Przecież wszystko jest w porządku...   

„Uzależnienia, med. stan psychicznej i fizycznej zależności od jakiegoś psychoaktywnego środka chemicznego, przejawiający się przymusem jego przyjmowania w oczekiwaniu na efekty działania tego środka lub dla uniknięcia objawów abstynencyjnych; np. uzależnienia: lekowe, toksykomanie, lekomanie, narkomanie, nikotynizm; niekiedy za uzależnienia uznaje się wszystkie nawykowe zachowania z zatraceniem indywidualnej niezależności (np. uzależnienie od mody, telewizji, komputera).” *

Dlaczego wybrałam tym razem taki właśnie temat? W dużej mierze przez przypadek. Otóż obejrzałam ostatnio w telewizji niezwykle interesujący program o dziwnych uzależnieniach i to mnie zainspirowało. Przyznam szczerze, że nie jest mi to temat zbyt bliski, gdyż do tej pory nie miałam raczej do czynienia z żadnym uzależnieniem, ale świat niezwykłych uzależnień, który przedstawiono w tym programie, bardzo mnie zaintrygował. Co rozumiem przez dziwne uzależnienie? Dajmy na to uzależnienie od jedzenia papieru toaletowego. Okazuje się, że nawet nie zdajemy sobie sprawy z tego, jak wielu otaczających nas ludzi, którzy postrzegani są powszechnie jako osoby „normalne”, ma właśnie takie niezwykłe i kontrowersyjne przyzwyczajenia. Czy jesteś pewien, drogi czytelniku, że twój najlepszy kolega nie wciąga czasem nałogowo płyt gipsowych albo czy twoje najlepsza koleżanka nie chodzi po domu w pampersach? Wiem, że to może wydawać się śmieszne, ale chyba tylko na pierwszy rzut oka. Mnie zmusiło do zastanowienia się nad przyczynami tego zjawiska. Zaczęłam zastanawiać się, co mogło mieć wpływ na pojawienie się u konkretnej osoby takiego właśnie uzależnienia?

Oglądając ten program byłam przerażona. Dosłownie. Nie miałam pojęcia, że ludzie mogą mieć ze sobą aż takie problemy! Rzecz dzieje się w USA. Młody, dwudziestoletni chłopak, aby odreagować stres, wyciąga z odpływów włosy. Na początku pomyślałam sobie – to jakieś chore. I taka jest prawda. Uzależnienie to naprawdę poważna choroba, z którą nikt sobie sam nie poradzi.

W dzisiejszych czasach bardzo powszechne jest uzależnienie od internetu. Znam ludzi, którzy nie potrafią żyć bez komputera. „Facebook, Onet, Gmail – no po prostu muszę!” - skąd ja to znam. Często sama się na tym łapię. Każdy z nas szuka sposobu na oderwanie się od rzeczywistości, na zrelaksowanie się. Dla mnie najlepszym sposobem na to jest jednak muzyka. Banalne, ale jakże twórcze. Siadam, słucham, wspominam, rozmyślam. Wolę odpłynąć się przy dobrym muzycznym kawałku niż przy kolejnym kieliszku wódki. Nie oszukujmy się, życie jest życiem. Ja wybieram słowa i muzykę, a ktoś inny papierosa.

Nie życzę sobie ani nikomu z Was, aby dotknęło nas cierpienie uzależnienia. Czytając przeżycia bohaterki „Pamiętnika narkomanki”, czułam ten ból psychiczny i fizyczny, jaki był udziałem głównej bohaterki. Czytałam i śniłam. Miałam marzenia senne o tym, że biorę, że ćpam, że umieram. Byłam w szoku, że książka może aż tak mocno oddziaływać na psychikę.

Nie piszę tego tekstu po to, żeby komukolwiek coś wypominać. Nie zamierzam też oceniać ludzi uzależnionych, bo wiem, że to nie spadło na nikogo z Księżyca. Każda historia ma swój początek i tylko zainteresowany może dopisać jej zakończenie.

Grafika:

• http://nawalona-truskawkami.pinger.pl....