Panie redaktorze - ja wolę oglądać firanki!   

Niektórzy mówią, honor to nie szmata. Mam w związku z tym do Was, drodzy czytelnicy, pytanie: czy dziennikarz jest dziś tylko bezdusznym sprzedawcą newsów, czy też jest może jeszcze człowiekiem? Tę kwestię chciałabym rozważyć na podstawie zachowania reporterów, którzy obecni byli w trakcie nagrywania oświadczenia prokuratora Mikołaja Przybyła. Pamiętacie nagranie z kamery pozostawionej w pokoju, w którym pułkownik Przybył wygłosił oświadczenie dla mediów?

Niewtajemniczonym pozwolę sobie przybliżyć nieco temat. Na nagraniu widzimy jak podczas przerwy prokurator Przybył odchodzi na bok, poza obiektyw kamery, słyszymy dźwięk przeładowywanej broni i huk wystrzału. Po chwili okazuje się, że była to próba samobójstwa. Jednak to nie ten fakt sprowokował mnie do głębszej refleksji. Ja chciałbym zastanowić się nad postawą obecnych tam dziennikarzy, a w zasadzie nad ich zachowaniem w obliczu ludzkiej tragedii. Otóż ludzie ci wbiegli do pokoju tuż po wystrzale, a swoim zainteresowaniem obdarzyli nie tyle osobę leżącego na podłodze, rannego żołnierza, co fakt dokonania przez niego próby samobójczej. Moim zdaniem ich absolutnie pierwszym odruchem winna być decyzja udzielenia poszkodowanemu pierwszej pomocy. A co zobaczyliśmy? Uchwycenie w dłonie kamer i podjęcie próby nagrania całego tego wydarzenia! Udało się! Film powstał, a stacja TVN emitowała go już po chwili we wszystkich swoich serwisach informacyjnych. Niebawem film ten znalazł się także na licznych stronach internetowych. Teraz, o dziwo, obserwujemy niezrozumiałe dla mnie zjawisko usuwania go z tych portali. O co chodzi, czyżby szefom stacji powróciły ludzkie odruchy, a może zaczęła na nowo działać cenzura w naszym wolnym kraju?

Niesamowity materiał, nagranie na wagę złota, może nawet awans? No tak, dziś nie liczy się człowieka i jego zdanie w trudnych nieraz kwestiach. Liczy się to, kto uchwyci i opublikuje najbardziej kontrowersyjny, dramatyczny i wzbudzający powszechne zainteresowanie ludzi – hien materiał. Właściwie określenie to pasuje do jednych (dziennikarzy) i do drugich (widzów). Ci pierwsi żerują na ludzkich tragediach i nieszczęściach, a ci drudzy karmią się tą papką na śniadanie, obiad, kolację i może jeszcze na podwieczorek. A jeśli taki redaktor zechciałby powiedzieć w nagranym materiale coś od siebie, co byłoby sprzeczne z linią stacji, to adieu! – znajdzie się przecież ktoś inny. Tylu ludzi poszukuje dziś pracy… Oczywiście, trochę generalizuję, ale czy Waszym zdaniem nie mam racji?

Wróćmy jednak do nagrania. Weźmy teraz pod lupę zachowanie dziennikarzy. Na podłodze, w kałuży krwi leży ranny człowiek, a oni zamiast temu człowiekowi pomóc, wezwać karetkę, chwytają za kamery i telefony komórkowe, aby nagrać to zdarzenie i wysłać błyskawiczną informację do swoich stacji, a wszystko po to, aby wygrać wyścig szczurów i zdobyć pole position na rynku newsów. Moim zdaniem taka postawa jest niewątpliwie sprzeczna nie tylko z godnością człowieka ale i chyba z prawem. Czy nie ma przypadkiem obowiązku natychmiastowego udzielenia pierwszej pomocy poszkodowanemu? Czy zaniechanie w takiej sytuacji nie powinno być karane? Otóż jest! A co mówią o tym sami zainteresowani: „ - Natychmiast wszyscy wyciągnęliśmy telefony, dzwoniliśmy na pogotowie, chcieliśmy udzielić pierwszej pomocy, ale nas wyproszono” – relacjonowała z miejsca zdarzenia dziennikarka TVN Agnieszka Bylica. Dziwi mnie trochę to oświadczenie pani Agnieszki, bo zarejestrowany przez jej stację materiał pokazywał coś zgoła innego. Mam dziwne wrażenie, że ludzie ci, w obronie własnej nadwyrężonej, co by nie powiedzieć, reputacji, próbują teraz zmanipulować opinię publiczną.

Publicystą powinien być przede wszystkim człowiek, który obserwuje, komentuje i uwiecznia to, co dla innych ludzi jest ważne. To winien być ktoś empatyczny, ktoś, kto w sposób szczególny, wyczulony jest na dramat ludzki, potrafi go obiektywnie opisać i subiektywnie ocenić. Wspomniani powyżej ludzie na pewno obiektywnie przedstawili fakt nieudanej na szczęście próby odebrania sobie życia, ale wyłączyli w międzyczasie swoją wrażliwość. Ich zainteresowanie skierowane było bardziej na sprzęt niż na człowieka w potrzebie. Pocieszać się można tylko myślą, że jednak nie zachowali się tak wszyscy, bo znaleźli się wśród nich i tacy, którzy rzucili wszystko i podjęli próbę udzielenia pułkownikowi pomocy. Znamienne wydaje się być zdanie wypowiedziane na sali pod koniec nagrania, w którym ktoś stanowczym tonem prosi, aby zaprzestano rejestracji. A więc nie wszyscy dziennikarze wyzbyli się już normalnych ludzkich odruchów. Są jednak nadal i tacy, którzy mają hierarchię wartości i wiedzą, co jest ważniejsze. A co z tymi pierwszymi. Ci pewnie są dziś zadowoleni, bo przecież ich materiał poszedł w najlepszym czasie emisyjnym, a oni sami wypromowali się i zgarnęli niezłą kasę.

Reporterzy, którzy wykazali się zaiste tak stoicką postawą zasłużyli bez wątpienia na nominację do nagrody „Hieny roku”, przyznawanej rokrocznie przez Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich. Ten tytuł należałoby nadać również redaktorowi naczelnemu Super – Expresu, który popisał się nie lada kreatywnością, publikując w swojej gazecie zdjęcie przedstawiające pułkownika Przybyłę leżącego w kałuży krwi. Swoją decyzję pan Sławomir Jastrzębski wyjaśnił tak: „Albo będziemy pokazywać ludziom życie, albo firanki”. Czy wobec tego ukazywanie prawdziwego życie według redaktora naczelnego SE jest tożsame z publikacją zdjęć zdesperowanego mężczyzny po nieudanej próbie samobójczej? Czytałam, że stawał on już przed nie mniej osobliwymi dylematami i zastanawiał się czy pokazać zdjęcie Dody w majtkach, czy też bez? Istnieje jednak całkiem spora różnica między publikacją niesmacznych zdjęć pseudo gwiazdy i zdjęć przedstawiających tak brutalne sceny. Widocznie wspomniany dziennikarz nie radzi sobie jednak z podejmowaniem trudnych decyzji. Może powinien to być dla niego jakiś sygnał, gdyż ja osobiście znam naprawdę wielu ludzi, którzy wolą oglądać wspomniane przez niego firanki.

Grafika:

• http://static.polskieradio.pl...
• http://www.andrzejrysuje.pl...
• http://top1-1.com/wp-content...