Nie zabieraj czegoś, co innym jest potrzebne   

"Należy zaszczepić w sercach ludzi, zwłaszcza młodych, szczere i głębokie przekonanie, że świat potrzebuje braterskiej miłości, której wyrazem może być decyzja o darowaniu narządów".

Jan Paweł II

Skromna, pomarańczowa bransoletka. Niby nic szczególnego, bo przecież taka kolorowa biżuteria jest obecnie bardzo modna. Do noszenia jej nie skłaniają jednak młodych ludzi najnowsze trendy mody lecz coś znacznie ważniejszego. Na tym niepozornym bądź co bądź przedmiocie dostrzec można bowiem jeszcze taki napis: „Nie zabieraj swych narządów do nieba, tam wiedzą, że potrzebne są one na ziemi”.

Kwestia transplantacji organów w dalszym ciągu wzbudza liczne kontrowersje. Młodzi ludzie, którzy decydują się na podpisanie tzw. Oświadczenia Woli, traktowani są często tak, jak gdyby w chwili podpisania tego dokumentu wyrazili gotowość na własną śmierć. Czy tak jest jednak naprawdę? Chyba nie, bo są to przecież normalni, młodzi ludzie, którzy chcą żyć, a od innych różnią się tylko tym, że chcą nieść pomoc, nawet po swojej śmierci.

Z samym faktem podpisania wspomnianego Oświadczenia Woli wiążą się też pewne mity, o których warto tu też wspomnieć. Podpisanie tego oświadczenia nie jest równoznaczne z wydaniem na siebie wyroku śmierci. Jeśli ulegniemy poważnemu wypadkowi, ratowanie naszego zdrowia i życia zawsze będzie dla służby zdrowia priorytetem, bez względu na to czy podpisaliśmy wspomniany dokument czy też nie. Dopiero po ewentualnej naszej śmierci rozważana może być kwestia pobrania naszych narządów. Nie zapominajmy przy tym, że podpisany przez nas dokument, to jeszcze nie wszystko. Znacznie ważniejsza od niego jest bowiem decyzja naszej najbliższej rodziny. Szpital zobowiązany jest poinformować rodzinę zmarłego o sytuacji (nawet jeśli pacjent jest pełnoletni) i dopiero wówczas może poprosić ją o wyrażenie zgody na pobranie narządów od zmarłego pacjenta. Tak więc to od decyzji naszych najbliższych będzie zależało to czy nasze organy zostaną pobrane czy też nie. Często słyszymy, że najbliższa rodzina nie zezwala na „okaleczenie” swoich bliskich zmarłych i w takiej sytuacji nikt nie ma prawa pobierać od nich narządów. Z czego wynikają te decyzje? Trudno powiedzieć. Może z niskiej świadomości społeczeństwa, może z braku głębszych zasad wyznawanej wiary, a może w końcu z olbrzymiego kultu zmarłych. Warto też pamiętać, że rodzina zmarłego nie otrzymuje żadnej rekompensaty z racji wyrażenia zgody na pobranie narządów, nawet jeśli zmarły świadomie podpisał za życia wspomnianą powyżej deklarację.

Wielki gest? Niewątpliwie. Podziwiam ludzi, którzy wyrazili zgodę się na pobór swoich narządów. Dlaczego jednak tak wielu ludzi nie decyduje się na podpisanie tego oświadczenia? Czego się obawiają? Chyba tylko tego, że ich organy mogą zostać niewłaściwie wykorzystane.

W naszym kraju popularność podpisywania Oświadczeń Woli spadła w ostatnim roku bardzo gwałtownie. Przyczyniła się do tego bez wątpienia afera „łowców skór”, o której nie tak dawno informowały wszystkie centralne media. Wówczas to większość społeczeństwa uświadomiła sobie, że nasze organy mogą być także cennym „towarem”, na którym można nieźle zarobić. Dobrze się jednak stało, że to dramatyczne doświadczenie nie zniechęciło młodych ludzi do niesienia pomocy innym.

Grafika:

http://www.blogi.szkolazklasa.pl/privefiles/blog-3414/DSCN8654.JPG