Szkolna Gazeta Internetowa Liceum Ogolnoksztalcacego im. Mikolaja Kopernika w Tarnobrzegu

Syzyf   

Dodano 2014-09-15, w dziale poezja - archiwum

Błądzę jak liść, co brudną ulicą przemyka i chwieje się bez mocy
Leci w szarobure niebo jak ostatni pocisk upadającego kwiatu
To krzyk boleści i płacz wydobywający się z zimna
Czekam na odpowiedź, choć jej ciągle nie ma

Brnę w ciemność, chociaż kocham Słońce
Całuję burzowe niebo, tęskniąc za spokojnym błękitem
Toczę swój kamień na górę tysiąca wyzwań i tysiąca porażek
Choć wiem, że zgniecie mnie, ciężarem uporu i dumy

Teraz wszystko jest już jasne, mam duszę Syzyfa
Duszę tego, co próbuje, wiedząc, że nie ukończy dzieła
Duszę tego, co swój głaz całuje boską przywarą porażki
Patronie daremnej próby i złudnej nadziei módl się za nami!

Kroczę ciemną doliną, a kamień swój pcham ku górze przeznaczeń
W kamieniu tym miłość, wiara i marzeń całe roje
Już czuję, jak grunt mi stopy pochłania
Głaz coraz cięższy się zdaje, rośnie i tężeje jak żywy
Osuwa się z dłoni i spada nagle, zgniatając me wnętrze
Czuję sie martwy, choć nie umarłem...
Chwytam kamień, choć wiem, że znów spadnie...


Oceń tekst
  • Średnia ocen 3.9
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
  • 6
Średnia ocena: 3.9 /12 wszystkich

Komentarze [0]

Jeszcze nikt nie skomentował. Chcesz być pierwszy?

Dodaj komentarz

Możesz używać składni Textile Lite

Aby wysłać formularz, kliknij na słonia (zabezpieczenie przeciw botom)

Najaktywniejsi dziennikarze

Luna 96luna
Komso 31komso
Artemis 24artemis
Gutek 22gutek

Publikujemy także w:

Liczba osób aktualnie czytających Lessera

Znalazłeś błąd? - poinformuj nas o tym!
Copyright © Webmastering LO Tarnobrzeg 2018
Do góry