Sadzić, palić, nie trywializować!   

Niezwykłą popularność muzyki reggae zaobserwowałem, gdy uczęszczałem jeszcze do gimnazjum. Stało się to prawdopodobnie (o ile dobrze pamiętam) tuż po występie Kamila Bednarka w programie Mam Talent. I tak jak Slasha można skojarzyć z dużymi, czarnymi okularami i papierosem w ustach, 50-centa z czapką, albo innym nakryciem głowy, tak sporą część wykonawców tego gatunku muzyki można skojarzyć z marihuaną…

Na początek trochę faktów – marihuana, czyli odpowiednio spreparowane kwiaty oraz liście konopii indyjskiej (tak, panie Prezesie…), które według polskiego prawa uznawane są za narkotyk. Palenie marihuany jest dla Ruchu Rastafari obrzędem o znaczeniu duchowym. Pozwala według znawców tematu otworzyć umysł i zbliżyć się do Jah. Czy tak jest w rzeczywistości?

Młodzi ludzie nawołują ostatnio do legalizacji marihuany. Organizują Marsze Wyzwolenia Konopi, w których uczestniczą głównie gimnazjaliści. Owszem, wolności słowa nie powinienem i nie odmawiam nikomu, brońcie mnie od tego wszystkie siły tego świata, aczkolwiek, po co to wszystko? Każdy dojrzały człowiek, kiedy chce sobie zapalić skręta, to znajdzie źródło, dowie się ile taki skręt kosztuje i albo go kupi, albo zasadzi własną roślinkę i będzie mógł przygotować sobie jointa, kiedy mu się tylko zachce. Taki człowiek nie chodzi na te wszystkie marsze, nie udostępnia setek obrazków z liściem cannabisa na swojej facebook’owej tablicy, ani nie rzuca się z pianą na ustach na wszystkich, którzy są przeciwni zalegalizowaniu tej substancji, uważając ją za narkotyk. Hasło „Sadzić, palić, zalegalizować!”, które pojawiło się w utworze zespołu Bas Tajpan, zmieniło się teraz nie do poznania. Do młodzieży, która je dziś głosi, pasuje znacznie bardziej: „Chwalić, żalić i trywializować”.

Z niektórymi poglądami grup propagujących zalegalizowanie marihuany jednak się zgodzę. Według mnie całkowicie nieadekwatna jest dziś wysokość kar przewidziana w kodeksie karnym dla osób, które zostaną złapane ze skrętem w dłoni. Warto tu dla porównania przytoczyć fakt, że za pobicie kobiety w ciąży kara jest są o wiele niższa, ale to raczej już temat na inny artykuł, który być może pojawi się za miesiąc. Jeżeli zaś interesuje was mój prywatny stosunek do legalizacji cannabisa, to mogę napisać tylko tyle. Owa legalizacja nie wywoła u mnie ani przeogromnej radości, ani gniewu. Wiem bowiem jedno. Skoro człowiek chce palić, to palił będzie i nie powstrzyma go przed tym żadne prawo, czy też zasady. A to dlatego, że stworzył je i zapisał nie kto inny, lecz inny człowiek.

Grafika:

• http://bi.gazeta.pl/im/3/9520/z9520113X.jpg