A mnie coś ciągle w duszy gra   

Wstaję rano i od razu włączam radio. Gdy idę sama do szkoły, zakładam słuchawki, bo gdy słucham muzyki, to robi mi się jakoś lepiej. A gdy w szkole nauczycielka przynudza, to znów zakładam słuchawki i słucham swoich ulubionych utworów. W domu też ciągle czegoś słucham. Nie potrafię nic robić, gdy wokół mnie panuje cisza. Nie inaczej jest także teraz, gdy piszę ten tekst.

Czym jest muzyka i dlaczego tak wielu ludzi - w tym także ja - nie potrafi bez niej żyć?

Według encyklopedii - muzyka to sztuka organizacji struktur dźwiękowych w czasie. Jedna z dziedzin sztuk pięknych, która wpływa na psychikę człowieka przez dźwięki. Celem muzyki jest oddziaływanie na świadomość słuchacza. Jest zjawiskiem odbieranym subiektywnie, zależnym od indywidualnych skłonności, wcześniejszych doświadczeń, społecznych kryteriów wartości, aktualnego nastroju i wielu innych czynników. Od mowy ludzkiej różni się znacznie większą abstrakcyjnością przekazywanych treści oraz wykorzystaniem oprócz głosu ludzkiego również instrumentów muzycznych.

Moim zdaniem nie powinno się jednak definiować muzyki. Muzyka jest bowiem jak pokarm, czyli coś, bez czego nie można żyć. Muzyka to dźwięki, a dźwięki to przecież wszystko to, co nas otacza.

Czy muzyka w czymś ludziom pomaga? Zdecydowanie tak. To ona w końcu towarzyszy nam w wielu życiowych sytuacjach. Pomaga w chwilach smutku i zwątpienia, wspiera w chwilach radości i szczęścia. Rozwija wyobraźnie, uspokaja, wycisza, ale jest także rozrywką, przy której można się doskonale bawić. Pozwala połączyć się emocjonalnie z innymi ludźmi i dostrzec, że w swoich marzeniach nie jesteśmy osamotnieni. Słuchanie muzyki formuje poza tym szczególnie pożyteczne cechy osobowości, takie jak: pomysłowość, fantazja, zdolności twórcze, wyobraźnia, samodzielność, zaradność, zdyscyplinowanie, wrażliwość emocjonalna, potrzeba ładu i systematyczność.

Ludzie słuchają różnych gatunków muzycznych, uzależniając to często od nastroju. Gdy są zdenerwowani i chcą wykrzyczeć swój gniew, słuchają mocnych brzmień. Gdy jest im smutno, sięgają po muzykę spokojną i liryczną. Gdy są radośni, puszczają głośno rytmiczną muzykę, przy której aż chce się tańczyć. Każdy z nas preferuje jednak pewne gatunki muzyczne, które uważa za swoje ulubione. Tych gatunków jest jednak bardzo wiele i nie sposób je wszystkie wymienić, ale myślę, że warto wspomnieć choćby o tych najważniejszych.

Muzyka pop – to muzyka estradowa, czyli rozrywkowa. Stanowi odłam muzyki rockowej, ukierunkowany na prostotę i melodyjność. Podoba się większości ludzi, gdyż twórcy tej muzyki zachowują aktualnie modne brzmienia. Starają się także trafić w gust pospolitych odbiorców. Ta muzyka, mimo, że bywa często dość mocno krytykowana, ma jednak sporą liczbę zwolenników na całym świecie. Za "Króla Popu" uważa się Michaela Jacksona. "Królową Popu" jest Madonna, natomiast "Księżniczką Popu" Britney Spears.

Rock – to muzyka, która bazuje na różnego rodzaju brzmieniach gitarowych, klawiszowych oraz perkusyjnych. Rock wywodzi się z rock and rolla oraz rhythm and bluesa i bluesa. Muzyka ta komponowana jest często przez kilku członków danego zespołu. Była i być może jest nadal jednym z najlepiej sprzedających się gatunków muzycznych. Podgatunkami rocka są m.in.: hard rock, emo, pop rock, heavy metal, a gatunkami pokrewnymi punk rock i post-rock.

R&B (Rhythm and blues) – to gatunek muzyki wywodzący się z jazzu i bluesa, a uprawiany głównie przez czarnoskórych muzyków. Wzrost jego popularności był prawie taki sam jak rocka. Artyści RnB czerpali nowe brzmienia z muzyki rockowej, a muzycy rockowi z RnB. Niektórzy artyści tworzyli także utwory na pograniczu RnB i rocka. Taką artystką jest na przykład Beyonce. Przedstawicielami tego nurtu w muzyce są obecnie: Cassie, Ciara, Rihanna, Pussycat Dolls, Timbaland, Kat DeLuna.

Jazz – to połączenie muzyki ludowej, artystycznej i rozrywkowej. Muzycy jazzowi korzystają najczęściej z saksofonu, trąbki, puzonu, klarnetu, kontrabasu, perkusji, skrzypiec, pianina i gitary. W Polsce początki tej muzyki sięgają lat 20. XX wieku. W gronie największych polskich jazzmanów warto wymienić Krzysztofa Komedę, Zbigniewa Namysłowskiego, Jana Ptaszyna Wróblewskiego, Michała Urbaniaka i Andrzej Jagodzińskiego.

Muzyka poważna – to muzyka przeznaczone głównie do słuchania (np. symfonie, fugi, kantaty, koncerty), tworzona w celach artystycznych. Brzmienia uzyskuje się tylko w sposób mechaniczny, gdyż nie używa się tu instrumentów elektronicznych oraz elektrycznych.

Techno – to gatunek muzyki elektronicznej, powstały stosunkowo niedawno, bo w latach 80. XX wieku. Charakteryzuje się ona jednostajnym rytmem w metrum 4/4. Rzadko mamy tu do czynienia z wokalem i to właśnie odróżnia tę muzykę od muzyki trance czy house. Jest ona głównie przeznaczona do tańca.

Rap – to muzyczna część kultury hip-hopu, charakteryzująca się melorecytacją na beatach. Są to podkłady, najczęściej złożone z sampli ze starych winylowych płyt. Za najlepszy okres dla rapu uznaje się pierwszą połowę lat 90., gdy Gangsta Rap był na szczycie popularności dzięki solowej płycie Dr. Dre. Rap, to manifest młodych ludzi. Jest bardzo bezpośredni, przez co łatwo trafia do słuchaczy.

Wiadomo, że każdy człowiek ma inny gust i dlatego pamiętajmy, aby nie oceniać innych ludzi, sugerując się tylko tym, jakiej muzyki słuchają. Jedno jest bowiem pewne - bez muzyki nie da się żyć!