Szukają talentów czy kasy?   

Jest wieczór. Chcesz odpocząć. Włączasz telewizor, a tu prawie każdy kanał proponuje ci muzyczne bądź taneczne show. Czy to nie przesada? Zastanawiają mnie przy tym przyczyny tego zjawiska. Czym kierują się szefowie tych wszystkich stacji, którzy inwestują w końcu potężne pieniądze, aby mieć w swoich ramówkach taki właśnie program. Jakie są ich prawdziwe intencje? Czy naprawdę tak bardzo zależy im na odnalezienie i wypromowaniu kolejnego rodzimego talentu? Szczerze wątpię.

Producenci próbują zachęcić jak najwięcej ludzi, którzy uważają, że mają talent (albo tak im się tylko wydaje), aby pokazali przed kamerami swoje umiejętności. Wydają naprawdę niesamowite pieniądze na reklamę. Banery, plakaty, spoty reklamy reklamowe atakują nas ze wszystkich stron. Wydawałoby się na pozór, że ludzie mają już tego po dziurki w nosie, ale okazuje się, że perspektywa sławy i zdobycia konkretnej nagrody kusi zbyt mocno.

Tysiące ludzi przychodzi więc na castingi do tych programów, które organizowane są z reguły w największych miastach naszego kraju. To właśnie tam ludzie ci mają okazję zetknąć się z tą produkcją i z tzw. profesjonalnym jury, które zadecyduje o ich losie. Kogo tam spotykają? Mniej lub bardziej znanych celebrytów i celebrytki oraz gwiazdeczki polskiego show-biznesu. Ludzie ci obejrzą sobie ich prezentacje, czasem się pośmieją, innym razem popłaczą, niekiedy pogrymaszą, skomentują mniej lub bardziej elokwentnie, dzięki czemu wypromują głównie siebie. W sumie to chyba wszyscy zdajemy już sobie sprawę z tego, że ludzie ci decydują się na zasiadanie w tych gremiach niekoniecznie z miłości do sztuki. Niekoniecznie za tym ich wyborem stoi jakaś misja. Znacznie bardziej kreci ich możliwość pokazania siebie i zrobienia kasy. Szkoda tylko, że otrzymując tak istotne uprawnienia nie zawsze potrafią z nich korzystać, dokonując trafnych wyborów. Niekiedy mają oczywiście rację, ale zauważyłam, że mnie stosunkowo często trudno jest pogodzić się z ich decyzjami. Przykład? Bardzo proszę. Program „X Factor”. Zbliżamy się do finału, a w dogrywce występuje świetny zespół „Dziewczyny” oraz pani Małgosia. Odpadają dziewczyny. Pani Małgosia była faktycznie niezła, ale „Dziewczyny” były moim zdaniem znacznie lepsze. Jak się później przekonałam, nie tylko ja tak myślałam. A propos X Factora. Nie uważacie, że cały ten program był jakiś nienaturalny? Nie macie wrażenia, że idea i cel tego programu uległy w jego trakcie zmianie i zamiast ekscytować się rywalizacją wokalistów zaczęliśmy ekscytować się rywalizacją między jurorami?

I jeszcze jedno - SMSy. „Wyślij SMS o treści 1 na numer taki a taki. Do wygrania to i to. Koszt jednego SMSa to tyle i tyle”. Nie czujecie, że to jakaś ordynarna podpucha? Gratulacje dla tych, którzy dają się na to nabrać. Ja osobiście nie wierzę, że widzowie mogą zdecydować tu o czymkolwiek. Ale stacje telewizyjne (szczególnie te komercyjne) muszą z czegoś żyć, a najłatwiej wyciągnąć pieniądze od naiwnych telewidzów. Mała kalkulacja? Bardzo proszę. Koszt jednego SMSa to powiedzmy 3,69 zł (z VAT). Podczas trwania jednego tylko odcinka danego programu widzowie wysyłają kilkadziesiąt lub kilkaset tysięcy wiadomości z numerkiem ulubionego uczestnika. Łatwo sobie policzyć, jaki zysk osiągnie zarówno operator, jak i sama stacja. To są w skali całego programu miliony złotych. I tu rodzą się moje wątpliwości związane z przesłaniem tych programów. Czy mamy nadal wierzyć, że ich prawdziwym celem jest odkrywanie talentów i ich promocja? Moim zdaniem nie. Tu liczy się tylko kasa. Przyjrzyjmy się ludziom, którzy wygrywali tego typu programy do tej pory. Kto z nich przetrwał na polskiej scenie? Kto zrobił faktyczną karierę? Okazuje się, że o wielu zwycięzcach dawno już zapomnieliśmy, choć są i tacy, którzy próbują jeszcze walczyć o swoje miejsce na rynku muzycznym, nie otrzymując jednak ze strony byłych producentów żadnego wsparcia. Mam tu na myśli choćby Kamila Bednarka, Szymona Wydrę czy Piotra Lisieckiego. O nich słyszymy od czasu do czasu i wypada mieć nadzieję, że chociaż im się uda.

Grafika:

http://kultura.dziennik.pl/...