Spójrz więc na mnie…   

Spójrz więc na mnie…

Siedziałam i płakałam,
A ciebie to nie wzruszyło.
Tylko stałeś i patrzyłeś.
I chociaż próbuję zapomnieć, nie potrafię.
Brakowało mi wszystkiego.
Twego dotyku, oddechu…
To nie byłam już ja,
Odebrałeś mi moją tożsamość razem ze wszystkim,
Co mi się we mnie podobało.
Patrzyłam nie na siebie, lecz na swój cień.
I tak było długo, bo przecież
Nie odszedłeś… Prawda?

Siedziałam i płakałam,
A ciebie to nie wzruszyło.
Tylko stałeś i patrzyłeś.
I chociaż próbuję zapomnieć, nie potrafię.
Czułam twój głos, mimo iż wydaje się to niemożliwe.
Czułam to, co kiedyś mówiłeś.
I to bolało.
Twoje słowa były dla mnie rozkazem,
Chociaż nigdy nie powinno tak być.
Wiem, że to też moja wina.
Nigdy nie powinnam pozwolić.
Ale zrozum,
Byłam młoda i głupia.

Siedziałam i płakałam,
A ciebie to nie wzruszyło.
Tylko stałeś i patrzyłeś
I chociaż próbuję zapomnieć, nie potrafię.
Nie wiem czyja to wina,
Że nawet teraz się wzdragam, przypominając sobie ciebie
U swego boku,
Niczym strażnika.
Tylko przed czym mnie broniłeś?
Przed niczym.
Ty mnie pilnowałeś, żebym nie uciekła.
Tresowałeś mnie,
Żebym nawet nie próbowała.

Siedziałam i płakałam,
A ciebie to nie wzruszyło,
Tylko stałeś i patrzyłeś.
I chociaż próbuję zapomnieć, nie potrafię.
Minęło tyle czasu,
A ja wciąż tam siedzę, lecz już bez łez.
Bo chociaż patrzę na to, co było,
Widzę również przyszłość.
I mimo wszystko ona mi się podoba.
Spójrz więc na mnie ostatni raz
I zobacz mnie,
A później zazdrość innemu.

Grafika:

• https://pixabay.com/...