Ciężki los mistrza   

Nie ma to jak wolne od roboty. Narzędzia pracy stoją nie ruszane w kącie już trzeci dzień, a zapasy piwa jeszcze dalekie są od wyczerpania. No i wreszcie spadł śnieg. Będzie można wyjść z córką na sanki. Właściwie, to nie miał nawet ochoty wracać do pracy. Może coś wymyśli? Usiadł sobie wygodnie w fotelu i sączył już wygazowane piwo, kiedy rozległ się przeraźliwy dźwięk dzwonka komórki.

- Tak... – wymamrotał od niechcenia.

- Cześć! Tu trener. Zmiana planów. Jutro zaczynamy zgrupowanie przed najbliższym weekendem. Więc jutro o 9 trzeba stawić się w tradycyjnym już miejscu.

- Nie.

- Słucham?

- Nie ma mowy. Nigdzie nie jadę. Mam to daleko gdzieś.

- Chyba mnie uszy mylą! Wyrzucę Cię z kadry. Co Ty sobie myślisz!? Trenerem jeszcze nie jesteś.

- Mam to gdzieś. Zostaję w domu. Chce spędzić trochę czasu z rodziną. Oficjalnie może Pan mówić dziennikarzom, że mam kontuzję.

- Pożałujesz tego! Masz jeszcze szansę na mistrza...

- Żegnam!!!

Teraz był z siebie naprawdę zadowolony. Ten sport dużo go kosztował, ale mała przerwa jeszcze nikomu nie zaszkodziła. Nie miał żadnych wyrzutów sumienia. Robi to przede wszystkim dla rodziny. No, może żal mu trochę kibiców. Te rozmyślania przerwał telefon z Związku.

- Czy Ty zwariowałeś!?

- Nie. To tylko mały urlop. W końcu to dzięki mnie ten sport awansował na pierwsze strony gazet.

- To nie zwalnia Cię z obowiązku słuchania trenera!!! Albo pojedziesz na następne zawody, albo możesz myśleć o emeryturze.

- Trudno...

- Słuchaj, zrób to dla mnie, po starej znajomości. Inaczej zaczną szukać na moje miejsc...

- NIE!!!

To już chyba nie przelewki, ale na zawody postanowił nie jechać i nie pojedzie! Ot co! Człowiek haruje cały czas, a oni chcą tylko więcej i więcej. Człowiek to nie maszyna, nie może cały czas być na szczycie. Tak, czas odpoczywać.

Los jakoś nie sprzyjał dumaniom mistrza, gdyż do domu wpadła jego żona.

- Cześć kochanie! Słuchaj, jak dobrze, że niedługo zawody, bo właśnie trzeba spłacić, ratę za dom.

- Ale...

- Aaa... I przegląd samochodu się zbliża.

- Ale...

- I pamiętasz, że obiecałeś mi kupić to futro, które tak mi się podoba...

- Ale... Ja na zawody nie jadę. Postanowiłem że pobędę trochę z Wami.

- Że co!? Chyba sobie żartujesz!?

- Nie. Zostaję. Myślałem, że się ucieszysz.

- O nie, nie! Do roboty mój drogi. Masz jechać i wygrać! I nie chcę słyszeć, że wiatr był w plecy.

- Ale...

- Żadnego ale!!! Nie wygrałeś już nic od przeszło 300 dni. Do roboty!

***

Był koniec stycznia, padał lekki śnieg, a na skoczni w niemieckim Oberstdorfie, Batman z Wisły zadziwiał publiczność skokami, których nikt się już dawno po nim nie spodziewał. Na rozgrzewkę wygrał trening, a nazajutrz zwyciężył w konkursie. Kibice znów oszaleli, trener z aprobatą kiwał głową, komentatorzy ogłosili reaktywację formy, a członkowie Związku do późna w nocy świętowali sukcesy. I wszyscy w tym dniu byli zadowoleni i uśmiechnięci. No prawie wszyscy.