Euforia zapanowała   

Jest jednym z piękniejszych doznań. W jednej chwili czujesz jak świat staje się kolorowy i cudowny. Wszystkie problemy znikają jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. Robi ci się cieplej na sercu, wszyscy się do ciebie uśmiechają, są mili i służą pomocą. I nie jest to efekt wywołany „sztucznie” , np. dzięki narkotykom, tylko uczucie zwane euforią.

Jest to nieczęsty stan naszego organizmu. I całe szczęście. Długo byśmy tak nie pociągnęli. Euforia zużywa ogromne ilości energii, a nie sprzyja jej dostarczaniu - nie chce się jeść ani spać. Działamy jak na turbodoładowaniu. Krótko, ale intensywnie.

Encyklopedia tłumaczy ten stan następująco :

Euforia - stan nienaturalnie dobrego samopoczucia z tendencją do śmiechu, płytkiej wesołości i dowcipkowania, doznawany nawet pomimo rzeczywistych niedomagań organizmu. Zwykle występuje również umiarkowany nadmiar aktywności i często zbędnych wypowiedzi.

Taki stan możemy przeżywać dzięki strukturze w naszym mózgu, która została stworzona właściwie tylko po to, by nagradzać różne nasze zachowania przyjemnością. To układ nagrody. Jest on pobudzany odpowiednimi substancjami chemicznymi wytwarzanymi przez mózg - neuroprzekaźnikami. Należą do nich dopamina, serotonina oraz związki przypominające narkotyki pozyskiwane z opium (endorfiny, przypominające w działaniu opiaty ).

Uczucie euforii możemy przeżywać czasem w dość zaskakujących okolicznościach. Przykładem mogą być alpiniści, którzy pod wpływem euforii wysokościowej próbowali dokonać rzeczy niemożliwych, nie dbając przy tym o własne bezpieczeństwo - wyrzucali sprzęt i rękawice, nie zwracali uwagi na zapięcie śpiwora. A jest to spowodowane niedotlenieniem mózgu, co jest skutkiem dużego stresu dla organizmu, który jest w stanie wytworzyć w płynie mózgowo-rdzeniowym białka podobne do morfiny, powodujące reakcje zbliżone do tych, jakie następują po twardym narkotyku. Niektórzy uważają nawet, że jest to jedyny powód, dla którego ludzie wchodzą na wysokie szczyty.

Niestety, nie dla wszystkich euforia jest zdrowym objawem, ponieważ może to być również choroba układu nerwowego. Pojawia się przy różnego rodzaju uszkodzeniach mózgu. Błogostan, wyrażający się bardzo dobrym samopoczuciem i optymistycznym nastawieniem do swej sytuacji, niewspółmierny do realiów, jest często symptomem manii. Kay Redfield Jamison, profesor psychiatrii Szkoły Medycznej Uniwersytetu Johna Hopkinsa, uważa, że wielu artystów było dotkniętych tą przypadłością. - Być może dzięki temu właśnie byli artystami? - zastanawia się.

W latach 80. przebadał 47 angielskich i amerykańskich artystów. U 30 procent wykrył zaburzenia nastroju - okresowe napady euforii przeplatane depresją. Połowa takich zaburzeń występowała wśród poetów.

Za uczucie euforii odpowiedzialne są również pory roku. Są miesiące, kiedy jesteśmy bardziej podatni temu uczuciu. Dlaczego?

- Człowiek współczesny powstał i wyewoluował w Afryce. Stamtąd tysiące lat temu przyszliśmy do Europy. Jesteśmy nieprzystosowani do życia w zimnie i ciemności - wyjaśnia doktor Bogusław Pawłowski, antropolog.

Dlatego, gdy po zimie, która wpędza nas w depresje i powoduje senność, nadchodzą wreszcie upragnione ciepłe dni i pojawiają się promienie słońca, które delikatnie muskają naszą twarz, popadamy w rodzaj delikatnej manii. Specjaliści mówią nawet o hipomanii letniej. Wstajemy lepiej wypoczęci, uśmiechnięci i bardziej aktywni, po prostu chce się żyć!

Podobne uczucie ogarnęło uczniów naszej szkoły, kiedy to w czwartkowe popołudnie (tj. 9.11.2006 ) z powodów bliżej lub mniej nam znanych, na szkolnej stronie pojawiło się ogłoszenie : „Dyrekcja szkoły informuje, że w dniu 10.11.2006r, tj. w piątek, zajęcia będą odwołane”. Informacja ta „nadzwyczaj” szybko ( wręcz z prędkością światła ) rozniosła się wśród uczniowskiej braci. A po chwili można było czytać opisy na gg typu : „Odwołali lekcje! Kocham szkołę!” , „Nie ma lekcji! Bóg mnie wysłuchał!” , „ Jachowicz zostaje w domu” , „Dłuższy weekend dla Jachowicza!” . Zapanowała euforia…

Najsmutniejsze jest jednak to, że gdy euforia minęła, zderzyliśmy się z szarą rzeczywistością i świadomością, że czasami jest to tylko chwilowe uczucie, a efekt późniejszych zdarzeń nie wygląda już tak kolorowo.