaniem potworów oraz motywy arabskie i hinduistyczne. Aby nasza opowieść była dojrzalsza bohaterowie muszą używać wulgarnego języka oraz łamać wszelkie tabu.

PS Autor zdaje sobie sprawę z istnienia „Cyklu wiedźmińskiego” oraz „Sagi Lodu i Ognia”.

Grafika:

• http://nonsensopedia.wikia.com...