Melodia fortepianu   

Jak każdy człowiek i ty zapewne też o czymś marzysz. I choć nasze marzenia są różne, tak jak i my różni jesteśmy, to każdy z nas dąży do ich zrealizowania. Ona także pragnęła spełnienia swoich snów. Chciała grać, bo muzyka, jak powiadała, jest całym jej światem, melodia – niewypowiedzianymi słowami, nuty – duszą, a fortepian – sercem.

Oczyma wyobraźni widziała duży, czarny instrument pośrodku sceny w sali amfiteatru. Wszędzie czerwone róże, mnóstwo zaproszonych gości, a ona zanurzona w świetle ich serc, grała najpiękniejsze utwory najsłynniejszych kompozytorów świata.

Kiedy otworzyła oczy, ujrzała stojące przed nią krzesło, a na nim rozłożoną tekturową płachtę, na której namalowana była klawiatura fortepianu. Jej drobne palce wystukiwały melodię z marzeń, a ciało płynęło z jej taktem.

W każdy piątek chodziła na próby „wielkiego mistrza” – mężczyzny, który potrafił grać, który muzyce oddał się całkowicie. Nie opuszczała żadnego jego koncertu. Była jego fanką.

Ty możesz lubić jakiegoś piłkarza i mecze piłki nożnej albo piosenkarkę i jej piosenki. Ona zaś uwielbiała patrzeć na dłonie „mistrza”, spacerujące po klawiszach niczym po wysokich schodach. Marzyła, że któregoś dnia, to on przyjdzie na jej koncert, że stanie gdzieś w kącie obok filaru i ukradkiem będzie bił jej brawo.

Tymczasem złożyła swój papierowy fortepian, wsunęła go delikatnie do szuflady i poszła na koncert swojego bohatera.

Czy ktoś pomoże tej dziewczynie zrealizować marzenie? Może tylko on - jej wyśniony nauczyciel, współtowarzysz utworów na cztery ręce, dwa serca i jedną melodię. Czy zauważy jej oczy? Czy pomoże? Czy ty pomożesz?

Grafika:

http://www.pinakoteka.zascianek.pl/Krzyzanowski/Images/...