"Młody papież” – hit czy raczej kit?   

„Młody papież” to 10-cio odcinkowy serial o fikcyjnym, ekscentrycznym, amerykańskim papieżu, w reżyserii nagrodzonego Oscarem za „Wielkie piękno" Paolo Sorrentino. Powstał na zamówienie trzech bardzo znanych stacji telewizyjnych: HBO, Sky i Canal+, a premierę miał kilka dni temu, pod koniec października. Już w trakcie kręcenia pierwszych scen wzbudził ogromne emocje, gdyż według pomysłu scenarzystów (Umberto Contarello, Stefano Rulli, Tony Grisoni, Paolo Sorrentino) miał w ironiczny sposób pokazać mroczne strony nie zawsze bogobojnych mieszkańców Watykanu.

Nie mniej ciekawe jest i to, że jeszcze przed wyemitowaniem pierwszego odcinka wszystkie trzy stacje zamówiły u producenta kolejny sezon, co chyba również nie zdarza się przy takich produkcjach zbyt często. Serial ten został też dostrzeżony i wysoko oceniony przez krytyków filmowych podczas tegorocznego Festiwalu Filmowego w Wenecji. Nie zdziwiło mnie to bynajmniej, bo nie jest to w żadnym wypadku sztampowa laurka w rodzaju polskiego serialu „Karol – Człowiek, który został Papieżem”.

Produkcja ta wzbudziła tak ogromne zainteresowanie zarówno ze względu na rozmach jak i na tematykę. Nie bez znaczenia jest tu zapewne również doskonałą obsada. Wystarczy chyba wspomnieć, że główną rolę gra w tym serialu znakomity Jude Law, który już dwukrotnie był nominowany do Oskara (pierwszy raz za drugoplanową rolę w filmie "Utalentowany pan Ripley", a za drugim razem za główną rolę w filmie "Wzgórze nadziei"). Na ekranie zobaczymy również świetną Diane Keaton (gwiazdę filmów Woody’ego Allena), Scotta Shepherda (znanego z filmu "Jason Bourne") oraz samego Paolo Sorrentino.

Największe zainteresowanie budzi jednak bez wątpienia osoba reżysera. Ci, którzy widzieli jego wcześniejsze produkcje, są przekonani, że „Młody papież” będzie równie niesamowity. Nikt tak trafnie jak on nie potrafi w końcu zdiagnozować i przedstawić problemu, z jakim borykać się może jednostka, a niekiedy i grupa ludzi.

Paolo przenosi nas w swoim serialu do Watykanu, gdzie dokonywany jest właśnie wybór nowego papieża. Kandydatów jest kilku, ale faworytem wydaje się być ten, który nie cieszy się jakąś szczególną sympatią ani wśród wiernych, ani też najbliższego otoczenia. I tak też się staje. Biskup Lenny Belardo zostaje wybrany papieżem (najmłodszym w historii) i przyjmuje imię Pius XIII (jest też pierwszym Amerykaninem w historii na stolicy Piotrowej). Ci, którzy go znali, wiedzieli naturalnie, że jako człowiek bywa tajemniczy, przebiegły, pedantyczny, a niekiedy wręcz bezwzględny i lubi intrygować. Jednak kardynałowie wybrali go mimo to, ponieważ w swojej naiwności sądzili, że będzie pacynką w ich rękach, którą można będzie dowolnie manipulować (dostrzegli też zapewne jego ogromny potencjał medialny). Ale chyba w najbardziej koszmarnych snach nie spodziewali się, że wybrali papieża, delikatnie mówiąc, osobliwego i pełnego wewnętrznych sprzeczności. Z jednej strony liberała (nałogowy palacz, naginający reguły wedle swojego widzimisię), z drugiej konserwatystę (zdecydowany wróg homoseksualnych księży), ale przede wszystkim człowieka świadomego, mającego określone poglądy i zakochanego we władzy, którą teraz może się bez reszty upajać.

Po obejrzeniu zaledwie dwóch pierwszych odcinków mogę już powiedzieć, że to jeden z najciekawszych, najbardziej oryginalnych i odważnych seriali, jakie wyprodukowano w ostatnich latach. A uwzględniając fakt, że zrealizował go znany reżyser z mocno katolickiego kraju dla amerykańskiego producenta, wymyka się on wszystkim schematom. Najlepiej ocenił go chyba odtwórca głównej roli Jude Law, który w wywiadzie dla Radio Times powiedział: „Jestem pewien, że ktoś gdzieś będzie urażony, ale taka właśnie jest ta historia. Wywoła niejedną szczerą dyskusję… jestem na to gotowy”

Serial można już oglądać w stacji HBO w każdy piątek o godzinie 20:10 i 21:10. Serdecznie polecam!

Grafika:

• filmweb.pl/
• newsweek.pl/