Lekarz bez fartucha   

Co musi mieć serial, żeby przyciągał widzów? Na pewno ciekawą fabułę i znanych aktorów w obsadzie. No i musi być inny. Nie powinien powielać znanych już schematów. Ale czy tak jest zawsze? Kiedy sześć lat temu kilku scenarzystów w USA wpadło na pomysł nakręcenia kolejnego serialu medycznego, nie wróżono im sukcesu. Za niedościgniony wzór uznawano bowiem wówczas za oceanem „Ostry dyżur”. Scenariusz zaproponowany przez tych ludzi wzbudził jednak spore zainteresowanie producentów. Nie wyróżniał się on jednak ani ilością krwi na ekranie ani ciekawymi ujęciami zabiegów przeprowadzanych w nietypowych warunkach. Ten scenariusz wyróżniało coś zupełnie innego.

Autorzy scenariusza, Paul Attanasio i David Shore, postanowili otworzyć przed zwykłymi ludźmi podwoje nauk o człowieku, a konkretnie pokazać, jak trudną, niezwykłą, ale i fascynującą nauką jest medycyna, której adepci zmagają się każdego dnia z niezwykłymi zagadkami. Do tego celu potrzebowali oczywiście kogoś, kto potrafiłby te zagadki skutecznie rozwiązywać i tak narodziła się postać genialnego lekarz bez fartucha, z lekkim zarostem i laską w ręku (konsekwencja nie zdiagnozowano na czas zawału mięśnia czworogłowego uda), znanego z niekonwencjonalnych metod leczenia, czyli dr House'a. Serial wyprodukowano dla stacji telewizyjnej FOX, a jego pierwsze odcinki ukazały się w USA pod koniec 2004r. Od tego czasu serial jest bardzo wysoko oceniany przez krytyków filmowych i zebrał już wiele cennych nagród. Nagrodzono w nim chyba prawie wszystko: czołówkę, muzykę, obsadę, scenariusz, scenografię, a wielu aktorów otrzymało także indywidualne nagrody i wyróżnienia za kreowane przez siebie postaci.

Fabuła serialu rozwija się nieustannie. I choć szpital Prince Plainsboro w New Jersey odwiedziło już wielu niezwykłych pacjentów, a w życiu głównych bohaterów zaszło wiele radykalnych zmian, to serial przez te wszystkie lata nic nie stracił na swojej świeżości i atrakcyjności. Cały świat (Polska od 2006r.) śledzi więc nadal z wypiekami na twarzy losy ekscentrycznego i egocentrycznego Gregory Housa, który swoją olbrzymią wiedzą medyczną, błyskotliwością i urokiem osobistym przyciąga każdego tygodnia przed ekrany telewizorów miliony ludzi.

Sama postać głównego bohatera jest niezwykle skomplikowana. To z jeden strony twardy facet, ale z drugiej mały, zagubiony chłopiec, który w każdym swoim pacjencie próbuje odnajdywać siebie. Jest fantastycznym, błyskotliwym diagnostą, który w każdym odcinku rozwiązuje niezwykłe przypadki medyczne, a tych w tym serialu nie brakuje. Jest przy tym facetem niezwykle cynicznym, kłótliwym i absolutnie aspołecznym. Kocha jednak muzykę (uwielbia grać na gitarze i na fortepianie, który służył mu często jako środek wyrażania własnych uczuć) i uwielbia czerwone lizaki. Jest też niestety lekomanem (uzależnił się od vicodinu) i miewa problemy natury psychicznej. W szpitalu jest formalnie jednym z wielu zwykłych lekarzy (choć pełni funkcję szefa zespołu diagnostów), ale jego koledzy po fachu i szefowie darzą go ogromnym szacunkiem. Śledzę każdy odcinek tego serialu, począwszy od pierwszego sezonu, ale mimo to ten facet ciągle mnie zaskakuje. To naprawdę mocno skomplikowana wewnętrznie postać. Trochę niedojrzała emocjonalnie, nie potrafiąca pokochać i niezdolna do stworzenia stałego związku. Nadal nie potrafię wyobrazić go sobie na ślubnym kobiercu, wkładającego ukochanej na palec obrączkę i mówiącego sakramentalne TAK. Wiem oczywiście, że ma on już pewne doświadczenia z kobietami (nieudane małżeństwo i kilka randek z Alison Cameron, które miały, mają i będą miały ogromny wpływ na relacje między bohaterami, a teraz jeszcze Cuddy)

W Polsce mamy w tej chwili okazje śledzić szósty sezon tego serialu, natomiast Amerykanie oglądają już siódmy. W sumie dzieli nas niewiele, około dwudziestu kilku odcinków. Wielu fanów tego serialu (ja również) ogląda więc najnowsze odcinki w Internecie. To dosyć wygodny sposób, chociaż niekiedy bardzo irytujący, bo uzależniony od szybkości przesyłu danych i limitu.

Jak tak wspominam sobie te początkowe odcinki serialu i porównuję je z tymi najnowszymi, to przypominam sobie jednocześnie o tych wszystkich niezwykłych przypadkach, romansach, zdradach, morderstwach, samobójstwach itp. Czy coś uległo w tym czasie zmianie? Tak, zespół dr House’a. Uważam, ze była to najgorsza decyzja scenarzystów, no chyba, że zmiany te wymusiło po prostu życie. Co dalej? Nie będę tu streszczała kolejnych odcinków, ale powiem wam tylko na zachętę, że związek Cuddy i House’a rozwija się w zaskakującym tempie i nie brakuje w nim nieoczekiwanych zwrotów akcji.

Mam więc nadzieje, że fabuła serialu nadal będzie nas intrygować i zaskakiwać, a Gregory House mimo dostrzegalnej już gołym okiem przemiany wewnętrznej, nadal pozostanie tym samym cynicznym facetem rzucającym celnymi sentencjami jak z rękawa.

Grafika :

• http://images4.fanpop.com/image/photos/.../9-1500.jpg