Pożegnanie   

Są rzeczy, których nie można opisać słowami. Dlatego już na wstępie chciałabym zaznaczyć, że to, co zaraz przeczytacie, jest tylko nieudolną próbą tego, co chciałam Wam przekazać.

Życie… Kolejna sekunda przepada bezpowrotnie. Stracony czas. Co byś zrobił, gdybyś wiedział, że to twoja ostatnia minuta? Płyniesz, lawirujesz pomiędzy kolejnymi ułamkami dni. Przebiegasz i omijasz tyle niespełnionych chwil. Nie zauważasz tego, co najpiękniejsze. Nie potrafisz tego docenić. Nie obwiniam cię, przecież nikt z nas tego nie zauważa. Póki to nie zniknie...

–Zawsze się śmiejesz. Nigdy nie widziałam cię smutnego. Czy to tylko maska, czy ty naprawdę potrafisz znaleźć w każdym momencie coś pięknego? Ach! Chcę, żebyś mnie tego nauczył. W sumie to nie tylko mnie. Chcę, żebyś nauczył tego każdego, bo ludzie nie potrafią cieszyć się tym, co mają. Monotonia - tak większość z nas to określa.

–Monotonia? - zaśmiejesz się. Codziennie dzieje się coś nowego. Żaden dzień nie jest taki sam. Żaden promień słońca nie dotyka nas tak samo. Każdy uśmiech cieszy nas inaczej. Każda chwila powinna być godna zapamiętania, tak wiele się dzieje. Co dzień do życia budzą się nowe marzenia, pragnienia, miłości. Co dzień kochamy, tęsknimy, cieszymy się coraz mocniej. Jak możesz tego nie zauważyć?! Jak rzeczy tak ważne jak wiatr, noc czy słowo mogą tak mało dla ciebie znaczyć! Czy nie widzisz tego co ja?

–Przykro mi.

–Spójrz.

–Rozglądam się, ale nic się nie zmienia, to dalej to samo.

Nie, coś się zmieniło.... zniknąłeś. Nie rozumiem. Dlaczego odszedłeś? Tęsknię. Tęsknię za chwilami, które spędziłam z tobą, za twoim uśmiechem, pozytywnym nastawieniem. Nigdy nie potrafiłam cieszyć się, jak ty. Teraz żałuję, dostrzegam to, co ty widziałeś zawsze. Widzę, jakie życie potrafi być piękne. Twoje odejście miało być lekcją? Jakże brutalną. Czy nie mogło stać się to delikatniej? Czy jedynym sposobem na to było roztrzaskanie mojego serca na drobne części tak, bym składając je uzupełniała je o skrawki, których wcześniej nie miało? To boli. Ten ból odzwierciedla to, jak bardzo mi na tobie zależało i zdając sobie z tego sprawę, z przyjemnością cierpię. Masochistka? Nie, to przypomina mi o tobie, o tych niezapomnianych chwilach, o tym wspaniałym czasie. Zawsze zostaniesz w mojej pamięci i nie tylko w mojej. Zostaniesz w pamięci tych wszystkich, którzy cię kochali i tych, którym pokazałeś, jak wspaniałe potrafi być życie.