Do tej, która cierpliwa jest...   

Mówili, że znajdę cię
W spojrzeniu...
Patrzyłem w oczy morza,
W radosne lico słońca,
W blade oblicze pana nocy.
Myślałem, że znajdę cię
We łzach nieba.
Zawsze zbliżałaś się, bym poczuł twój zapach,
Ale nigdy nie dałaś się skosztować...
Mówili, że znajdę cię
Wysoko...
Szukałem więc na szczytach świata.
Stojąc na palcach i z podniesioną głową,
Zahaczałem włosami o chmury...
A gdy one i błękit były tak łaskawe
l zostawiały mnie samego,
Moja dusza latała nad wodospadami...
Zawsze czułem twe ciepło na ziemi,
Której ledwo dotykały moje stopy...
Mówili, że znajdę cię
W dźwiękach...
Zagrałem na lutni i harfie,
Uważnie przysłuchiwałem się
Śpiewom ptaków
l szumowi wody.
Może do mnie szeptałaś.
Nie wiem.
Zawsze miałem muzykę w uszach.
Mówili, że znajdę cię
W słowach...
Intensywnie rozpędzałem ciszę, mówiąc.
Przejrzałem tysiące kart opasłych ksiąg,
Które traktują o tobie.
Zawsze śmiałaś się z daleka,
Szepcząc,
Że wiedzą o tobie więcej
Niż ty sama...

Powiedziałem, że znajdę cię
W Kamieniu...
Wyśmiali mnie szyderczo
i zrzucili w przepaść.
Upadłem ze szczytu w bagno.
Tu poczułem cię wyraźniej.
Oplotłaś mnie całego,
A twe ciepło stało się moim odzieniem.
Zrozumiałem, że dajesz To spojrzenie,
Bo jesteś łaskawa.
Odkryłem, że uskrzydlasz,
Bym mógł latać wśród błękitu.
Usłyszałem, że jesteś ciszą
l w ciszy się rodzisz.
Powiedziałaś, że choć piszą o tobie księgi,
To nie jesteś słowem
l nie dasz słowem się opisać.
Szukałem cię w bajkowych krainach,
Na drogach, o których mówili mi Oni.
A ty szłaś obok
l trzymając mnie za rękę,
Baczyłaś,
Bym deptał
Własną ścieżką.
Pokazałaś, że uczysz cierpienia,
Bo słabym jest ten,
Kto cię nie szuka.
Z biegiem lat ujawniłaś,
Że jesteś czasem.
A gdy mój oddech przyspieszy,
W mej piersi zabije dzwon,
Będę wiedział,
Że czekasz.
Pukając
O Kamienną
Bramę mego serca...

Tekst laureata I miejsca VII edycji Ogólnopolskiego Turnieju Poetyckiego „Orzech” im. Jerzego Kozarzewskiego