Różne oblicza patriotyzmu
Z okazji Święta Niepodległości chciałbym dziś poruszyć temat patriotyzmu. Oczywiście zdaję sobie sprawę z tego, że jest to indywidualna sprawa każdego obywatela i w zasadzie nie mam prawa się w te kwestie mieszać, ale temat wydaje mi się na tyle ważny, że chciałbym spojrzeć na niego z nieco innej strony.
Już na wstępie chciałbym zadeklarować, że nie zamierzam się tutaj opowiadać po stronie jakiejkolwiek partii politycznej. Chciałbym natomiast zwrócić waszą uwagę na działania przedstawicieli naszej sceny politycznej. Popatrzmy choćby na tegoroczne wybory prezydenckie czy parlamentarne. Zarzucono kraj ulotkami i billboardami, a wszystkie te materiały opracowano i wykonano według jednego wzoru. Najważniejszym elementem było tam logo partii oraz wizerunek i nazwisko kandydata. Kolorystyka musiała być oczywiście zgodna z barwami danego ugrupowania, co sprawiało, że przynależność partyjna wydawała się być znacznie ważniejsza od osoby samego kandydata. A przecież dobry polityk powinien mieć osobowość oraz umiejętności (przynajmniej według definicji), by działać na rzecz wszystkich obywateli swojego kraju, a nie tylko tych, którzy go popierają. Może się mylę, ale już w trakcie tych kampanii odnosiłem wrażenie, że pierwszoplanową sprawą jest dla naszych polityków zdobycie władzy dla swojej partii i korzystne ulokowanie siebie w systemie, a dobro państwa i reszty obywateli stało się jakby sprawą drugorzędną. Czy to ma coś wspólnego z patriotyzmem?
A może jest to jakiś ogólnoświatowy trend? Chyba jednak nie. Podam wam przykład, który również dotyczy wyborów prezydenckich, ale w innym kraju. Moim zdaniem wyglądało to tam godniej. Zamiast tysięcy ulotek i reklam z wizerunkami kandydatów, ustawiono jedynie billboardy i to nie ze zdjęciami kandydatów oraz jakimś mniej lub bardziej chwytliwym choć niekiedy idiotycznym hasłem, ale takich, które zachęcały jedynie do wzięcia udziału w tych wyborach. Motywem przewodnim na billboardach była za to flaga tegoż kraju, wspierana przez inne narodowe symbole, a na ulicach pojawiły się dodatkowo ogłoszenia, na których widniało godło kraju i podana była data wyborów. Zapytacie, gdzie tak było? Nie w Stanach Zjednoczonych i nie w Wielkiej Brytanii, ale na Białorusi!
Kolejny przykład zaczerpnąłem z Rosji. Chyba wszyscy wiemy, jak wyglądają w tym kraju uroczyste obchody różnych świąt narodowych, w których zawsze uczestniczą Prezydent i Premier Federacji Rosyjskiej oraz wszyscy najważniejsi ludzie w tym państwie. W oczy rzuca się tam ogromny szacunek dla narodowej tradycji, hymnu i wszystkich symboli państwowych. Uroczystości w tym kraju mają od dziesięcioleci podobny charakter. Myślę, że dostojeństwo to odpowiednie słowo, które właściwie oddaje to, o czym piszę. Istnieją różne opinie na temat obecnego prezydenta Federacji Rosyjskiej i różne oceny prowadzonej przez niego polityki. Jedni popierają go, uważając za najwybitniejszego współczesnego przywódcę i ojca narodu (szacunek oraz poparcie dla niego i jego działań widoczne są szczególnie przy okazji wspomnianych powyżej świąt narodowych), inni zaś obawiają się go, a dokładniej mówiąc zamieszania i zagrożenia, jakie niesie z sobą w skali globalnej jego polityka. Ale chyba wszyscy komentatorzy są zgodni co do tego, że jest on bardzo sprawnym politykiem i prawdziwym obrońcą swojego narodu. A tak przy okazji, czy słyszeliście, aby on kiedykolwiek wspominał w jakiejś wypowiedzi o swojej przynależności partyjnej?
Okazuje się, że my, Polacy, jesteśmy jednak inni. My lubimy igrzyska, głosując często nie na partie, które przekonały nas swoim programem, ale raczej przeciwko tym, którym nie ufamy albo się ich obawiamy. A polityków w naszym kraju chyba bardziej interesuje los ich ugrupowania i rywalizacja z innymi partiami, niż dbanie o godny wizerunek państwa i dobrobyt jego obywateli. A może się jednak mylę?
Źródło:Grafika:
Komentarze [0]
Jeszcze nikt nie skomentował. Chcesz być pierwszy?
