Ślepe myszki trzy…   

Każdy, kto choćby w niewielkim stopniu interesuje się powieściami detektywistycznymi, musi znać twórczość królowej tego gatunku Agaty Christe. Jeśli tak nie jest, warto to szybko nadrobić. Tym mniej zorientowanym proponuję zacząć poznawanie dorobku tej autorki od „Pułapki na myszy”, książki, uważanej za jedną z najlepszych w jej dorobku.

„Pułapka na myszy” to zbiór ośmiu krótkich, ale niesamowicie wciągających opowiadań detektywistycznych, z których każde kończy się w sposób co najmniej zaskakujący.

Krótki opis na okładce książki sugeruje jedną historię związaną z myszami. Dopiero spis treści ujawnia, iż owa "Pułapka na myszy" to tylko pierwsze z opowiadań, które zajmuje jednak lwią część całej książki (około 80 stron). W książce tej spotkamy oczywiście dwójkę najbardziej znanych detektywów w historii, a mianowicie pannę Marple i Herkulesa Poirot, którzy i tu potrafią wyjaśnić najbardziej zawiłe i mroczne tajemnice, rozwiązując wszystkie intrygi i zagadki. Warto jednak przy okazji zauważyć, że żadna z tych postaci nie pojawia się w pierwszym opowiadaniu.

Już tytułowe opowiadanie (notabene do dziś nieopublikowane w formie książkowej w Wielkiej Brytanii) wprowadza nas w niezwykły klimat. Skoncentrowana fabuła, zawiła intryga i nieoczekiwane zwroty akcji sprawiają, że nie możną się od tej historii oderwać. Autorce udało się tu stworzyć nastrój grozy, psychicznego odizolowania i fantastycznie zbudować napięcie. Sposób, w jaki lawiruje faktami oraz finał historii zaskoczy bez wątpienia każdego. Na Culver Street 74 w Londynie zostało popełnione morderstwo. Świadkowie twierdzą, że widzieli ubranego na czarno mężczyznę, który na miejscu zbrodni nucił melodię „Trzy ślepe myszki”. Tymczasem w pewnym nowo powstałym pensjonacie zatrzymują się pierwsi goście. W wyniku śnieżycy pensjonat ten zostaje jednak odcięty od świata. Pewnego dnia i tu zostaje popełnione morderstwo. Kim jest ten morderca? Czy to ta sama osoba? Jakie tajemnice kryją goście pensjonatu? Okazuje się, ze każdy z nich ma coś do ukrycia, a więc i każdy z nich jest podejrzany. Czy uda się schwytać mordercę zanim popełni kolejną zbrodnię? Odpowiedzi na te i inne pytania pozna tylko ten, kto przeczyta tę książkę. Historia z pensjonatu wciągnęła mnie bardziej niż przypuszczałam. Próbowałam obstawiać, kto jest egzekutorem, ale nie trafiłam niestety z rozwiązaniem, bo autorka opanowała do perfekcji umiejętność mylenia tropu.

Kiedy uda nam się wyjść cało z "Pułapki na myszy", możemy do woli rozkoszować się kolejnymi, nieco już lżejszymi opowiadaniami („Ukryty skarb”, „Szpilka”, „Doskonała pokojówka”, „Klątwa starej stróżki”, „Mieszkanie na trzecim piętrze”, „Przygoda Johnniego Waverly’ego” oraz „Dwadzieścia cztery kosy”),które są znacznie krótsze. Jednak nie zmienia to faktu, że są równie wspaniałe. Mnie najbardziej z nich spodobało się opowiadanie „Mieszkanie na trzecim piętrze”. W tej historii grupa czterech przyjaciół wraca do mieszkania. Niestety, osoba odpowiedzialna za klucze, po prostu je zgubiła. Dwoje z nich postanawia dostać się do mieszkania przez windę towarową. Przez pomyłkę trafiają jednak do innego mieszkania, gdzie znajdują zwłoki zamordowanej lokatorki. Tak zaczyna się ich intrygująca, a nawet powiedziałabym niebezpieczna przygoda. Jak potoczą się dalsze losy bohaterów?

Czytając tę książkę można poczuć się jak ci detektywi, analizować fakty, wyciągać wnioski, szukać rozwiązania zagadki i próbować wskazać osobę winną całemu zamieszaniu. Śmiało mogę powiedzieć, że powieści Agathy Christie to świetna rozrywka i idealny sposób na spędzenie wolnego czasu. Gorąco polecam!

Grafika:

• http://ecsmedia.pl/...