Ostatni czystej krwi wilkołak

Dodano 2011-04-13, w dziale recenzje - archiwum

Powróciła moda na czytanie historii o niezwykłych mocach i ludziach nimi obdarzonych. Młodzież zaczytuje się dziś opowieściami o Harrym Potterze oraz przeróżnych wilkołakach bądź wampirach. Dlaczego? Trudno powiedzieć, ale myślę, że wynika to z odwiecznej tęsknoty młodych ludzi za czymś niezwykłym, nieznanym i z chęci odkrywania nowych, tajemniczych światów w połączeniu z próbą zmiany tego, w którym przyszło nam żyć. Ostatnio pozwoliłam sobie na lekturę książki o takiej właśnie tematyce. Nie była to jednak znana wszystkim saga Stephenie Meyer „Zmierzch” ani zyskujące na popularności „Pamiętniki wampirów”. Seria książek, do której chciałabym się odnieść, nosi tytuł „Wilkołak”, a jej autorem jest Steve Feasey.

Część pierwsza tej sagi zatytułowana „Dlaczego ja?”przedstawia historię nastolatka Trey’a Laporte, który mieszka w domu dziecka. Chłopak budzi się pewnego dnia, widząc dookoła siebie okropny bałagan. Mało tego. Nie pamięta również, co stało się poprzedniego dnia i skąd wziął się ten rozgardiasz. Tego samego dnia dostaje wiadomość, że poszukuje go pewien człowiek, podający się za jego wuja, o którym chłopiec nigdy wcześniej nie słyszał. Ów tajemniczy nieznajomy, Lucien Charron, pojawia się w końcu w sierocińcu i oznajmia chłopcu, że ten posiada niezwykłe moce i że tylko on może uratować świat przed mrocznymi siłami Otchłani, których istnienia chłopiec nawet nie podejrzewał. Namawia go również do ucieczki. Trey mimo licznych wątpliwości odjeżdża jednak z nieznajomym, a jego życie zmienia się od tej chwili diametralnie. W części pierwszej Trey Laporte poznaje moce jakimi został obdarzony i uczy się żyć z nimi na nowo. W części drugiej, zatytułowanej „Czarny księżyc”, chłopiec poznaje swoich przeciwników – potężne demony oraz największego swojego wroga, brata Luciena – Kalibana. Jest to wampir, który zabił rodziców Treya, a teraz chce zabić i jego. Tak więc dopiero w kolejnych częściach sagi poznajemy chłopca bliżej i dowiadujemy się naprawdę sporo o jego pochodzeniu (jest ostatnim wilkołakiem czystej krwi) i możliwościach.

Historia nastolatka - wilkołaka bywa czasami zabawna, a niekiedy wzrusza do łez. Książka napisana jest w sposób specyficzny, z akcentem położonym na akcję. Doskonale wykreowane postacie zapraszają nas do swojego świata, świata magii, niezwykłych mocy – świata dobra i zła. Bardzo dobrze zbudowana jest także postać głównego bohatera, który generalnie kieruje się rozsądkiem, a jego sposób myślenia jest typowy dla wielu zwyczajnych nastolatków. Dzięki częściowej rezygnacji z opisów i nadmiernego psychologizowania, czyta się tę książkę bardzo szybko. Pewnym minusem jest jednak to, że autor rezygnuje z tego, co w tego typu opowieściach jest chyba najciekawsze, a co sugeruje druga część tytułu. Okazuje się więc, że Trey nie ma żadnych rozterek. Nieuniknione są w wypadku takich historii również porównania z innymi, podobnymi bohaterami, choćby i z samym Harrym Potterem. Niektórym czytelnikom, to ustawiczne porównywanie bohaterów, może odebrać nieco przyjemność samego czytania. Nie jest to zapewne literatura ambitna, ale przecież każdy z nas potrzebuje czasem przeczytać coś lżejszego, co pozwoliłoby mu oderwać się od realnego świata.

W styczniu 2011 roku miała miejsce premiera trzeciej, chyba ostatniej już części sagi „Wilkołak”, zatytułowanej „Krwiożercza bestia”. Nie zdołałam jej jeszcze przeczytać, ale na pewno to zrobię. Z recenzji tej części sagi wynika jednak, że część ta jest jeszcze bardziej mroczna i tajemnicza niż poprzednie. Zachęcam więc do lektury, pobudzania swojej wyobraźni i zabawy w ratowanie świata przed złymi mocami.

Grafika: