Idealna pozycja dla miłośników książek o elfach
Jeśli interesuje cię fantastyka, a za najlepsze książki uważasz te z mrocznym światem pełnym tajemnic, a przy tym nie pogardzisz gorącym i pełnym intryg romansem, to dzieła tej autorki nie powinny być ci obce.
Holly Black, a właściwie Holly Riggenbach, jest znaną i przez wielu czytelników podziwianą amerykańską pisarką, głównie za sprawą jej książek dla dzieci i młodzieży. Rozgłos i uznanie przyniosły jej: cykl książek dla dzieci "Kronice Spiderwick" i urocza trylogia dla młodzieży "Nowoczesna baśń". Black jest też laureatką kilku międzynarodowych nagród, m. in. Eisner Award, czy Newbery Honor. Pisząc, zagłębia się z reguły w świat fantazji, a jej styl podoba się czytelnikom i to mimo często używanych przez autorkę wyszukanych słów. Powieści tej autorki spotykają się generalnie z bardzo dobrym odbiorem czytelników, o czym z pewnością świadczą wyniki ich sprzedaży na całym świecie. Ja również zaliczam się do tych osób, które zafascynowały jej opowieści. Myślę, że jest naprawdę świetna, a im dłużej będzie robić to, co robi, tym dłużej ja będę mogła cieszyć się tym, co wyjdzie spod jej pióra.
Zapewne większość z was słyszała o jej bardzo głośnej serii, którą zaczyna powieść "Okrutny książę”. To naprawdę piękna powieść, tak pod względem fabuły i wykreowanego świata, jak i bohaterów. Ale nie o niej chciałam dziś napisać, a o znacznie mniej znanej pozycji tej autorki jaką bez wątpienia jest "Las na granicy światów”. Obie książki łączy wspólne uniwersum, ale można je czytać jako osobne książki i to bez najmniejszej obawy, że coś nam umknie albo, że czegoś nie zrozumiemy.
Powieść rozpoczyna fragment wiersza autorstwa Kennetha Patchena:
"Pójdź ku nam, dziecię: gdybyśmy cię skrzywdzić zamierzali, czy byśmy czatowali u skraju ścieżki wiodącej przez ten las na granicy światów?”.
Tekst ten naprawdę idealnie wprowadza w akcję, która rozgrywa się w położonym na uboczu mieście Fairfold, w pobliżu lesu Carling, miejscu, gdzie rzeczywistość przenika się z baśnią, a ludzie żyją tuż obok elfów, goblinów, strzyg, wiedźm i wielu innych istot, z których nie każda ma dobre intencje.Tu nic nie trzyma się pojęcia normalności. Mieszkańcy obwieszają się na co dzień amuletami, 
chroniącymi przed magią, zostawiają przed domami mleko i ciastka dla tych leśnych istot i liczą na to, że te w zamian za te drobne podarunki, nie będą im dokuczać. Każdy tu wie (choć nie każdy tę myśl do siebie dopuszcza), że miejsce, w którym mieszkają, z każdej strony przenika magia. Na jednej z polan lasu stoi zaś kryształowa trumna, w której śpi rogaty chłopiec o spiczastych uszach. To jedna z wielkich tajemnic, ale i atrakcji lasu. Co ważne trumny tej nie da się ani przestawić, ani rozbić, a ci, którzy próbowali to zrobić, jakoś tak szybko i w tajemniczych okolicznościach tracili życie lub ginęli bez śladu.
Przewodniczką po tym świecie jest nastoletnia rudowłosa Hazel, która tajemniczy las traktuje jak swój drugi dom oraz jej rudowłosy brat bliźniak (Ben). Rodzeństwo od najmłodszych lat spędza całe dnie w tym lesie zbierając jagody, ale niekiedy walcząc też z leśnymi strzygami. Co dziwne, rodzice Hazel i Bena nie przejmują się zbytnio, gdy ich dzieci znikają na całe dni Bóg wie gdzie. Niby zwyczajna rodzina śmiertelników, ale z czasem orientujemy się, że to rodzina, która od pokoleń współpracuje z elfami. Autorka wprowadza nas powoli w tajniki tego tajemniczego paktu, ale nie zdradza do końca, o co w nim tak naprawdę chodzi.
Czytając tę książkę poznajemy beztroskie dzieciństwo głównej bohaterki i jej uzdolnionego muzycznie brata. Rodzeństwo łączy ich nie tylko zamiłowanie do leśnych przygód, ale i też fascynacja rogatym chłopcem śpiącym w trumnie. Dziewczyna chce także zostać rycerzem, choć z pewnych magicznych powodów, nie jest to łatwe. Taka sytuacja trwa do chwili, gdy dziewczyna zaczyna dostawać niepokojące wiadomości, ukryte na przykład w orzechu. Jakby tego było mało, elfy stają się dla niej coraz bardziej bezwzględne. Któregoś dnia kryształowa trumna zostaje roztrzaskana, a ciało chłopca znika. Hazel budzi się tego dnia bez wspomnień z kilku ostatnich godzin, a miasto nawiedza, doprowadzająca wszystkich do rozpaczy, bestia imieniem Rozpacz…
Gdzie zniknął królewicz? Kto wysyła jej te niezrozumiałe wiadomości? Czy Fairfold zostanie zgładzone? Na te i wiele innych podobnych im pytań, najlepiej jednak poszukać odpowiedzi samodzielnie, czytając "Las na granicy światów”.
Książka ma ponad trzysta stron, lecz stosunkowo niewielka ich część zawiera akcję. W „Lesie na granicy światów”, szczególnie na początku, 
fabuła wydaje się trochę ospała, jakby autorce zabrakło pomysłu, jak zawiązać akcję. Wstęp również jest co nieco przydługi, a wspomnienia postaci, które co prawda nakreślają tło opowieści i wyjaśniają przyczyny zdarzeń, nie nadają jej jednak dynamizmu. Dopiero pod koniec historii, gdy główni bohaterowie łączą siły, akcja wyraźnie przyspiesza.
Tak czy inaczej historia bliźniaczego rodzeństwa z pewnością należy do intrygujących. Ja do końca czekałam z niecierpliwością na rozwiązanie rozlicznych zagadek oraz poznanie natury i tajemnicy rogatego księcia. Z nie mniej zapartym tchem śledziłam także wątek romantyczny. Może akcja nie jest w tej powieści zbyt szybka, ale za to autorka potrafi trzymać czytelnika w niepewności do samego końca. A brak dynamicznej akcji i szybkich jej zwrotów, z pewnością zrekompensują czytelnikowi historia głównych bohaterów (ich problemy, sekrety i przeróżne obawy, a także skrzący się miejscami humor). Mnie ta historia oczarowała i myślę, że może to stać się i waszym udziałem. Fani lekkiego fantasy na pewno będą zadowoleni.
Grafika:
Komentarze [0]
Jeszcze nikt nie skomentował. Chcesz być pierwszy?
