Samotność nauczycielką życia
„Gdzie są ludzie? - zaczął Mały Książę - czuję się trochę osamotniony w pustyni… - Wśród ludzi jest się także osamotnionym - rzekła żmija.” Na świecie żyje obecnie około 8 miliardów ludzi, a mimo to większość z nich deklaruje w psychologicznych badaniach, że żyje w poczuciu osamotnienia. Badania te dowodzą również, że osamotnienie nie dotyczy dziś już tylko osób starszych czy nieśmiałych, ale głównie młodych, dynamicznych i wydawałoby się na pozór towarzyskich. Najnowsze opracowania tego tematu przez brytyjskich naukowców przerażają. Okazuje się, że bycie singlem, oczywiście przez dłuższy czas, zwiększa ryzyko przedwczesnego zgonu aż o 50%, podczas gdy otyłość, jedna z najbardziej rozpowszechnionych dziś chorób cywilizacyjnych, zwiększa to ryzyko jedynie o jakieś 30%.
Samotność to „bolesne uczucie braku, który wywołuje tęsknotę za relacją z drugą osobą, z którą możemy dzielić nasze myśli, uczucia, plany, marzenia, czuć bliskość, czy nawet jedność.” Taką definicję podaje psychoterapeutka i psycholożka Hanna Lisowska.
Przyczyny
Jedną z najczęstszych przyczyn samotności jest obawa przed byciem z drugim człowiekiem, wynikająca bardzo często z nieudanego poprzedniego związku. Ogromny wpływ na to ma również wychowanie. Zwykle to rodzice są pierwszym przykładem relacji międzyludzkich. Rozwód czy przemoc domowa mocno wpływają na umysł młodego człowieka, dla którego ewentualny związek, w wyniku takich doświadczeń życiowych, może kojarzyć się z bólem, strachem i rozczarowaniem. Naukowcy jako jedną z przyczyn wymieniają również problem niskiej samooceny, a przecież ogólnie wiadomo, że nie można pokochać kogoś, nie kochając siebie samego. Obniżone poczucie własnej wartości lub jego brak ma ogromny wpływ na życie towarzyskie. Zatem wrodzona nieśmiałość prowadzi często do osamotnienia. Poczucie lęku przed nawiązywaniem znajomości jest normalne, jednak nie można pozwolić, aby to nas paraliżowało przed nawiązywaniem nowych relacji międzyludzkich.
Objawy
Osoby samotne nie wpuszczają nikogo do swojego życia, a szczególnie już w jego ważnych momentach. Izolują się. Mają wrażenie, że nikt je nie rozumie i na nikogo nie mogą liczyć. Charakteryzuje je również tendencja do popadania w konflikty, 
nieumiejętne przyjmowanie krytyki i brak własnego zdania. Zwykle cierpią także na bezsenność, a w ich oczach często goszczą łzy.
Skutki
Działaniami osób samotnych bardzo często kieruje strach. Chcąc jakoś zapełnić emocjonalną pustkę, poszukują partnerów na siłę. Bardzo często chwytają się relacji, które dalekie są od idealnych. Popadają w złe towarzystwo, narkotyki czy alkohol. Nierzadko popadają przy tej okazji w depresję, w wyniku której nierzadko próbują odebrać sobie życie. Psychologowie porównują skutki samotności do tych płynących ze stresu. Najnowsze badania wykazały, że ludzie osamotnieni przez dłuższy czas, mają w sobie jakiegoś utajonego wirusa opryszczki, który reaktywuje się często, wytwarzając większą ilość białek związanych z wywoływaniem stanu zapalnego. Takich wyników nie zaobserwowano u badanych będących w szczęśliwych związkach. Dowiedziono również, że osoby samotne częściej chorują na serce, cukrzycę typu B, zwyrodnienie stawów oraz chorobę Alzheimera.
Sposób na samotność
Akceptacja. Pierwszy krok do sukcesu to przyznać się przed samym sobą, że ma się problem. To jest zawsze najtrudniejsze. Psychologowie doradzają, że warto znaleźć sobie jakieś hobby. Dzięki temu zapełni się myśli i nie będzie się siedzieć bezczynnie. Dobrym pomysłem jest też zostanie wolontariuszem. To również pomoże zagospodarować czas i pozwoli uczynić świat nieco lepszym. Jeszcze jednym lekiem na samotność może być jakieś domowe zwierzątko. Badania potwierdzają, że posiadanie psa lub kota niesie w tej materii za sobą spore korzyści.
Samotność = nauczyciel. Samotność mimo, iż powszechnie ma wydźwięk negatywny, ma też i swoje pozytywne strony. Samotności daje na przykład możliwość odbycie podróży w głąb siebie, własnego umysłu, własnej podświadomości. Możemy w łatwiejszy sposób dostać się do danych, na co dzień ukrytych. Zatem to idealny nauczyciel, który pozwala nam dowiedzieć się czegoś o sobie samych. Daje nam czas na oswojenie się ze osobą i lepsze poznanie swoich uczuć, trosk, marzeń i planów. Daje nam też szansę nauczenia się, jak nie czuć się samotnym, przebywając w pojedynkę.
Michał Pasterski, psychoterapeuta, autor książki "Insight. Droga do mentalnej dojrzałości" i wielu projektów z zakresu psychospołecznej edukacji, na swoim blogu o samotności pisze tak: „Ucząc się bycia z samym sobą, stajemy się automatycznie mniej zależni od innych ludzi i przygotowujemy się na wchodzenie w relacje, w których określenie - bez Ciebie sobie nie poradzę - zastępujemy - czuję się dobrze sam ze sobą, a z Tobą czuję się jeszcze lepiej. A zatem nie jesteśmy już uzupełniającymi się połówkami tego samego jabłka, które bez siebie są niepełne i wybrakowane, ale... dwoma pięknymi i dojrzałymi jabłkami, które czują się pełne nawet, gdy nie są razem.”
Grafika:
Komentarze [0]
Jeszcze nikt nie skomentował. Chcesz być pierwszy?
