Savoir-vivre – sztuka życia, ale czy na czasie?   

Od najmłodszych lat rodzice starają się wychowywać nas jak najlepiej. Wpajają nam zasady, które powinniśmy w życiu przestrzegać. A my? Jedne zasady przejmujemy, a inne puszczamy w niepamięć. Przychodzi jednak taki moment, gdy rodzice przestają być naszym cieniem i nie obserwują nas tak bacznie na każdym kroku. Wtedy jesteśmy już zdani na siebie.

Nie raz, nie dwa zadajemy sobie w myślach pytania: „Co powinienem / powinnam w danej sytuacji zrobić?”, „Jak powinnam się zachować?” Nie zawsze musi być to trudne. Często wystarczy dobra znajomość zasad savoir-vivre’u. Nie chodzi tu oczywiście o bezmyślne przejrzenie stosu książek, ale o skorzystanie z ogólnie przyjętych zasad dobrego zachowania. I tutaj nasuwają się kolejne pytania, na które nie tak łatwo jest odpowiedzieć. Zastanówmy się. Czy zachowanie zgodne z przyjętymi normami jest dzisiaj ( przez nas młodzież) cenione? Czy dobre wychowanie nadal jest w modzie? Czy dzisiaj w ogóle potrzebne są nam takie wskazówki?

Przyjrzyjmy się paru zasadom, które być może dla wielu są oczywiste, ale czy dla wszystkich…

O zachowaniu się przy stole można by pisać w nieskończoność. Ale wydaje mi się, że jedną z ciekawszych zasad jest „mowa sztućców”. To sposób odkładania nakrycia tak, aby oszczędzić pytania czy można je sprzątnąć, a także sposób wyrażania aprobaty lub krytyki. Jednak najważniejszą zasadą jest to, aby nie pozostawiać sztućców w potrawach ani podczas przerwy w jedzeniu, ani po jego zakończeniu. Nie wolno ich również odkładać na obrus!
Przerwa w jedzeniu – skrzyżowane sztućce leżą na talerzu (ostrze noża skierowane jest do środka, zęby widelca w górę albo w dół)
Prośba o sprzątnięcie – sztućce leżą obok siebie na talerzu (trzonki są zwrócone w prawo w dół, końce sztućców nie mogą leżeć na brzegu talerza )
Wszystko było bez zarzutu - końce leżących obok siebie sztućców przechylone są lekko w lewą stronę.
Jedzenie nie smakowało – końce leżących obok siebie sztućców przechylone są lekko w prawą stronę.

Wiedzieliście o tym?

Istnieje też wiele zasad dotyczących właściwego ubioru na różne okazje. Moda zmienia się jak w kalejdoskopie, ale niektóre rzeczy pozostają niezmienne. Wszystkie panie wiedzą, że do oficjalnego stroju zawsze powinny włożyć rajstopy. A jeśli ktoś z męskiej populacji miałby ochotę założyć smoking, to musi pamiętać, że nosi się go dopiero od godziny 19.00 i nie powinno się go nigdy wkładać na uroczystości, które rozpoczynają się wcześniej. Wyjątkowym wydarzeniem dla każdej kobiety jest ślub i również w odniesieniu do tej uroczystości należy przestrzegać kilku szczególnych zasad dotyczących ubioru. Jedną z nich jest zakaz występowania w bieli dla wszystkich pań oprócz panny młodej, dla której w ten dzień zarezerwowany jest ten właśnie kolor. Nawet wówczas, jeśli ona sama nie będzie posiadała kreacji w tej barwie.

Komunikując się telefonicznie z innymi (pomijam krąg najbliższych przyjaciół) należy również przestrzegać określonych zasad, a konkretniej godzin telefonowania.
Nie powinno się dzwonić:
- po godzinie 22 (wiele osób może już spać);
- między 12 a 15 ( przerwa obiadowa)
- około 18-20 (wtedy jada się zazwyczaj kolację).
Oczywiście reguły te nie obowiązują, jeśli jesteśmy pewni, że nasz telefon sprawi danej osobie radość o każdej porze lub po prostu wcześniej uprzedziliśmy naszego rozmówcę o porze telefonowania.

Istnieje mnóstwo zasad, reguł, powinności, zakazów i można by tutaj długo pisać o sposobie poprawnego konwersowania, postawie ciała, harmonijnego życia, ale po co? Jeśli będziemy chcieli nauczyć się dobrych manier, to zrobimy to, a jeśli nie, to po prostu nasze zachowanie ukształtuje życie. Moim zdaniem dobre maniery są zawsze na czasie. A co wy o tym sądzicie?

* Źródło:Wielka Księga Savoir-Vivre’u - Herbert Schwinghammer