Samotna   

Panorama

Wokół fioletowa panorama. Chmury, ale
i słońce jasno świeci nad głowami. Pięknie.
Nawet, jeśli z tych chmur spadnie deszcz.

I tak jest pięknie i nic tego nie zmieni.
Wiaterek powiewa delikatnie z zachodu,
każde źdźbło trawy mieni się i zieleni jak może.
Słychać też delikatną muzykę ze wschodu.

Ktoś siedzi skulony w rogu panoramy.
Widać, że płacze, skomle i zawodzi,
a łzami obmywa zadane przez kogoś rany,
zastanawiając się, kiedy i co źle zrobiła.

Ty jej jednak nie widzisz,
bo napawasz się cudowną chwilą.

Kwiat lotosu

Niczym ten kwiat najpiękniejszy,
który więdnie bez opieki pozostawiony,
tak i ja wystawiona, aby mój smutek największy
mnie trawił, wcześniej przez wiele czynników stłumiony,
teraz jednak na świat ujawniony z mocą ogromną.
Samotność mnie prześladuje, ciebie tu już nie ma.
Niech wszyscy, którzy mnie znają wspomną to,
w jakich słowach o tobie mówiłam, zanim ta ziemia
mi ciebie zabrała. Oh, nie, nie ta zimna czarna,
ale też wielka, okrągła, niebieska i zielona,
Nie kilometry, osoba żadna.

Ty sama, oh, niech skonam,
Ty, albo ja, bo już nie pamiętam,
Jednak wciąż wspominam twoje żałosne słowa.

Samotna

Mała wioska, ciemno i ponuro,
A po środku dziewczyna, sama, samiutka,
Dookoła jest szaro i buro,
A ona siedzi i płacze, malutka.

Nikt na jej samotność nie zważa,
Nie widzi smutku i bólu wielkiego,
Rzewnych łez nie zauważa,
Nie widzi, że straciła coś cennego.

Bo jeśli z zewnątrz nie ma na co narzekać,
Niczym Achilles, niczego jej nie brakuje
To po co pocieszać, lepiej unikać,
Bo przecież nikogo nie obchodzi, co czuje.

Jednak jak ten półbóg, ma słabość swoją,
Która została wykorzystana
I teraz tylko płacz oraz łzy jej smutek koją,
Bo tak naprawdę już zawsze będzie sama.

Bukiet

Maki, róże, słoneczniki, tulipany,
Cały rok jest zmarnowany,
Narcyzy, bzy, akacje i fiołki,
Moje wnętrzności robią fikołki.

Frezje, chryzantemy, bratki,
Zbieram sobie kwiatki,
I śpiewam sobie,
bo tęsknię po tobie.

Grafika:

• https://cdn.pixabay.com/...