Akceptacja siebie   

To, że każdy z nas ma wady, jest ich świadom i jak trzeba to potrafi je wskazać, to jedno, ale prawdziwe schody zaczynają się wtedy, kiedy mamy opowiedzieć o tym, co nam się w sobie nie podoba. Generalnie nie lubimy takich wynurzeń, ale jeśli już zostaniemy przez kogoś do takiej wypowiedzi zachęceni, to zazwyczaj, z jakiegoś niejasnego dla mnie do końca powodu, zaczynamy się nad sobą pastwić, wyolbrzymiając te wady do granic ludzkiej wyobraźni. Czy naprawdę jest tak niewielu ludzi, którzy akceptują siebie takimi, jakimi są?

Nie rozumiem również dlaczego lubimy sobie często przypisywać wady, których faktycznie nie posiadamy. Zapominamy, że takie przypisywanie sobie wad i ich nagłaśnianie, prowadzi do tego, że z czasem sami zaczynamy w nie wierzyć, a stąd już tylko krok do złych emocji, najróżniejszych frustracji i przede wszystkim utraty pewności siebie. Taka utrata pewności siebie to samo zło. Nie pragniemy się już rozwijać, marnujemy całą energię na złe emocje i zaczynamy odnosić wrażenie, że cały świat jest przeciwko nam. Brak pewności siebie bardzo utrudnia również nawiązywanie i podtrzymywanie znajomości. Generalnie boimy się bowiem wtedy o to, co sobie ta druga osoba o nas pomyśli i czy nie uzna nas za jakiegoś dziwaka. Ten lęk zazwyczaj tak mocno nas paraliżuje, że uniemożliwia nam godne życie. Czyż nie lepiej więc zostać sobą i zaakceptować te swoje wady?

Chcąc zaakceptować siebie wypada jednak najpierw siebie poznać i wyeliminować wszystkie niepotrzebne złudzenia. Chodzi o to, by do wad podchodzić rozsądnie i z dystansem. Nie ma się co niepotrzebnie nakręcać, nieustannie myśleć o tych swoich wadach i przypisywać sobie co i raz jakiś kolejnych, licząc na podtrzymanie zainteresowania otoczenia. To droga donikąd. Psychologowie twierdzą, że coraz więcej nastolatków ma z tym nie lada problem. To odbija się najpierw na ich relacjach z rówieśnikami, a następnie na całym ich życiu. Najróżniejsze zaburzenia natury psychicznej to obecnie w środowisku nastolatków coraz częstsze zjawisko. Młodzi ludzie coraz gorzej radzą sobie po prostu z akceptacją siebie, co wywołuje w nich złe emocje, depresję, z czym sobie absolutnie nie radzą. Nie wolno tego lekceważyć, bo z czasem może to przekształcić się w prawdziwą tragedię.

Naprawdę warto zaakceptować te swoje niedoskonałości i polubić siebie, choć to nie znaczy, że nie warto też zacząć nad sobą pracować. Ludzie, którzy lubią siebie dostrzegają, że świat wokół nich jest piękniejszy. Stają się otwarci, pogodni, nie czują destrukcyjnego niepokoju ani lęku, a jedynie głęboki, fundamentalny spokój. Po prostu żyje się im radośniej, a ludzie, którzy ich otaczają, również zaczynają patrzeć na nich inaczej. Dlatego starajmy się pozostać sobą i spróbujmy polubić te swoje niedoskonałości. Potrzeba akceptacji jest wpisana w naszą naturę, a akceptacja siebie to w końcu klucz do samospełnienia i szczęścia.

Grafika:

• deon.pl/...
• images.app.goo.gl/...