Carpe diem   

Wszedł do pokoju. Pierwsze co go uderzyło, to słodkawa, mdląca woń unosząca się w powietrzu. Światło lampy rozlewało wokół czerwoną, burdelową poświatę usiłując przebić się przez dym, którym zasnuty był cały pokój. Na podłodze siedziała gruba dziewczyna ubrana tylko w majtki i podkoszulek. W jednej ręce trzymała lufkę, w drugiej zapalniczkę. Kłęby dymu wściekle kotłowały się wokół jej głowy. Zamarł zaskoczony w pół kroku, a ona, kompletnie nie zwracając na niego uwagi, wypuściła powoli z ust dym. Delikatnie zamknął drzwi. Zdjął buty, skarpetki, kurtkę, koszulę i usiadł naprzeciw niej. Popatrzyła na niego obojętnie i podała mu lufkę. Przyjął.

Siedzieli tak bez słowa przekazując sobie zapalniczkę, a gdy wypalili całą działkę popatrzyli na siebie spod przymkniętych powiek.

Czas mijał
mijał.
Zegar
tykał,
(za głośno)
tykał,
(ucisz go)
tykał
(ucisz to cholerstwo, błagam...)
i tykał.

Dziewczyna drgnęła. Złapała budzik stojący na półce i zamachnąwszy się mocno roztrzaskała go o ścianę. Popatrzył na nią z uśmiechem, przysunął się bliżej i pocałował ją. Kochali się na podłodze nie rozmawiając, nie odzywając się do siebie nawet jednym słowem. A kiedy słodkie ciepło powoli wyparowywało z ich lędźwi, drzwi uchyliły się i do pokoju wszedł (co do...) kot.
Zawahał się przez sekundę węsząc powietrze gęste od marihuany, seksu, zmęczenia i kobiecych feromonów. Zastrzygł uszami patrząc na dwa nagie ciała splecione na dywanie w luźnym uścisku. Podszedł od nich ostrożnie obwąchując jedno i drugie, wsunął się między ich piersi, położył pyszczek na łapkach i spokojnie zasnął.

18.03.07,
trzecia nad ranem