Siedem metrów pod ziemią

Dodano 2021-06-21, w dziale recenzje - archiwum

„Otwórz oczy” to tytuł książki dziennikarza i youtubera Rafała Gębury. To również motto przyświecające jego kanałowi „7 metrów pod ziemią”, który dostępny jest na portalu You Tube. Jak podaje Wikipedia, to taki polski talk-show, który powstał w 2017 roku, a od roku 2018 można go oglądać także na popularnym w Polsce serwisie internetowym vod.pl, który udostępnia bezpłatnie większość materiałów video (płatne są tylko filmy). Kanał, o którym wspomniałam, przekroczył w zeszłym roku próg miliona obserwujących, dostał też nagrodę Grand Video Awards w kategoriach „debiut roku” oraz „publicystyka i wideorozmowa”.

/pliki/zdjecia/vod 1.jpg Kanał prosty w swoich założeniach, a jednocześnie wspaniały. Rafał Gębura zamieszcza w nim swoje rozmowy z gośćmi, które prowadzone są na podziemnym parkingu, czyli tytułowe siedem metrów pod ziemią. Nie mam najmniejszych wątpliwości, że nieco mroczna atmosfera tego miejsca ma ogromny wpływ na rozmówców i przebieg samych rozmów. Odwiedzający ten kanał twierdzą nawet, zapewne nie bez racji, że klimat tego miejsca bez wątpienia sprzyja otwieraniu się jego rozmówców. Format programu jest prosty i przypomina wywiad. Dwie osoby siedzą na krzesłach naprzeciw siebie, przy czym gospodarz programu zadaje pytania, a jego gość na nie odpowiada. Mimo tego pozornie prostego formatu, program jest interesujący, gdyż rozmówcy, których dobór z pewnością nie jest przypadkowy, opowiadają zazwyczaj nie tylko porywające, ale równie często dramatyczne życiowe historie. Naprawdę słucha się tego z niemałym zaciekawieniem. Tematyka bywa bardzo zróżnicowana i co ważne, można także odnieść wrażenie, że dla prowadzącego nie ma tematów tabu. On chce po prostu pokazać swoim widzom przeróżnych ludzi i ich problemy, z którymi część z nich może się niekiedy utożsamić.

Ja odwiedzam ten kanał od pewnego czasu regularnie. Spośród materiałów, które najgłębiej zapadły mi w pamięć, wymieniłabym bez wątpienia przejmującą do szpiku kości rozmowę Rafała z kobietą, której dziecko popełniło samobójstwo (właśnie ten wywiad skłonił mnie do napisania artykułu o depresji). Kobieta opowiadała mu nie tylko o problemach swego dziecka (odniosłam wrażenie, że było ono trochę inne), których początkowo nie zauważyła bądź też je bagatelizowała, podobnie zresztą jak i wielu innych ludzi, z którymi jej dziecko miało kontakt na co dzień oraz o dyskryminacji i znęcaniu się nad jej dzieckiem, jakiego doświadczyło ze strony znajomych i „kolegów” z klasy. Możecie mi wierzyć, że gdy słuchałam relacji tejże kobiety, miałam gęsią skórkę.

/pliki/zdjecia/vod2.jpg Na kanale Rafała Gębury poruszane są także bardzo często, o czym wspominałam powyżej, tematy kontrowersyjne (np. dotyczące seksualności czy też różnych oblicz wykorzystywania ludzi lub przemocy). Część rozmówców decyduje się na pokazanie swojej twarzy, ale wielu woli pozostać anonimowymi. Konwencja programu nie wymaga od rozmówców ujawniania się, dlatego można tam znaleźć wywiad z anonimowym gangsterem, dominą, poliamorystką (według definicji to wielomiłość rozumiana jako praktyka lub pragnienie posiadania wielu romantycznych związków w tym samym czasie, z pełną wiedzą zaangażowanych osób), czy też z osobami, które identyfikują się jako osoby LGBT. Podoba mi się to, że autor wykazuje ogromną tolerancję dla każdej odmienności i nikogo nie obraża. On tylko zadaje przemyślane pytania, chcąc poznać historię tych ludzi i ich zrozumieć. Tak tworzy naprawdę fascynujące historie.

Przemoc domowa, syndrom DDA (Dorosłe Dzieci Alkoholików) czy też uzależnienie choćby od narkotyków, to poważne tematy, lecz i one nie są tu pomijane. Co ciekawe to sami ludzie często piszą do niego, że chcieliby podzielić się z nim swoją historią, co nie tyle miałoby dla nich walor oczyszczający, co mogłoby pomóc innym, gdyby znaleźli się właśnie w takiej jak oni kiedyś sytuacji. Uważam, że to właśnie jest największa wartość tego programu. Niesienie pomocy zarówno tym, którzy doświadczyli już dramatu, jak i uświadamianie zagrożenia tym, którzy znajdują się w podobnych traumatycznych sytuacjach.

Rafał Gębura zawsze jest świetnie przygotowany i prowadzi program z klasą. Zadaje bardzo istotne i przemyślane pytania i nigdy nie przekracza bariery przyzwoitości, dzięki czemu jego rozmówcy czują się nie tylko bezpieczni, ale też zrozumiani i docenieni. Zawsze okazuje też rozmówcom ogromne współczucie, a na jego twarzy nigdy nie dostrzeżemy oznak oburzenia, złości czy zniesmaczenia, /pliki/zdjecia/vod3.jpg nawet gdy jego rozmówcy mówią o rzeczach nieetycznych bądź łamiących ogólnie przyjęte zasady społeczne. Od pierwszych kadrów odnosi się wrażenie, że ludzie ci czują się w jego programie w miarę swobodnie, choć często doświadczają uczucia dyskomfortu, szczególnie wtedy, gdy opowiadając swoją historię, muszą zmierzyć się ze swoimi największymi koszmarami i traumami z przeszłości.

Niekiedy autor porusza w swoim programie także nieco lżejsze tematy, które oczywiście nie są bynajmniej mniej ważne, ale świadomość ludzi na te tematy jest większa (mam tu na myśli na przykład tematy anoreksji czy bulimii). Choć trzeba przyznać, że nawet podczas rozmów na takie tematy potrafi wyciągnąć od swoich rozmówców informacje, które nie pozwalają widzom odejść od ekranu. Przykładem może tu być jego rozmowa z byłą baletnicą, dzięki której dowiedziałam się o dramatycznych sytuacjach w szkołach baletowych, znęcaniu się nad dziećmi, czy ich nieustannym poniżaniu. I choć niby domyślałam się, że na osobach z tego środowiska ciąży często presja, to jednak nie spodziewałam się, że jest ona aż tak wielka i może doprowadzić do takich wypaczeń i nadużyć. Może i nie był to najważniejszy temat ani też nie wyzwalał największych emocji, ale autentycznie żal mi się zrobiło tych wszystkich dzieciaków, które były tak poniżane w miejscu kultury, do którego przyszły, by rozwijać swoją pasję, czyli coś, co kochały.

Wspomniałam także wcześniej a aspekcie wiedzy. Dzięki tym rozmowom można również dowiedzieć się czegoś nowego o pracy w różnych zawodach, co niejednemu nastolatkowi może pomóc w odnalezieniu swojego miejsca na Ziemi. /pliki/zdjecia/vod4.jpg Gębura zaprasza bowiem również często do rozmowy ludzi wykonujących różne, w tym niekiedy bardzo dziwne bądź rzadkie profesje. Tak więc na jego kanale można obejrzeć sobie zarówno rozmowy z ratownikiem medycznym, prawnikiem, księdzem czy żołnierzem, ale i z barmanem, sprzątaczem, czy sex coachen. Sami więc widzicie, że nie tylko znajdziecie tam rozmowy z ludźmi, którzy mają do opowiedzenie jedynie „ckliwe historyjki”. Polecam rozmowę z panią weterynarz, czy też z yachtie (świadomie nie wyjasniam, aby jeszcze bardziej zachęcić was do odwiedzenia tego kanału).

Podsumowując, każdy znajdzie na tym kanale coś dla siebie, czyli coś, co powinno go bez wątpienia zainteresować. Jestem absolutnie przekonana, że dzięki tym rozmowom można bowiem wejść w posiadanie wiedzy, która każdemu może się przydać w życiu.

Grafika: