Najlepszy prezent   

Spojrzałem znudzonym wzrokiem za okno. Był grudzień i ani śladu śniegu.

Widziałem ludzi, którzy wiecznie się gdzieś spieszą. Wydaje im się, że mogą prześcignąć czas, mając te zabawne lustereczka, w których mogą go kontrolować? Jaki ten czas jest narcystyczny? Każdy mu się przygląda. Ciekawe ile razy dziennie patrzą mu w oczy ?

Z głębi mieszkania usłyszałem głos mamy.

- Adam, na stole leży kartka z zakupami. Tylko nie zapomnij i pośpiesz się. Po drodze odwiedź babcię i zobacz czy czegoś nie potrzebuje.

Ociągając się wstałem. Wziąłem kartkę i po chwili kroczyłem już w tłumie przechodniów, których największym problemem tego dnia było kupienie mikołajkowych prezentów, nie gorszych oczywiście od tych, które kupili ich znajomi.

Czy ważne jest to, kto ma lepszy i droższy prezent? Czy drobny, symboliczny gest całkowicie zatracił już swoje znaczenie?

Wstąpiłem do hipermarketu pełnego złudnie spełniających się marzeń. Obok mnie przebiegł z krzykiem mały chłopiec.

- Tato, ja tego nie chcę. Chcę tamten samolot.
- Zobacz, ten jest tylko troszkę mniejszy, ale jaki kolorowy - starał się uspokoić go ojciec.
- Nieprawda ! Kup mi tamten!
- Synku, nie stać nas na taki wydatek.- powiedział ojciec przyciszonym głosem.
- Zawsze tak mówisz ! A tata Roberta kupił mu właśnie taki.

Zmieszany ojciec spuścił wzrok. Patrząc na nich, nie dostrzegłem osoby, która szybkim krokiem zmierzała w moją stronę.

Ocknąwszy się, zobaczyłem porozrzucane zakupy i napotkałem czyjś zatroskany wzrok. Mężczyzna ów pomógł mi wstać i zapytał czy dobrze się czuję. Kiwnąłem głową. Miał zamiar odejść, ale coś go powstrzymało. Nie wiem czy wiedział o czym pomyślałem, a może zdradził to mój wyraz twarzy. Spytał mnie jednak po chwili:

- Ty również nie lubisz tego całego zamieszania ?

Nie wiem dlaczego, ale opowiedziałem mu o moich wątpliwościach. On wysłuchał mnie, a później powiedział tak:

- Wielu ludzi dąży do doskonałości. Chcą być najlepsi. Z prezentami jest podobnie. W miarę potrzeb, oczekiwania rosną. Nie wolno jednak zapominać o najważniejszym. Obdarowywanie drugiej osoby ma sprawiać radość. Nie tylko jej, ale i tobie. To nie może być problem ani kolejny obowiązek nałożony na ciebie.

- Ale przecież dla wielu, mikołajki to niepotrzebny wydatek. Strata pieniędzy.
- Pieniądze... - zamyślił się - one są tylko dopełnieniem. Podarunek, to coś więcej. To zaangażowanie, którego kupić nie można.

Mój rozmówca odszedł, a ja ruszyłem do babci. Była dość zmieszana, kiedy otwierała mi drzwi. Mówiła, że niepotrzebnie przyszedłem, że ona świetnie sobie radzi. Wchodząc do pokoju zobaczyłem na stole szalik z grubej wełny, przeplatany brązowo czarną włóczką. Babcia spojrzała na mnie i chyba postanowiła nie kryć się dłużej ze swoją tajemnicą.

- Adasiu, to mój prezent mikołajkowy dla ciebie. Wiem, że nie jest to może prezent, na który czekałeś, ale...

W tym momencie przypomniała mi się moja rozmowa z nieznajomym w sklepie.

Zobaczyłem moją babcię, jak siedzi w swoim ulubionym czerwonym fotelu przy małej lampce i przez wiele długich wieczorów robi dla mnie ten szalik, martwiąc się zarazem czy nie będę zawiedziony takim prezentem. Przytuliłem ją mocno. Zdołałem wykrztusić tylko, że to najlepszy prezent, jaki kiedykolwiek dostałem.