Makabreska   

„Suchy trzask i przerażający krzyk rozdzierający ciszę. Strach. Głucha cisza, trzask i kolejny nieludzki wrzask. A potem kolejny i kolejny… bez końca. Próbuję się uwolnić, ale związane ręce i nogi uniemożliwiają mi jakikolwiek ruch. Boli mnie wszystko, całe ciało. Bicz trafia zazwyczaj w plecy, ale równie dobrze może trafić w ramiona, pośladki, żebra albo w głowę. Czuję potworny ból. Przygryzam wargi, próbując powstrzymać krzyk , ale nie na wiele to się zdaje. Chyba lubią patrzeć, jak wyję z bólu, wyrywam się i próbuję walczyć.

Potem dostaję czas na zebranie sił. To tylko kilka chwil, po których "zabawa" zaczyna się od nowa. Oczywiście nie zawsze używają bicza. Zdarza się, że korzystają z noży, igieł, a kilka razy zostałem też czymś poparzony. Podają mi również jakieś leki. Może przeciwbólowe? Nie wiem, ale na pewno silne, bo kręci mi się po nich w głowie i niewiele pamiętam. Od pewnego czasu staram się ich jednak nie połykać.

Najgorsze jest to, że mnie głodzą. Nie widać tego po mnie, bo nie schudłem. A może to przez te leki? Faktem jest jednak, że nie dostaję żadnego jedzenia.

Piszę do ciebie, choć nie wiem, kim jesteś mój następco w tej celi. Jeśli będziesz miał szczęście, to ta wiedza nigdy nie będzie ci potrzebna, a jeśli nie, to szybko dowiesz się, o czym mówię.

Ja już nie chcę żyć. Nie zniosę dłużej tego piekła.”

Markus podniósł głowę znad grypsu, który znalazł w nodze łóżka. Do tej nieużywanej od lat celi trafił niedawno, choć w więzieniu tym przebywał już od dobrych kilku lat. Owszem cela wyglądała obskurnie i ponuro, ale żeby od razu była miejscem tortur? Nigdy wcześniej o tym nie słyszał. Przerażony treścią grypsu postanowił wypytać o to strażników.

Grafika:

• http://www.globtroter.pl...